Τον εξαιρετικά επιπόλαιο και εθνικά απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο η σημερινή κυβέρνηση χειρίζεται τα πολύ σοβαρά και ευαίσθητα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, με αποκλειστικό στόχο τη δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων χωρίς αντίκρισμα, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, αποκάλυψε όλη αυτή η απίστευτη ιστορία με τα 12 μίλια. Και το χειρότερο είναι ότι οι Τούρκοι, που στηρίζουν την πολιτική τους στην εκτόξευση απειλών, βρήκαν για πρώτη φορά την ευκαιρία να κατηγορήσουν την Αθήνα ότι δημιουργεί τη νέα ένταση στο πλαίσιο μιας λαϊκιστικής πολιτικής.
Μας πήραν δηλαδή χαμπάρι και στα γνωστά και συνεχώς επαναλαμβανόμενα επιχειρήματά τους, που πολύ απέχουν από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, προσθέτουν τώρα και την εξευτελιστική αυτή για τη χώρα μας κατηγορία. Ετσι, ενώ περιμέναμε την εκδήλωση των τουρκικών προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, η κρίση μεταφέρεται και στο Αιγαίο, λόγω ενός πυροτεχνήματος (για καθαρά εσωτερική πολιτική κατανάλωση) που εκτόξευσε ο απελθών έλληνας υπουργός Εξωτερικών.
Οχι φυσικά ότι δεν έχουμε το κυριαρχικό δικαίωμα να αυξήσουμε τα χωρικά ύδατα της χώρας μας στα 12 μίλια, όπως προβλέπει το νέο Δίκαιο της Θάλασσας. Αλλά τέτοιου είδους ζητήματα, όταν μάλιστα έχει προϋπάρξει η γνωστή προϊστορία αντιδράσεων (και όχι μόνον από την Τουρκία, αλλά και από τις δύο υπερδυνάμεις) δεν εξαγγέλλονται στο πόδι απλώς για εντυπωσιασμό, αλλά έπειτα από μια στοιχειώδη εθνική συνεννόηση. Αυτό δηλαδή που πρότεινε, κατόπιν εορτής βέβαια, ο Πρωθυπουργός προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά που άναψε ο Νίκος Κοτζιάς. Προσγειώθηκε έτσι ανωμάλως στη θλιβερή πραγματικότητα που δημιουργεί για τη χώρα η τουρκική απειλή και την οποία είχε αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια «στο όνομα της Μακεδονίας». Ενώ και οι Αμερικανοί, που φυσικά δεν θέλουν να κλείσει το Νότιο Αιγαίο, τήρησαν και πάλι τις γνωστές ίσες αποστάσεις, διαψεύδοντας τις ελπίδες των αφελών εκείνων που είχαν πιστέψει σε μια φιλελληνική στροφή, λόγω της υποτιθέμενης επιδείνωσης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.
Ετσι, εκεί που αμέριμνοι απολαμβάναμε τη διαμάχη μεταξύ Μακεδονοκλαστών και Μακεδονομάχων μεταφερόμενοι πότε στον 8ο μ.Χ. αιώνα της Εικονομαχίας και πότε στις αρχές του 20ού αιώνα του Μακεδονικού Αγώνα, ξαφνικά ξυπνήσαμε και βρεθήκαμε στον 21ο αιώνα με την πολύχρονη και χωρίς προοπτική ουσιαστικής λύσης τουρκική απειλή. Με έναν υπουργό Αμύνης που πότε υπόσχεται νέες βάσεις στους Αμερικανούς και πότε αντιρωσικές συμμαχίες στα Βαλκάνια (να δούμε τώρα τι θα πει και στη Μόσχα όπου μεταβαίνει τη Δευτέρα) για να εξυπηρετήσει τα δικά του πολιτικά συμφέροντα, χωρίς συνεννόηση, όπως αποδείχθηκε, με την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Και άντε μετά να χαραχθεί μια ενιαία κυβερνητική γραμμή (για να μη μιλήσουμε για κοινή εθνική στάση) για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, όταν μάλιστα χωρίς λόγο συμβάλλουμε στην αύξησή της.
