Μπορεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να είναι ένα από τα πρόσωπα της ευρωπαϊκής εξουσίας που πολλοί απεχθάνονται καθώς έχει συνδεθεί με την εφαρμογή της σκληρής λιτότητας των τελευταίων ετών.
Μπορεί το ύφος του, η τιμωρητική διάθεση απέναντι στους Ελληνες να προκαλούν απέχθεια τουλάχιστον σε όσους δεν ευθύνονται (είναι πολλοί οι συνεπείς φορολογούμενοι και σκληρά εργαζόμενοι) για τη χρεοκοπία. Μπορεί να ήθελε να μας διώξει από την ευρωζώνη…
Αν προσπεράσουμε τέτοια συναισθήματα, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι στη διάγνωση του ελληνικού προβλήματος δεν είχε δίκιο επιρρίπτοντας ευθύνες στο πολιτικό σύστημα.
Οι πολιτικοί μας δεξιοί που ορκίζονται σ’ αυτόν καθώς έχουν απαλλάξει εαυτούς από ευθύνες και οι αριστεροί που τον ξορκίζουν ως «λύκο» ας προσέξουν την είδηση.
«O φόρος χρηματοπιστωτικών συναλλαγών πρέπει να εφαρμοστεί σε παγκόσμιο επίπεδο» είπε στη σύνοδο του G20 στο Πεκίνο κάνοντας –φαντάζομαι –τον αμερικανό συνάδελφό του Τζακ Λιου, τον Βρετανό, ακόμη και τον Κινέζο, να ανατριχιάσουν.
Είπε ξερά ότι η εφαρμογή του σε παγκόσμιο επίπεδο θα λειτουργούσε εξυγιαντικά στο τραπεζικό σύστημα και θα έδινε τους ζητούμενους πόρους για την ανάπτυξη.
Εκανε μια ντρίμπλα ή έχει δίκιο;..
Να θυμίσουμε ότι ο «φόρος Τόμπιν», όπως λέγεται, καταδικάστηκε πρώτα στην Ευρώπη, εκεί όπου ο κ. Σόιμπλε έχει τον πρώτο λόγο.
Το 2013 η Κομισιόν και το Eco/Fin είχαν εκτιμήσει ότι η επιβολή του στις συναλλαγές τραπεζικών και χρηματιστηριακών προϊόντων (μετοχές και παράγωγα) θα μπορούσε να αποφέρει ετήσια έσοδα 37 δισ. ευρώ σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Εσθονία, Ισπανία, Σλοβακία, Βέλγιο, Αυστρία, Πορτογαλία και Σλοβενία και Ελλάδα που υποστήριξαν την εφαρμογή του.
Μάλιστα είχε επισημανθεί ότι το μέτρο μπορούσε να συμβάλει στην επαναφορά του χρηματοπιστωτικού τομέα στον πραγματικό του ρόλο, δηλαδή τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, ενώ τα έσοδα θα συνεισέφεραν στη μείωση των κρατικών ελλειμμάτων.
Εκτοτε όμως ουδέν… Οι ευρω-διαπραγματεύσεις σέρνονται χωρίς αποτέλεσμα, κατάσταση την οποία ο κ. Σόιμπλε χαρακτήρισε «μακρά και γελοία» ιστορία.
Και πάλι έχει δίκιο. Μόνο που κι αυτός πρέπει να ομολογήσει ότι έτσι μας έμεινε μόνο η λιτότητα και να αναζητήσει άλλες λύσεις…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
