Ενα από τα πρώτα δείγματα της ελληνικής πεζογραφίας που γράφτηκε όχι για την πανδημία αλλά με αφορμή όσα προκάλεσε ο παρατεταμένος εγκλεισμός: επιστροφή στο παρελθόν, μύχιες σκέψεις και επιθυμίες και, πάνω απ’ όλα, γλωσσικός οίστρος και καυστική ειρωνεία, που αποδεικνύουν πως η λογοτεχνία δεν χάνει όταν σχολιάζει άμεσα την επικαιρότητα, αρκεί να το κάνει από τη δέουσα απόσταση.