Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κ. Αλέξης Τσίπρας επανεμφανίζεται στον πολιτικό αγώνα, όχι πλέον ως βουλευτής αυτού του κόμματος, αλλά ως εμπνευστής σχεδίου πολιτικής, και ως φαίνεται από τις κινήσεις του, φιλοδοξεί να διεκδικήσει και πάλι την πρωθυπουργία, όταν προκύψουν οι εθνικές εκλογές.
Με σχέδιο συγκεχυμένο, διασυνδέσεις ποικίλες με Αμερική, Ελλάδα και χώρες της Ευρώπης, ξεκινά επίσημα με την εμφάνιση του βιβλίου του, το οποίο έχει ήδη πολυσυζητηθεί, ακόμη όμως δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται περί αυτοβιογραφίας και αυτοκριτικής ή περί… μυθοπλασίας.
Εξάλλου, αρκετοί βουλευτές από την Κεντροαριστερά, και βουλευτές που έχουν ήδη διχάσει το ίδιο τους κόμμα (κατά τον δάσκαλο και ο μαθητής), φαίνονται πρόθυμοι να δεχθούν την πρόσκληση του κ. Τσίπρα στο νέο κεντροαριστερό σχήμα / κόμμα, που θα ανακοινώσει μετά την παρουσίαση του βιβλίου του.
Στην πρώτη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και μετά την αποχώρησή του από την Βουλή υπερασπίζεται με σθένος την διακυβέρνησή του (2015 – 2019), και καταλογίζει ευθύνες στην Ν.Δ. και τον πρωθυπουργό της για διαστρέβλωση της αλήθειας και πολιτικό θράσος.
Υπόσχεται μιαν Ελλάδα που θα περάσει από το ισχύον ολιγαρχικό καθεστώς σε μια κοινωνία των πολλών, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού. Δεν θα κινηθεί σε παραδοσιακά κομματικά σχήματα, αλλά θα επιχειρήσει να αντλήσει νομιμοποίηση από την κοινωνία και όχι από τα παρασκήνια της εξουσίας. Οπως ο ίδιος δήλωσε, έλαβε την απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού.
Ριζική ανανέωση υπόσχεται ο κ. Τσίπρας, δεν εξηγεί, όμως, πώς και με ποιους θα την επιτύχει. Αναμένεται, επομένως, ο τρόπος εφαρμογής αυτού του υπερφιλόδοξου –υπερκομματικού σχεδίου, χωρίς αυτό να περιορίζεται σε εντυπωσιακές, ανέφικτες και κουραστικές πλέον υποσχέσεις
Εντυπωσιακή είναι για τα ελληνικά δεδομένα και την «διχόνοια την δολερή» που φωλιάζει στον ΣΥΡΙΖΑ η αποδοχή της κίνησης Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και υπέρμετρος ο πολιτικός πολιτισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται η δημιουργία νέου κόμματος από τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Το ίδιο ισχύει και για την Νέα Αριστερά, τόσο που να υποψιάζεται ο πολίτης ακόμη και μια συνεννόηση όλων αυτών των κομμάτων για πιθανή συνένωσή τους με εκλογή προέδρου (φυσικά του κ. Τσίπρα, όπως προέβλεψε και ο κοινοβουλευτικός επρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κ. Ν. Παππάς).
Η κατάκτηση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κατέχει τώρα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αρνείται να μετέχει σε μια συνένωση με τα άλλα κεντροαριστερά κόμματα, καθώς και να κυβερνήσει από κοινού με την Ν.Δ., είναι αναμφισβήτητα ελκυστική για τον κ. Τσίπρα, που ίσως να οραματίζεται και συγκυβέρνηση με την Ν.Δ… «παλιά μου τέχνη κόσκινο».
Δεν έχει διδάξει το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, που μετά από παρόμοια συνεργασία, με δυσκολία έφθασε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και τώρα δέχεται και εκφοβισμό από ένα νέο απροσδιόριστο ουσιαστικά κόμμα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο έχει εκπονήσει συγκεκριμένο πρόγραμμα κυβερνητικής πολιτικής με σοβαρότητα και πρόβλεψη κοινωνική για τα έντονα και βασανιστικά προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αντιπολίτευση στη χώρα μας πάσχει σοβαρά, με ολέθριες συνέπειες για τον λαό, που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς.
Η αξιωματική Α=αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, με εντυπωσιακή διαφορά από την Ν.Δ. παρά τα συνταρακτικά γεγονότα που βαρύνουν την τελευταία, φιλοδοξεί να νικήσει στις επόμενες εκλογές, με διαφορά έστω και μιας ψήφου από την Ν.Δ., και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης μετά βίας αυξάνουν τα μικρά ποσοστά τους.
Εξάλλου, τα ακροδεξιά κόμματα ευελπιστούν για τα ποσοστά τους, ενισχυόμενα και από τις επιτυχίες των συναδέλφων τους στην Ευρώπη, η οποία, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι έχει έλλειψη ισχυρών και ικανών ηγετών. Φημολογείται επιπλέον και κόμμα του κ. Σαμαρά… Το πρόβλημα είναι δισεπίλυτο. Να υποθέσουμε ότι στα χέρια του νέου Τσίπρα έχει δοθεί ο… νέος μίτος της Αριάδνης;
Με τα δεδομένα αυτά, η Ν.Δ. εμφανίζεται κρατώντας το γερό χαρτί για την προσέλκυση των πολιτών, τον εκφοβισμό, δηλαδή, ότι χωρίς την δική της διακυβέρνηση θα κινδυνεύσει η πολιτική σταθερότητα του τόπου, η οποία και έχει αποδειχθεί ότι βρίσκεται σε προτεραιότητα στις επιλογές του Έλληνα πολίτη.
Και είναι πράγματι εντυπωσιακό για την χώρα μας ένας κυβερνήτης να βαρύνεται με εγκληματικές ενέργειες υπουργών του (Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων, κατάλυση θεσμών στην ελληνική κοινωνία) και να παραμένει άθικτος. Σκεπτόμενη μοιρολατρικά θα έλεγα ότι η… θεά Τύχη ευνοεί σκανδαλωδώς την κυβερνώσα παράταξη, ενώ κτυπά αλύπητα την αντιπολίτευση.
Ο πολίτης που δεν προτίθεται να ψηφίσει ξανά την κυβέρνηση και αντιμετωπίζει συγχρόνως μια αδύναμη συνολικά αντιπολίτευση, αν παρουσιαστεί κάτι καινούργιο στον πολιτικό ορίζοντα, καθώς μάλιστα ξεχνά εύκολα, είναι πιθανό να πειστεί ακόμη και από έναν πολιτικό αρχηγό, που δεν τήρησε στο παρελθόν τις υποσχέσεις του, και να τον στηρίξει.
Ο πολίτης, όμως, δεν θα πρέπει, απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα, να επαναπαυθεί στην πολυθρόνα του. Οταν θα έρθει η ώρα των εκλογών να μην διστάσει να ψηφίσει, αφού προηγουμένως βέβαια μελετήσει σοβαρά τα προγράμματα πολιτικής των κομμάτων και ανακαλέσει στη μνήμη του τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, αλλά και το πολιτικό παρελθόν των αρχηγών των κομμάτων, που κυβέρνησαν αυτή την χώρα, και όχι μόνον την ελκυστική εμφάνιση και την επικοινωνιακή δεινότητα.
Οι θάλασσες – και όχι μόνον – ταράζονται από τους πολιτικούς μας, και ο ΚΥΡ μάς καλεί να σκεφθούμε τι έχει να γίνει αν ο Τσίπρας συναντηθεί μεσοπέλαγα με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής!
Είναι τελικά αναγκαίο να ενεργοποιηθεί ο πολίτης, να ζυγίσει το ήθος, την συνέπεια, την ειλικρίνεια, τι συνολικά έχει προσφέρει το κάθε κόμμα στην κοινωνία των πολιτών, να μελετήσει τα προγράμματα των κομμάτων, όσων φυσικά τα διαθέτουν, και μόνον έτσι να προσέλθει στην προσεχή κάλπη.
Το χρωστά στον εαυτό του και στους συμπολίτες του. Ας θυμηθεί τα λόγια του Θουκυδίδη για τους Ελληνες: «Μόνον εμείς θεωρούμε πως είναι όχι μόνον αδιάφορος, αλλά και άχρηστος εκείνος ο πολίτης, που δεν μετέχει στα πολιτικά δρώμενα»
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, έφορος Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.
