Πολλαπλά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση σε μία περίοδο ραγδαίων εξελίξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής στέλνει μέσα από το άρθρο του, το οποίο δημοσιεύει σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα «Το Βήμα», ο Αμπντέλ Φατάχ αλ – Σίσι.
Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου, ο οποίος πραγματοποιεί σήμερα και αύριο (11-12 Νοεμβρίου) επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα για συναντήσεις με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας (τόσο με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου όσο και με τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη), εξαίρει το «υφιστάμενο μοντέλο συνεργασίας μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας», το οποίο χαρακτηρίζει ως «ένα παράδειγμα που πρέπει να ακολουθηθεί για τον τρόπο δημιουργίας εποικοδομητικών και επιτυχημένων σχέσεων, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση και τηρούνται οι κανόνες του διεθνούς δικαίου και οι αρχές της διεθνούς νομιμότητας και της καλής γειτονίας».
Ο Πρόεδρος Σίσι θεωρεί ως «θεμελιώδες σημείο καμπής και ποιοτικό άλμα» στις διμερείς σχέσεις την υπογραφή συμφωνίας για τη οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) τον περασμένο Αύγουστο στο Κάιρο. Πρόκειται, όπως επισημαίνει, για μία συμφωνία η οποία ακολουθεί «τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας» και αποτελεί πρότυπο για την περιφερειακή συνεργασία.
Παρά δε το γεγονός ότι δεν κατονομάζει ρητά την Τουρκία, ο αιγύπτιος ηγέτης καταδεικνύει με σαφήνεια την αποσταθεροποιητική συμπεριφορά της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή. «Διαπιστώνουμε», τονίζει, «ότι υπάρχουν προκλήσεις που αποσκοπούν στην αποτροπή της μεγιστοποίησης αυτής της συνεργασίας, αλλά μάλλον επιδιώκουν να την απειλήσουν και η πιο σημαντική από αυτές είναι η υιοθέτηση από πλευρές που είναι γνωστές σε όλους, επεκτατικών πολιτικών και προκλητικών πρακτικών που συνεπάγονται κατάφωρη παραβίαση των κανόνων Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και έλλειψη σεβασμού της κρατικής κυριαρχίας και συνεχή υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων, πράγμα που απειλεί την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή».
Ο κ. Σίσι αναδεικνύει την τεράστια πρόκληση της εξεύρεσης λύσης στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, καθώς και του Συριακού, ενώ καταλήγει σημειώνοντας ότι πρέπει να εμποδιστεί η δράση εξτρεμιστικών οργανώσεων χωρίς φυσικά να υπάρξει άμεση ταύτιση της τρομοκρατίας με οποιαδήποτε θρησκεία ή πολιτισμό.
