Δεν είναι μόνο η άνοδος της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα που έχει ξεπεράσει κάθε όριο, ακόμα και στην άλλοτε παγωμένη Σιβηρία, καθώς στη μεταβατική εποχή γενικότερης διεθνούς αστάθειας που ζούμε οι ανταγωνιζόμενες δυνάμεις του πλανήτη δημιουργούν ένα πολύ πιο επικίνδυνο κλίμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (μετά τον Ψυχρό Πόλεμο που τόσο καλά γνωρίσαμε) ως Θερμή Ειρήνη, εφόσον δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο, τουλάχιστον έως τώρα. Διότι πώς αλλιώς να ερμηνευθεί το γεγονός ότι την περίοδο αυτή εκτελούνται ταυτόχρονα μεγάλης κλίμακας αεροναυτικές ασκήσεις από το ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα και από τη Ρωσία στη Μεσόγειο, ενώ σχεδιάζονται και συνδυασμένες αμερικανοϊαπωνικές ασκήσεις στη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας, τη στιγμή που ο κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ δηλώνει ξεκάθαρα ότι είναι έτοιμος να προσαρτήσει την Ταϊβάν. Και απειλεί ότι «θα φάνε το κεφάλι τους» όσες δυνάμεις προσπαθήσουν να αντισταθούν στην Κίνα.
Ολα αυτά τα ωραία με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κ.Κ. Κίνας και λίγες ημέρες μετά την τηλεδιάσκεψη Σι – Πούτιν, όπου συμφωνήθηκε η ανανέωση για ακόμα πέντε χρόνια του συμφώνου φιλίας Ρωσίας – Κίνας, που συνομολογήθηκε πριν από 20 χρόνια. Αποτέλεσμα όχι μόνο των οικονομικών και άλλων κυρώσεων από τη Δύση προς τις δύο αυτές χώρες, αλλά και της αποτυχίας της συνόδου κορυφής της ΕΕ να συμφωνήσει για μια συνάντηση κορυφής ΕΕ – Ρωσίας, λόγω των αντιδράσεων των Βαλτικών Χωρών και της Πολωνίας. Γεγονός που ήλθε να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά το τεράστιο έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο κρίσιμο ζήτημα μιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής. Δικαιώνοντας έτσι τον μεγάλο ευρωπαίο ηγέτη Ζακ Ντελόρ, ο οποίος επέμενε ότι η Ενωση δεν έπρεπε να προχωρήσει στη μεγάλη διεύρυνση προτού λάβει την τελική της μορφή. Και τώρα βέβαια, με όλες τις εσωτερικές αντιθέσεις που κάθε τόσο εκδηλώνονται, είναι πολύ αργά για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η Ανγκελα Μέρκελ πάντως, η οποία είχε την ιδέα της συνάντησης με τον Πούτιν, επανήλθε στην πρότασή της ύστερα από μια κοινή σύνοδο, με τηλεδιάσκεψη, του γερμανικού και του γαλλικού κοινοβουλίου, υποστηρίζοντας ότι «με το να μη μιλάμε μεταξύ μας δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα». Και είναι φανερό ότι έχει απόλυτο δίκιο, καθώς, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, όχι μόνο δεν λύνεται κανένα πρόβλημα αλλά συνεχώς δημιουργούνται και νέα, ακόμα πιο επικίνδυνα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης. Και είναι ίσως αυτή η τελευταία ευκαιρία για τη γερμανίδα καγκελάριο να αφήσει το στίγμα της στην Ιστορία, καθώς αποχωρεί από την εξουσία τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
