Ο κ. Νίκος Βουτσίνος γεννήθηκε στον Πειραιά. Τέλειωσε την Ελληνογαλλική Σχολή Αρρένων Πειραιώς και συνέχισε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς για σπουδές στα οικονομικά. Μετέβη στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας «Κράνφιλντ» της Αγγλίας και σπούδασε βιομηχανικές σχέσεις και διοίκηση προσωπικού. Στην Ελλάδα στο «Ντιρί» ειδικεύθηκε στο μάρκετινγκ
και στη διοίκηση επιχειρήσεων. Αρχισε την καριέρα του στη «Φίλιπς». Κατόπιν πήγε στη «Ρανκ Ζήροξ», που τότε άρχιζε τη δραστηριότητά της στην Ελλάδα. Στη συνέχεια εργάστηκε στον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας, στη «Γιάκομπ Σουσάρ Κραφτ Παυλίδης», στο ΔΣ του ΟΤΕ και τώρα είναι διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Αναπτυξιακής Εταιρείας Επενδύσεων.
Ο κ. Νίκος Βουτσίνος είναι ένα από τα πιο γνωστά στελέχη του επαγγελματικού μάνατζμεντ στον ελληνικό χώρο. Με μακρά θητεία στον χώρο μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, αλλά και με ενεργό παρουσία σε επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, σίγουρα είναι σε θέση να απαντήσει με σαφήνεια για τις συνθήκες και τις προοπτικές της επιχειρηματικής ζωής έτσι όπως διαμορφώνονται σήμερα και κυρίως όπως προδιαγράφονται για το μέλλον.
Κύριε Βουτσίνο, είναι εύκολο να επιτύχει ένας νέος σήμερα στον επιχειρηματικό στίβο;
«Ευκολότερο παρά ποτέ. Οταν εμείς ξεκινήσαμε την καριέρα μας ήρθαμε αντιμέτωποι με το καινούργιο. Με νοοτροπίες που ακόμη και σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί. Μπορεί η επαγγελματική διοίκηση στο εξωτερικό να είχε διεισδύσει παντού, αλλά στην Ελλάδα ο δημιουργός επιχειρηματίας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι κάποιος ξένος θα του έλεγε ποιες αποφάσεις έπρεπε να πάρει. Οι περισσότεροι από μας στραφήκαμε επαγγελματικά στις πολυεθνικές που τότε δεν ήταν και πολλές. Διδαχθήκαμε πολλά, αλλά και εκεί υπήρξε το ανταγωνιστικό περιβάλλον μεταξύ προσώπων, αν ο γενικός διευθυντής ήταν Ελληνας. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει προβληματίσει ακόμη και μεσαίου μεγέθους ελληνικές επιχειρήσεις που αναζητούν τα κατάλληλα στελέχη για να δημιουργήσουν τις επαγγελματικές ομάδες που θα δουλέψουν συλλογικά και παραγωγικά για το καλό αποτέλεσμα. Οι πολυεθνικές αυξάνουν την παρουσία τους και θα την αυξάνουν και στο μέλλον και όλοι χρειάζονται στελέχη για να λειτουργήσουν».
Συνεπώς θα λέγατε «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν»;
«Ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις. Οι ευκαιρίες για σταδιοδρομία στον επιχειρηματικό κόσμο μπορεί να είναι περισσότερες από ό,τι στο παρελθόν, αλλά χρειάζεται και πολύ περισσότερη δουλειά. Σήμερα μια επιχείρηση δεν απευθύνεται μόνο στην τοπική αγορά. Εχει να κάνει με το διεθνές περιβάλλον, άκρως ανταγωνιστικό και ανελέητο. Ενας μάνατζερ, λοιπόν, πρέπει να είναι διεθνών προδιαγραφών για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους συναδέλφους του. Αυτό σημαίνει ότι δεν εφησυχάζει ποτέ, ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο για να είναι σε θέση να κρίνει και να προβλέψει. Υποστηρίζεται ότι ζούμε στην εποχή των υπολογιστών, εγώ πιστεύω ότι ζούμε στην εποχή του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Η αγορά χρειάζεται ανθρώπους που το μυαλό τους θα είναι ξεκάθαρο, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να βρει τη λύση που θα είναι επωφελής για την επιχείρηση, για τον ρόλο της στο οικονομικό γίγνεσθαι».
Εσείς εδώ στην Ελλάδα τι εξετάζετε;
«Την προσωπικότητα. Χρειάζονται άνθρωποι με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με γενικές γνώσεις, με αυτοπεποίθηση, με θέληση να διεκδικούν πάντα το καλύτερο, να ξέρουν πως πάντα υπάρχει το άριστο. Δεν είναι δύσκολο να βρεις στελέχη σήμερα. Υπάρχουν παιδιά με πολύ καλές σπουδές που διψούν για μια καριέρα στις επιχειρήσεις. Είναι όμως δύσκολο να βρεις αυτόν που θα έχει το θάρρος να ρισκάρει και να πάρει την τελική απόφαση, μη φοβούμενος το προσωπικό κόστος. Η σύγχρονη επιχείρηση χρειάζεται τόλμη, ένας δισταγμός δευτερολέπτου μπορεί να στοιχίσει πολλά».
Μήπως οι γρήγορες αποφάσεις είναι και επικίνδυνες;
«Γι’ αυτό σας μίλησα για την πολυσχιδή προσωπικότητα. Ενας άνθρωπος που μελετά, που παρακολουθεί, που διαβλέπει, με μια λέξη που ξέρει να χειρίζεται τη γνώση, είναι σε θέση να παίρνει κατά κανόνα και σωστές αποφάσεις».
Θα έλεγα ότι όλα αυτά είναι αποθαρρυντικά για έναν νέο και ίσως τον τρομάζουν.
«Εγώ θα έλεγα ότι είναι τρομερά δελεαστικά. Αν ένας νέος που ακολουθεί σωστές σπουδές και επιλέγει για τη δραστηριοποίησή του ένα χώρο με προοπτικές δεν αισθάνεται την πρόκληση της νίκης, τότε ποιος θα την αισθανθεί;».
Ποιες είναι οι σωστές σπουδές και ποιοι οι χώροι με προοπτικές;
«Το είδος των σπουδών πολλές φορές δεν έχει μεγάλη σημασία όσο η ποιότητά τους. Υπάρχουν καλές σχολές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γνωστές στους νέους που ενδιαφέρονται. Σήμερα οι επιχειρήσεις είναι όλο και περισσότερο διατεθειμένες να εκπαιδεύσουν τους νέους σύμφωνα με τις ανάγκες τους και να γίνουν οι ίδιες φυτώρια στελεχών. Οσον αφορά τους χώρους με προοπτικές είναι αυτοί που σχετίζονται με τη διακίνηση του χρήματος, με τις σύγχρονες τεχνολογίες, την πληροφορική, τις τηλεπικοινωνίες, τις απεριόριστες δυνατότητες του Internet. Ολες αυτές οι τεχνολογίες αναγκαστικά περνούν και στον χώρο του Δημοσίου και συνεπώς η ζήτηση εξειδικευμένων στελεχών αυξάνεται».
