Ο Αντώνης Παπαντωνίου, ο φωτορεπόρτερ του «Βήματος» που άφησε πρόωρα τη χώρα των βροτών σε ηλικία 41 χρόνων την περασμένη Τετάρτη 9 Μαΐου, υπήρξε ανήσυχος, φιλέρευνος και απροκατάληπτος. Κατ’ αρχάς φωτορεπόρτερ. Κυρίως όμως ανήσυχος δημοσιογράφος. Κατ’ αρχάς κυνηγός της είδησης. Επί της ουσίας διεισδυτικός παρατηρητής και καταγραφέας στιγμιοτύπων που υπερβαίνουν την απλή αναπαράσταση της πραγματικότητας. Αποθησαυριστής εικόνων οι οποίες προορίζεται να μετατραπούν σε τεκμήρια ιστορικής μνήμης. Κατ’ αρχάς ο επαγγελματίας που με τα κλικ της μηχανής του μετέφερε στο κοινό τον παλμό των γεγονότων. Κατά βάθος «σκηνοθέτης» συμπυκνωμένων εικόνων στο επίκεντρο των οποίων δέσποζαν τα πολιτικά πρόσωπα και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους σε ευανάγνωστες, απομυθοποιητικές πόζες.
Ο Αντώνης ήταν ακαταπόνητος εργάτης στην προσπάθεια καταγραφής της πολιτικής καθημερινότητας, της διάστασής της που δεν εξαντλείται στην εφημεριδογραφία και στο εφήμερο που τη συνιστά. Είχε απόλυτη συναίσθηση ότι ο δημοσιογράφος δεν είναι παρά ο ταπεινός διάμεσος μεταξύ της πραγματικότητας και της ανάγνωσής της. Σε μια εποχή που το δημοσιογραφικό επάγγελμα τείνει να επισημαίνει όλο και περισσότερο την ασημαντολογία, εκείνος οπλισμένος με δημοσιογραφικό ένστικτο και απαρασάλευτες αρχές κυνήγησε την επικαιρότητα στην πρώτη γραμμή: εκεί όπου τα πρόσωπα και τα γεγονότα διαμορφώνουν τη ζωή των πολιτών και γράφουν την ιστορία.
Ο Αντώνης Παπαντωνίου ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο «Εθνος». Το 1988 άρχισε να δουλεύει στα «Νέα» και από το 1993 ήταν ο βασικός πολιτικός φωτορεπόρτερ του «Βήματος». Συγκέντρωσε τις καλύτερες φωτογραφίες του σε ένα λεύκωμα που με τίτλο Στιγμές εξουσίας κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Νοέμβριο. Οταν, στο μέλλον, οι εικόνες αυτές θα αναπαράγονται ως τεκμήρια ιστορίας, ο Αντώνης θα λείπει. Η ευγένεια του βλέμματός του, όμως, η διακριτικότητά του, η ευστροφία του ρεπόρτερ θα κρύβονται πίσω από τα φώτα και τις σκιές των κάδρων του. Θα τον θυμόμαστε.
