H νηματουργία Βαρβαρέσος από τη Νάουσα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του δανεισμού της με τις πιστώτριες τράπεζες. Σε σχετική ανακοίνωση της εταιρείας όπου περιγράφονται οι όροι της συμφωνίας, η διοίκηση και οι εργαζόμενοι ευχαριστούν τον υπουργό ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη «ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτάχυνση και στην επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές».
Αλήθεια, τι υπηρεσία μπορεί να προσφέρει ένας υπουργός ανάμεσα σε μια οικονομική συμφωνία μιας εταιρείας και ενός κονσόρτσιουμ τραπεζών;
Το ρεπορτάζ λέει ότι η συμφωνία είχε επιτευχθεί από καιρό μεταξύ της Βαρβαρέσος και των τραπεζών αλλά η μία από τις τέσσερις τράπεζες καθυστερούσε να βάλει την υπογραφή της. Εκεί λοιπόν παρενέβη ο υπουργός και με ένα «πειστικό» τηλεφώνημα έλυσε το πρόβλημα. Η παρέμβαση ίσως είναι παράτυπη, αλλά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι υπουργός Ανάπτυξης και ενδιαφέρεται για την τύχη 220 εργαζομένων σε μια περιοχή με υψηλή ανεργία. Η υπόθεση είχε κολλήσει σε ένα στέλεχος της τράπεζας και η εταιρεία «καιγόταν» για μια χρηματοοικονομική ανάσα. Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις σαν τη Βαρβαρέσος. Καλές εταιρείες με εξαγώγιμα προϊόντα αλλά με πρόβλημα ρευστότητας που χρειάζονται τη βοήθεια των τραπεζών. Επέρχεται μια καταρχήν συμφωνία αλλά επειδή οι τράπεζες έχουν διαφορετικά συμφέροντα (άλλες έχουν πάρει προβλέψεις, άλλες έχουν καλύτερες εγγυήσεις, η έκθεση δεν είναι η ίδια κ.τ.λ.) δεν υπάρχει κοινή γραμμή για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, ο χρόνος περνά, οι τραπεζίτες αφήνουν την υπόθεση και η εταιρεία σκάει.
Θα πρέπει λοιπόν πάντα να παρεμβαίνει ένας Αδωνις και ως άλλος Μεγαλέξανδρος να κόβει τον γόρδιο δεσμό με το σπαθί του; Οχι βέβαια. Απαιτείται ευελιξία από τους τραπεζίτες και σωστή εκτίμηση κάθε περίπτωσης. Ο Αδωνις καλά κάνει και παρεμβαίνει αλλά θα διαπιστώσει και αυτός ότι η τριβή με τέτοιες υποθέσεις ενδεχομένως να του γυρίσει μπούμερανγκ στο προφίλ του αφού μία υπόθεση θα λύνει και δέκα θα ναυαγούν.
