ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ που έχει δημιουργήσει η απόφαση της Ενώσεως Νευροψυχιατρικών Κλινικών Αθηνών – Περιχώρων να προβεί σε δύο συνεχόμενες 15ήμερες αναστολές νέων εισαγωγών ασθενών επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι μία ακόμη ιδιωτική κλινική, το «Μαρκομιχελάκειο» στον Πειραιά, έκλεισε πρόσφατα λόγω οικονομικών δυσχερειών, με κίνδυνο να αφήσει «στον δρόμο» περισσότερους από 200 ψυχικά πάσχοντες. Και μπορεί ο κίνδυνος αυτός να απεφεύχθη, αφού οι ασθενείς της εν λόγω κλινικής «μοιράστηκαν» στις υπόλοιπες ψυχιατρικές κλινικές της Αττικής, το πρόβλημα όμως παραμένει, και μάλιστα διογκώνεται καθώς τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες τους έχουν άμεση επίδραση σε αυτή την ευάλωτη ομάδα συνανθρώπων μας. Ας σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια πέντε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές έκλεισαν, όπως υποστηρίζει η Ενωση, λόγω οικονομικών προβλημάτων.


«Αιχμή του δόρατος» για τους υπευθύνους των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών, οι οποίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις πόρτες τους για 30 ημέρες, είναι τα νοσήλια που παραμένουν «καθηλωμένα» στις 7.000 δραχμές από το 1992. Διευκρινίζεται ότι το ποσό αυτό αφορά τη νοσηλεία στην Γ’ θέση των κλινικών, κατά κύριο λόγο δηλαδή τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε επιστολή της Ενώσεως προς το υπουργείο Υγείας, «η διανυκτέρευση ζώου σε ξενώνα σκύλων χρεώνεται 7.000 δρχ. άνευ θεραπείας, ενώ στον ψυχιατρικό ασθενή έχει την αξίωση το κράτος να παρέχονται με τις 7.000 δρχ. όχι μόνο στέγη και τροφή αλλά και ιατρονοσηλευτική περίθαλψη και θεραπεία, που απαιτούν πολύ περισσότερο προσωπικό (από τον ξενώνα σκύλων) και πολύ μεγαλύτερες δαπάνες».


Τον αντίκτυπο που έχει η κακή οικονομική κατάσταση των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών στην υγεία των ασθενών παραδέχεται η Ενωση, σε επιστολή που έστειλε τον περασμένο Ιούνιο στον υπουργό Υγείας κ. Κ. Γείτονα. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην επιστολή, η μη αύξηση των νοσηλείων εδώ και μία πενταετία «οδηγεί σε υποβάθμιση των συνθηκών λειτουργίας των κλινικών εις βάρος των ασθενών και στην εξαθλίωση και οικονομική εξόντωση των κλινικών». Επισημαίνεται, μάλιστα, ότι η υποβάθμιση της λειτουργίας των κλινικών «και οι κίνδυνοι που αυτή συνεπάγεται για τους ασθενείς» αποτελεί ευθύνη τόσο για τις κλινικές όσο και για τις αρμόδιες κρατικές αρχές, καθώς και για το ΙΚΑ.


Γιατί για το ΙΚΑ; Σύμφωνα με υπουργική απόφαση της 25ης Ιανουαρίου 1993, «οι ιδιωτικές κλινικές δύνανται να συνάπτουν συμβάσεις με το κλειστό νοσήλιο των κρατικών νοσοκομείων», το οποίο οριζόταν στις 13.500 δραχμές για την Γ’ θέση. Διευκρινίζεται ότι το κλειστό νοσήλιο περιλαμβάνει φαγητό, θέρμανση, κλίνη, όλες τις εργαστηριακές εξετάσεις, όλα τα φάρμακα και όλες τις ιατρικές πράξεις και τις ειδικές θεραπείες. Εν τω μεταξύ, οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, από τον Ιούλιο του 1992 ως και σήμερα, εισπράττουν για κάθε ασθενή 8.500 δραχμές από το ΙΚΑ με σύμβαση κλειστού νοσηλίου. Οταν λοιπόν η Ενωση διεκδίκησε την αύξηση, από 8.500 σε 13.500 δραχμές, σύμφωνα με τα όσα όριζε η υπουργική απόφαση, το ΙΚΑ αρνήθηκε με το σκεπτικό ότι η σχετική παράγραφος της απόφασης «είναι δυνητική, με την έννοια ότι για την εφαρμογή της πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη και των δύο αντισυμβαλλομένων (…). Το ΙΚΑ όμως δεν συμφωνεί για τη σύναψη τέτοιας σύμβασης με ιδιωτικές κλινικές, δεδομένου ότι οι παράμετροι λειτουργίας των κρατικών νοσοκομείων (γενικές εφημερίες πόλεως, πολυπληθές προσωπικό, εξωτερικά ιατρεία, εντατικότερη νοσηλεία κλπ.), βάσει των οποίων καθορίσθηκαν τα νοσήλεια, είναι διαφορετικές από εκείνες των ιδιωτικών κλινικών».


«ΤΟ ΙΔΙΟ το ΙΚΑ διαχωρίζει τους ασφαλισμένους του σε ασθενείς Α’ και Β’ κατηγορίας, αφού κάνει λόγο για εντατικότερη νοσηλεία στα κρατικά νοσοκομεία σε σχέση με τις ιδιωτικές κλινικές», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ενώσεως Νευροψυχιατρικών Κλινικών Αθηνών – Περιχώρων κ. Αρης Σιμόπουλος. Ας σημειωθεί ότι στην επιστολή που έστειλε η Ενωση στον υπουργό Υγείας, τον περασμένο Ιούνιο, υποβάλλει συνημμένα πρόσφατη δική της κοστολόγηση λειτουργίας ιδιωτικής νευροψυχιατρικής κλινικής, «η οποία δείχνει», όπως υποστηρίζουν, «ότι με σύνθεση προσωπικού που ορίζει το ΒΔ 451/1962 και χωρίς κέρδος, θα έπρεπε το νοσήλιο να ήταν σήμερα 11.425 δρχ. για την Γ’ θέση αντί του ισχύοντος από το 1992 των 7.000 δραχμών». Σύμφωνα με την κοστολόγηση νοσηλίου νευροψυχιατρικής κλινικής 100 κλινών Γ’ θέσης, που έκανε η Ενωση, μία ιδιωτική κλινική δαπανά μηνιαίως περισσότερα από 27 εκατομμύρια δραχμές, για τις αποδοχές του προσωπικού της (ιατρικού, νοσηλευτικού, βοηθητικού, διοικητικού κ.ά.) και για τα διάφορα γενικά της έξοδα (ενοίκια, φάρμακα, τρόφιμα, λογαριασμοί ΔΕΚΟ, ιματισμός κ.ά.). Αν αναρωτηθείτε, πάντως, πώς «βγαίνουν» οικονομικά με τόσα έξοδα, η απάντηση είναι απλή και μας την έδωσε ο ίδιος ο κ. Σιμόπουλος: «Αναγκάζονται οι κλινικές να ζητούν, παρανόμως, περισσότερα χρήματα από αυτά που ορίζει το νοσήλιο της Γ’ θέσης, προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν και να προσφέρουν καλές υπηρεσίες στους ασθενείς».