Η πανδημία του Covid-19 έδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι η δημόσια υγεία είναι πολιτική υπόθεση. Η κυβέρνηση δυστυχώς επέδειξε άγνοια ή αδιαφορία για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να παρέμβει τόσο η ίδια όσο και οι επιστήμονες, ώστε να επιτευχθεί αλλαγή συμπεριφοράς στις ομάδες, που ήταν μεν ευάλωτες αλλά παρουσίαζαν αντίσταση στα μέτρα προστασίας. Αντί η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να αξιοποιήσει τις επιστημονικές γνώσεις ειδικών, μεταβίβασε την ευθύνη στους πολίτες. Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι όποιος επεσήμανε την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων και λύσεων σε πολιτικό επίπεδο έκανε «αντιπολίτευση». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση είναι εκείνη που έκανε «αντιπολίτευση» στην επιστήμη, αποφεύγοντας την ευθύνη που της αναλογούσε, σε οργανωτικό, διοικητικό και οικονομικό επίπεδο.
Βρισκόμαστε τώρα σε μια κρίσιμη στιγμή για την επόμενη ημέρα πολιτικών αποφάσεων τόσο για την αντιμετώπιση των μακροχρόνιων συνεπειών της πανδημίας όσο και για την ύπαρξη μιας ολοκληρωμένης πολιτικής υγείας. Μιας πολιτικής που θα βασίζεται στην ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ και στην επένδυση σε σύγχρονη και ποιοτική πρωτοβάθμια φροντίδα. Η χώρα μας απαιτεί την επένδυση σε μια πρωτοβάθμια φροντίδα, που υπηρετεί ισότιμα και δίκαια όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν. Χρειαζόμαστε μια πρωτοβάθμια φροντίδα που εξασφαλίζει την πρόσβαση σε όλους τους απαραίτητους προληπτικούς ελέγχους. Χρειαζόμαστε ένα εθνικό σύστημα υγείας που καλύπτει δίκαια όλες τις σύγχρονες υγειονομικές ανάγκες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
