Ιστορικά, οι δύο επαναλαμβανόμενες μεγάλες μακροοικονομικές ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας σχετίζονται με τα δημόσια οικονομικά και το ισοζύγιο πληρωμών. Τόσο το δημοσιονομικό ισοζύγιο όσο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν κατά κανόνα αρνητικά, και αποτελούσαν τα μεγάλα δίδυμα ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα αναπτυξιακές υστερήσεις, μεγάλες περιόδους νομισματικής αστάθειας, υπερβολικό δανεισμό από το εξωτερικό και περιόδους κρίσεων εξωτερικού χρέους ή πτωχεύσεων.
Η δημοσιονομική και νομισματική αστάθεια στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας ήταν κυρίως αποτέλεσμα είτε της επιδίωξης της Μεγάλης Ιδέας, κατά το τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα και το πρώτο πέμπτο του 20ού αιώνα, είτε της επιδίωξης αναδιανομής του εισοδήματος και πλούτου μέσω δημόσιου δανεισμού, όπως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
