Ολοκληρώνεται σε λίγες ώρες και τυπικά η προεκλογική περίοδος. Κύλησε με ηπιότητα και πολιτισμό. Οι εντάσεις και οι υπερβολές, όπου υπήρξαν, δεν το αναιρούν. Η πολιτική είναι σύγκρουση, συνεπώς σύμφυτη μαζί της και η ένταση και η υψηλή σε τόνους αντιπαράθεση.
Στην προεκλογική περίοδο παρατηρείται ένας πληθωρισμός λόγου, ένα πολλαπλασιασμός επιχειρημάτων και μια επανάληψη εικόνων. Σε αυτό το στόχο επιστρατεύονται όλα τα διαθέσιμα μέσα επικοινωνίας. Από τα παραδοσιακά που γνωρίζουμε, ως τις πλέον σύγχρονες διαδικτυακές εφαρμογές. Όλα μαζί, σε μια αναζήτηση της πιο ευρηματικής σκηνοθεσίας.
Στις εκλογές έρχεται ως πρώτη ανάγκη η επικοινωνία. Η αποτελεσματική επικοινωνία. Έτσι χτίζεται ένας μύθος για επικοινωνιακά επιτελεία και άλλες ιστορίες. Αυτό που ξεχνάμε, γιατί ο εντυπωσιασμός διατηρεί πάντα την προσωρινή δύναμή του, είναι ότι πολιτική και επικοινωνία είναι αδιαίρετες έννοιες. Δεν μπορεί να νοηθεί μια επικοινωνία ανεξάρτητα από το περιεχόμενο μιας πολιτικής. Κάθε πολιτική είναι ταυτόχρονα μια επικοινωνία σε ανάπτυξη. Ποτέ μια επικοινωνία, όσο ευφυώς επεξεργασμένη και αν είναι δεν μπορεί να πάρει τη θέση της πολιτικής.
Με αυτά ως δεδομένα, μια πολιτική κρίνεται στην κάλπη, πέρα από την επάρκεια ή μη της δημόσιας υποστήριξής της. Έχει προηγηθεί μια εμπειρία. Η εμπειρία της πραγματικής ζωής, υπό το φως της οποίας όλα τα μηνύματα θα αποτιμηθούν και την οποία καμιά επικοινωνία, γοητείας ή επιβολής, δεν μπορεί, στον επιθυμητό βαθμό, μια δύναμη εξουσίας να διαγράψει.
Στην θεατρική σκηνή της προεκλογικής σκηνοθεσίας το πολιτικό έργο σε δημόσια έκθεση είναι στο βάθος ένα και ενιαίο. Ένα είναι το προεκλογικό «έργο». Μέσα του αναπτύσσονται διεκδικώντας κυριαρχία οι επί μέρους «υποθέσεις», που δεν είναι όμως παρά μια στιγμή του συνολικού έργου της συλλογικής ύπαρξης μιας κοινότητας ανθρώπων στη διαδρομή.
Οι εκλογές, σχεδόν πάντα, μέσα από την κατάχρηση του λόγου, εμφανίζονται ως κρίσιμες και καθοριστικές. Ωσάν να μην προηγήθηκε μια πραγματικότητα, ωσάν να μην ακολουθήσει αναγκαστικά μια άλλη, πέρα από τους σχεδιασμούς, τη βούληση και τη φαντασία των πρωταγωνιστών. Αυτό – η κρισιμότητα – είναι μια κατασκευή, ένα κλίμα καθαρά εκλογικό, μια συνθήκη επικοινωνίας, που η αντοχή της θα διαλυθεί μόλις οι αριθμοί της κάλπης γίνουν γνωστοί, μόλις πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα συναντηθούν με τις δυνατότητες και τα όριά τους.
Αυτά τα όρια είναι πολιτικά. Και καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να πετύχει τη μετάθεσή τους. Πάνω στο πολιτικό κάθε φορά έδαφος που καλλιεργήθηκε στον μακρύ χρόνο αναπτύσσεται κάθε προεκλογική περίοδος και η απόδοσή του στις συνειδήσεις είναι αυτό που θα μετρηθεί την Κυριακή.
*Ο κος Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
