Σε ένα από τα διαχρονικά αποφθέγματά του, ο Keynes γράφει ότι πρέπει να μελετούμε το παρόν, υπό το φως του παρελθόντος, για τους σκοπούς του μέλλοντος.
Την προηγούμενη δεκαετία, η Ελλάδα – που εξαιτίας των δίδυμων ελλειμμάτων, σε προϋπολογισμό και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, υπήρξε ο πιο αδύναμος κρίκος στην κρίση του ευρώ – βίωσε τη δική της «Μεγάλη Κατάθλιψη» (Great Depression)· κατάθλιψη και με την κυριολεκτική σημασία του όρου, καθώς η χώρα υπέστη πρωτοφανές κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Μια πραγματική τραγωδία εκτυλίχθηκε. Η Ελλάδα απώλεσε πάνω από το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της σε σταθερές τιμές, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης μειώθηκε στα δύο τρίτα του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύθηκε κατά σχεδόν 16 ποσοστιαίες μονάδες. Ακόμα πιο συγκλονιστικό από το βάθος ήταν η διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Η επίλυσή της χρειάστηκε οκτώ χρόνια, τρία προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, μια σημαντική αναδιάρθρωση χρέους και τρεις γύρους ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Τελικά, ακόμα και αν η μείωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών είχε πολύ υψηλό κόστος, η χώρα μας κατάφερε να παραμείνει εντός της ευρωζώνης, διασφαλίζοντας την εγγενή «νομισματική ειρήνη» στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής του ευρώ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
