Η σαρωτική επέλαση της υγειονομικής κρίσης, πέραν όλων των άλλων, γκρεμίζει καλά εμπεδωμένους μύθους και φέρνει σε δύσκολη θέση όσους επένδυσαν σε αυτούς.
Ένας τέτοιος μύθος ήταν και εκείνος για τους «κακούς ξένους» που μας επιβουλεύονται και δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο παρά μόνο με το πώς θα βλάψουν τη χώρα μας.
Η αντίληψη ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, βολική για να κρύβονται οι δικές μας αδυναμίες, ήταν βαθιά ριζωμένη πολύ πριν από το ξέσπασμα της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Την περίοδο εκείνη όμως γιγαντώθηκε και έγινε σημαία από εγχώριες λαϊκιστικές δυνάμεις, με τις γνωστές επώδυνες συνέπειες.
Οι θεωρίες συνωμοσίας καταρρέουν. Η επιτυχημένη διαχείριση της κρίσης από τη χώρα μας εξυμνήθηκε από τα ίδια – πάλαι ποτέ «ανθελληνικά» – διεθνή μέσα ενημέρωσης, αλλά και από ξένους ηγέτες.
Αποδείχθηκε ακόμη πως ούτε οι δαιμονοποιημένες αγορές, ούτε οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είχαν κάτι προσωπικό μαζί μας. Το μόνο στο οποίο έδιναν και θα δίνουν σημασία είναι οι αριθμοί και η εμπιστοσύνη.
Η Ευρώπη που «επεδίωκε να μας εκπαραθυρώσει» και η «άσπλαχνη» Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στέκονται τώρα πολύτιμοι αρωγοί στη δύσκολη προσπάθεια ανάκαμψης από τη νέα κρίση.
Τα σημαντικά πακέτα στήριξης και η θετική αντίδραση των αγορών αντανακλούν πρωτίστως την ενισχυμένη αξιοπιστία της χώρας μας.
Αυτό το κέρδος πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Και να αποτελέσει το εφαλτήριο για το μεγάλο άλμα προς το εμπρός.
Ο τρόπος που θα γίνει η διαχείριση των κονδυλίων αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πετύχουμε την πολυθρύλητη αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου. Για να οικοδομηθεί ένα νέο πρότυπο, σε στέρεες βάσεις.
Η προσπάθεια αυτή δεν πρόκειται να τελεσφορήσει, εάν δεν επιτευχθούν οι μέγιστες δυνατές συναινέσεις. Η ευκαιρία αυτή, που προβάλλει εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης, δεν πρέπει να πάει χαμένη.
