Ενας άταφος από χρόνια νεκρός κηδεύτηκε προχθές χωρίς παράτες και επικηδείους. Πρόκειται για τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που ιδρύθηκε από το ΠαΣοΚ το 1983 για να διασώσει τις προβληματικές επιχειρήσεις της εποχής και να διαφυλάξει έτσι 30.000 περίπου θέσεις εργασίας. Υστερα από 15 χρόνια ο ΟΑΕ κλείνει αφήνοντας πίσω του ένα χρέος που υπερβαίνει τα 700 δισ. δρχ. και το οποίο φυσικά θα πληρώσουμε όλοι γιατί προσετέθη στο συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, που ως γνωστόν φθάνει τα 40 τρισ. δρχ.!
Η ιστορία του ΟΑΕ ήταν πολυκύμαντη και οι κρίσεις γι’ αυτόν ποικίλλουν, από αναθέματα ως επαίνους. Η υπουργός Ανάπτυξης κυρία Βάσω Παπανδρέου, που φυσικά δεν είχε προσωπικά καμία ευθύνη για τη σύσταση του ΟΑΕ (δημιουργήθηκε όταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο κ. Γ. Αρσένης), με αρκετή σεμνότητα προσπάθησε να καταγράψει ως θετικά του οργανισμού τη διάσωση θέσεων εργασίας, την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου επισφαλειών του τραπεζικού συστήματος και την αποτροπή κατάρρευσης εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που ήταν προμηθευτές των προβληματικών.
Στη ζωή βέβαια τίποτε δεν είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Προφανώς, αν το 1983 απολύονταν μαζικά 30.000 άνθρωποι, οι συνέπειες θα ήταν εκρηκτικές και η συνεκτική ελληνική κοινωνία δεν θα τις άντεχε. Τελικά όμως η μάστιγα της ανεργίας δεν περιορίσθηκε και το πείραμα ως προς τον στόχο αυτόν απέτυχε, αφού οι άνεργοι ήταν 215.300 το 1982 και αισίως τώρα υπερέβησαν τις 450.000! Η μόνη ίσως υπαρκτή συμβολή του ΟΑΕ ήταν ότι χάρη σε αυτόν διεσώθη τελικώς η Εθνική Τράπεζα, η οποία διαφορετικά θα κατέρρεε από τα χρέη των προβληματικών που είχαν φθάσει να είναι πέντε φορές το μετοχικό της κεφάλαιο. Αν και η διάσωση αυτή μάλλον οφείλεται στη δύναμη του τότε διοικητή κ. Στέλιου Παναγόπουλου που έπεισε τον Ανδρέα Παπανδρέου να του δώσει ο κ. Αρσένης κρατικά ομόλογα σε εξόφληση των χρεών.
Η αντιπολίτευση που αναθεματίζει τον ΟΑΕ ίσως θα έπρεπε να είναι πιο μετρημένη, αφού η αλήθεια είναι ότι το ΠαΣοΚ το 1983 δεν κρατικοποίησε επιχειρήσεις. Είχε φροντίσει να το κάνει αυτό η Νέα Δημοκρατία με την ανεύθυνη πολιτική δανειοδότησης (με επιτόκιο μάλιστα 21%) ήδη προβληματικών επιχειρήσεων, των οποίων τελικά η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη.
Δύο παρατηρήσεις μόνο λοιπόν για την προχθεσινή ταφή. Πρώτον, βγαίνει ένα πικρό συμπέρασμα που ίσως πρέπει να γίνει μάθημα για το μέλλον: Το κράτος δεν μπορεί να γίνεται επιχειρηματίας και να πουλάει χαρτί τουαλέτας (Softex) ή μεταλλεύματα. Ιδιωτικοποιήστε λοιπόν, κυρία Παπανδρέου, και τις τελευταίες υπό κρατικό έλεγχο βιομηχανίες. Δεύτερον, γι’ αυτά τα 700 δισ. δρχ. που φορτώνεται τώρα ο φορολογούμενος λαός κάποιοι δεν φταίνε; Η νομενκλατούρα των προβληματικών που διασπάθισε χρήματα, πλούτισε κλπ. δεν έχει καμία ευθύνη; Γιατί λοιπόν αμνηστεύθηκε;
