Η πρώτη περίοδος του ζωγράφου παραμένει συνήθως στην αφάνεια, καταχωνιασμένη στα συρτάρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ή του δικού του ατελιέ. Κι όμως αυτό το προοίμιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί αναγγέλλει τη μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία του και ίσως τη φωτίζει. Ειδικά για τον Δημήτρη Κούκο τα έργα από τη μαθητεία του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών που εκτίθενται στη «ΣΤΟart Κοραή», τον χώρο τέχνης της Εθνικής Ασφαλιστικής, προδιαγράφουν σαφώς το μετέπειτα διαμορφωμένο προσωπικό του εικαστικό ιδίωμα, αν και φαίνεται βαθύτατα επηρεασμένος από την εκρηκτική χρωματική επανάσταση του Γιώργου Μπουζιάνη και των δασκάλων του Νίκου Νικολάου και Ιωάννη Μόραλη.
Ο Δημήτρης Κούκος εναποθέτει χρώματα στα μεγάλα τελάρα που ζωγραφίζει πάντα εκ του φυσικού για να αφαιρέσει σχήματα από την εικόνα και να της προσθέσει συναίσθημα. Ο ίδιος μας λέει: «Η πρώτη μου επαφή με την πραγματική τέχνη συνέβη στα χρόνια της μαθητείας μου στην ΑΣΚΤ, από το 1969 ως το 1974, έχοντας την τύχη να συναντήσω εκεί τους πλέον ικανούς δασκάλους και να βρεθώ στη συγκυρία της εποχής της αναζήτησης και της γοητείας του αναπάντεχου. Το ένα χρώμα δίπλα στο άλλο και όλα μαζί, πώς πάσχει το αντικείμενο από το φως, πώς γεννιούνται νέες φόρμες, η απλοποίηση, πού σκαλώνει το φως και οι προεκτάσεις, αλήθεια, συνέπεια, ανάγκη να βρεις τους δρόμους, το φρέσκο χωρίς τεχνάσματα, όχι ωραιοποίηση, όχι για να αρέσει στους άλλους, χωρίς φκιασίδια, μια συνεχής μάχη για να βρεις τον εαυτό σου».
Το μυστικό της ευοίωνης εκκίνησης είναι παγκοίνως γνωστό, η ακούραστη δουλειά: «Ψάχνεις πώς το ένα έργο εξελίσσεται στο επόμενο για να αναδυθεί κάποια στιγμή αυτή η μεγάλη στιγμή της δημιουργίας χωρίς εφέ, με πλέριο και μοναδικό, αποκλειστικά δικό σου περιεχόμενο, πώς θα προχωρήσεις για να βρεις τη γραφή σου και να πολεμήσεις την επανάληψη. Πρέπει να ψάξεις πολύ βαθιά για να βρεις τον θησαυρό και να μην κάνεις πετυχημένα έργα, όπως έλεγε ο γλύπτης Ιωάννης Παππάς. Οσο πιο λίγα πράγματα βάζεις μέσα στις συνθέσεις σου τόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει. Πολλοί καλλιτέχνες τελειώνουν ένα έργο χωρίς να αισθανθούν τη χαρά της δημιουργίας, την ευτυχία της γέννησης και μένουν με την αμφιβολία. Απορρίπτοντας τη γέννηση και το περιεχόμενο, αρχίζουν να φορτώνουν μια άδεια σύνθεση –χωρίς συνείδηση και περιεχόμενο πώς να ερμηνεύσεις τη χαρά της δημιουργίας; –προς όφελος του εμπορίου».
Ο χώρος τέχνης «ΣΤΟart Κοραή» δημιουργήθηκε από την Εθνική Ασφαλιστική για να στεγάσει το Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης που δημιούργησε με μόχθο και μεράκι ο Δημήτρης Παπαγεωργόπουλος. Παράλληλα θα πραγματοποιεί και περιοδικές εκθέσεις φιλοδοξώντας να αποτελέσει σημείο αναφοράς στα πολιτιστικά δρώμενα της πρωτεύουσας και της χώρας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
