Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Εξι χρόνια συμπληρώνονται την προσεχή Πέμπτη, 2 Μαΐου, από τον θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή (φωτογραφία) – ήταν Μεγάλη Πέμπτη του 2013.
nnn
Είχε προλάβει να φτιάξει το δικό του, ολόκληρο, σύμπαν, καταθέτοντας μαζί με την τέχνη του και τη ματιά του πάνω στη ζωή. Γιατί αλλιώς τι νόημα έχει η τέχνη από μόνη της;
nnn
Δεν είναι οι μνήμες, οι εικόνες ή τα αισθήματα που γεννά η θύμηση μιας παράστασής του. Δεν είναι τα έργα, οι επιλογές, οι συνεργάτες που μαζί με τον ίδιο οδηγούσαν σε μια θεατρική παραγωγή. Δεν είναι οι παραξενιές, οι ιδιαιτερότητες, οι απαιτήσεις και όλα όσα τον συνόδευαν (αλήθεια; ψέματα;) από την προετοιμασία ως την πρεμιέρα. Δεν είναι το ίχνος, το σημάδι, η σφραγίδα, που έχουν καταγραφεί από τη δουλειά του επί σκηνής – στη Σκηνή και στη Νέα Σκηνή.
nnn
Είναι η μυθολογία ενός ανθρώπου που έγινε πραγματικότητα. Είναι η ικανότητα να σε μπερδεύει και στο τέλος το κουβάρι να ξεμπλέκεται μπροστά σου, σαν από μόνο του.
nnn
Γιατί επιστρέφουμε και θα επιστρέφουμε στον Λευτέρη Βογιατζή; Για τις ιδέες, τη λεπτομέρεια, τον κόπο του; Για την αισθητική και το γούστο του; Για το βάθος που γινόταν άπλα; Για τους ηθοποιούς που κοντά του άνθησαν;
nnn
Δεν είναι όλα τα ερωτήματα προς απάντηση.
nnn
Ενα απόγευμα του τηλεφώνησα, για δουλειά. «Να σε πάρω όταν τελειώσω την πρόβα;». Φυσικά. Γύρω στις 4 παρά – νύχτα; ξημέρωμα; – χτυπάει το κινητό μου. Το σηκώνω πάραυτα, λίγο ανήσυχη, και τον ακούω από την άλλη μεριά του τηλεφώνου: «Αχ, τι καλά… Ούτε εσύ κοιμάσαι τέτοια ώρα… Πριν από λίγο τελειώσαμε την πρόβα. Μόλις μπήκα σπίτι…».
nnn
Καλό Πάσχα…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
