Το αναμενόμενο καμπανάκι της Κομισιόν για την προεκλογική παροχολογία Τσίπρα ακούστηκε ηχηρό χθες με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης για την ελληνική οικονομία. Παρά την κομψότητα των διατυπώσεων, για να μη θεωρηθεί η έκθεση επέμβαση στον προεκλογικό αγώνα, οι ανησυχίες για δημοσιονομικό εκτροχιασμό είναι ξεκάθαρες.
Επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι «η συνέπεια ορισμένων μέτρων με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί έναντι των Ευρωπαίων εταίρων δεν είναι εξασφαλισμένη και έτσι μπορεί να θέτουν σε κίνδυνο τους συμφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους», ενώ παράλληλα προειδοποιεί ότι το κόστος της παροχολογίας κυμαίνεται μεταξύ 1,1 και 1,4% του ΑΕΠ το χρόνο, δηλαδή σωρευτικά τα δύο χρόνια μπορεί να ξεπεράσει τα 5 δισ.
Η απάντηση των κύκλων του κ.Τσακαλώτου, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Δηλαδή μην ανησυχείτε θα έχουμε και πάλι υπερπλεόνασμα γιατί η Κομισιόν κάνει λάθος εκτιμήσεις ως συνήθως… Από την ώρα που προεξοφλούν ήδη την ήττα τους στις επερχόμενες κάλπες, είναι προφανές ότι στο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο, ελάχιστα τους ενδιαφέρει τι θα γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου ή την επόμενη έκθεση της Κομισιόν…
Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα περιορίσουν τουλάχιστον την ήττα τους και γαία πυρί μιχθήτω. Αν τους ενδιέφερε άλλωστε η επόμενη μέρα δεν θα μοίραζαν επιδόματα, αλλά θα είχαν φροντίσει να οργανώσουν ένα αξιόπιστο σύστημα προστασίας των πραγματικά αδυνάτων. Αντί για διευκολύνσεις να πληρώνονται φόροι και εισφορές θα φρόντιζαν να ελαφρύνουν τις υγιείς επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Αντίθετα πέτυχαν με συνειδητή πολιτική επιλογή να εξοντώσουν τη μεσαία τάξη και να εξαντλήσουν κοινωνία και οικονομία με την υπερφορολόγηση για να μπορούν να μοιράζουν ως αντίδωρο πενιχρά επιδόματα. Γιατί δεν είχαν την παραμικρή αίσθηση των συνεπειών της πολιτικής τους στην οικονομία και τους πολίτες, όπως ομολόγησε ο κ.Τσίπρας. Δεν κατάλαβαν λέει ότι οι πολίτες δεν άντεχαν άλλο…
Το πρόβλημα είναι ότι με την τακτική που ακολουθούν μέχρι την τελευταία στιγμή, υπονομεύουν και τη διαπραγματευτική ικανότητα της επόμενης κυβέρνησης να διεκδικήσει μείωση των πλεονασμάτων. Ήδη η ανάπτυξη του πρώτου τριμήνου είναι αναιμική,ενώ ο κίνδυνος να πέσουν έξω οι στόχοι του προϋπολογισμού είναι υπαρκτός.
Είτε μας αρέσει είτε όχι η χώρα πρέπει να διατηρήσει την αξιοπιστία που κατέκτησε με τεράστιες θυσίες. Αλίμονο αν η συζήτηση και η αντιπαράθεση ενόψει των εκλογών εκτραπεί σε μια ανέξοδη παροχολογία.Έχουμε μια ευκαιρία ακόμα μπροστά μας, ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη…
