Το είπε τρεις φορές. «Χωρίς πάθος δεν γίνεται τίποτα». Το είπε με έμφαση, με κλιμακωτό ρυθμό, με την ακλόνητη πίστη που μόνο η μεγάλη πείρα επιτρέπει. «Είχε απόλυτο δίκιο ο Κουν, ο δάσκαλός μου, για το πάθος. Για το πάθος και την άλλη προτροπή του, το διάβασμα». Αδυνατούσες να διαχωρίσεις τη νοσταλγική ένταση από τον πηγαίο ενθουσιασμό στο βλέμμα της. Βρισκόμασταν στα μισά της συνομιλίας μας.
Η Λήδα Πρωτοψάλτη, γεννημένη στον Πειραιά το 1940, είχε ήδη ανατρέξει αρκετά στο πολυκύμαντο παρελθόν της, «τον τρικυμισμένο βίο μου», είχε ήδη σηκωθεί κάμποσες φορές από την καρέκλα της ώστε να θυμηθεί, με το ίδιο της το κορμί θαρρείς, με κινήσεις σχεδόν ανακλαστικές, πολλές από τις στιγμές που καθόρισαν την πορεία της, όπως «τον πρώτο μου αυτοσχεδιασμό σε ηλικία έξι χρονών, κάτι που ασφαλώς συνειδητοποίησα αργότερα», τότε που το περιοδικό Ρομάντσο αναζητούσε με διαγωνισμό τη μικρή ελληνίδα σωσία της Μάργκαρετ Ο’ Μπράιαν (ένα από τα παιδιά-θαύματα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
