Οποτε θυμάμαι το Ολοκαύτωμα, σαλεύει ο νους μου. Με κανέναν τρόπο δεν χωράει στη σκέψη μου αυτό που συνέβη. Εχω διαβάσει βιβλία και μαρτυρίες (με κορυφαίο το αριστούργημα του Πρίμο Λέβι: «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος»), έχω μιλήσει με επιζήσαντες, έχω μείνει νύχτες άγρυπνος να το σκέπτομαι – και πάλι δεν μπορώ να το συλλάβω.
Κι ακόμα λιγότερο μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που αποδέχονται, υποστηρίζουν και χειροκροτούν αυτό που έγινε. Μετά από βασανιστική σκέψη έχω καταλήξει πως ένας θιασώτης του Ολοκαυτώματος πρέπει να είναι είτε παράφρων, είτε ηλίθιος, είτε ασυνείδητος κερδοσκόπος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
