Το 1969, με δύο Βασιλικά Διατάγματα από τη χούντα, ανατράπηκε η μεταρρυθμιστική παιδαγωγική προσπάθεια που είχε ξεκινήσει το 1964. Τα ιδιαίτερα κανονιστικά ΒΔ έδιναν έμφαση στη διδασκαλία της Ιστορίας, καθορίζοντας πότε, πώς και τι θα διδαχτεί στα σχολεία και επικεντρώνοντας την προσοχή τους στους στόχους «καλλιέργειας εθνικής συνειδήσεως» και «εθνικού φρονήματος», ενώ τόνιζαν την υποχρέωση των εκπαιδευτικών «να επιτύχουν συναισθηματική διέγερση των μαθητών». Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύσσεται και η Ελληνική Επανάσταση στα σχολικά εγχειρίδια της εποχής. Αξίζει να σημειωθεί η έμφαση που δίνεται στις σχετικές οδηγίες για την οργάνωση και επιτέλεση των εθνικών εορτασμών.
Με την επισήμανση ότι υπάρχει διάζευξη ανάμεσα στις ιστορικές σπουδές και στις κυρίαρχες ιστορικές πεποιθήσεις της ελληνικής κοινωνίας, αν κάποιος διατρέξει τα εγχειρίδια που χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια διαπιστώνει ότι, για να επιβιώσουν, δεν θα πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις αυτές. Αρκετά από τα εγχειρίδια χρησιμοποιούνταν από τη δεκαετία του ’50 (Α. Λαζάρου, Α. Κυριαζόπουλου – Ν. Διαμαντόπουλου), ενώ παράγονται και νέα κατά τη διάρκεια της επταετίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
