Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Πες με ρομαντική, πες με συναισθηματική, πες ό,τι θέλεις, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως οι ενδιαφέρουσες ιστορίες, ακόμη και όταν είναι μύθοι, με συγκινούν. Είναι σαν να προσδίδουν πνευματικότητα στον υλικό κόσμο. Αν δεν το καταλαβαίνεις έτσι θεωρητικά, σου προτείνω να δοκιμάσεις κάτι, ένα φαγητό, ένα ποτό, μια γουλιά κρασί χωρίς να ξέρεις το CV του. Επειτα δοκίμασέ το γνωρίζοντας τον βίο και την πολιτεία του. Θα νιώσεις να ενεργοποιούνται αλλιώς οι αισθήσεις σου. Γίνεται πιο πλούσιο, πιο μεστό, αγγίζει την ψυχή σου.
Τέλος πάντων, εμένα μου αρέσει να υπάρχει ένα θέμα, ένα ταξίδι στα πάντα, και στο πιάτο και στο ποτήρι βέβαια. Θα σου αναφέρω δύο παραδείγματα. Εφτασε στα χέρια μου ένα πακέτο ζυμαρικά Spinoso που τι το διαφορετικό έχουν; Φτιάχνονται από φύλλα φραγκοσυκιάς. Μου αρέσει αυτό το φυτό, ένα φυτικό γλυπτό, τόσο ταιριαστό σε κλίματα ξηροθερμικά, τόσο αρμονικό σε άνυδρα νησιά. Φέρνει στο μυαλό καλοκαίρια, βράχια και τεκίλες. Δοκίμασα λοιπόν τα ζυμαρικά Spinoso που φτιάχνονται από σιμιγδάλι, αβγά και φύλλα φραγκοσυκιάς και μου άρεσαν. Εχουν λεπτή, ιδιαίτερη γεύση και θέλουν πολύ ελαφρές σάλτσες και κάπως ουδέτερα τυριά για να μην καλύψουν τη λεπτεπίλεπτη φύση τους. Το ανθότυρο και η μοτσαρέλα τούς ταιριάζουν πολύ. Ασε που τα κλαδώδια (δηλαδή τα πράσινα τμήματα) της φραγκοσυκιάς βοηθούν τον οργανισμό στη ρύθμιση του βάρους, της χοληστερίνης και του σακχάρου.
Παράδειγμα δεύτερο. Πίνεις ένα καλά παγωμένο Jägermeister (γεγκερμάιστερ). Γεύση ελαφρώς πικάντικη με ίχνη εσπεριδοειδών, πιπερόριζας και γλυκάνισου με πικρές νότες. Οπωσδήποτε, ένα ωραίο νταϊτζέστιβ. Ακου τώρα μια ιστορία για αυτό το ποτό. Στον δημιουργό του, τον Κουρτ Μαστ, άρεσε παθιασμένα το κυνήγι και έτσι αφιέρωσε το ποτό που έφτιαξε στους κυνηγούς. Του έδωσε το όνομα «Ο άρχοντας των κυνηγών» (Jägermeister δηλαδή) και έβαλε στην ετικέτα των μπουκαλιών το λευκό ελάφι του αγίου Ουμβέρτου, ο οποίος είναι και ο προστάτης των θηρευτών. Η συνταγή παραγωγής του ποτού αυτού παραμένει μυστική ως και σήμερα, ενώ λέγεται ότι μόνο τρεις άνθρωποι τη γνωρίζουν σε όλο τον κόσμο. Αλήθεια ή ψέματα δεν ξέρω, αλλά με το που σηκώνεις στον αέρα το ποτήρι νιώθεις σαν να έγινες δεκτός σε μυστική οργάνωση γεύσης.
Δεν ξέρω αν σε έπεισα, αλλά πώς να το πω… Οι ιστορίες της γαστρονομίας δηλώνουν ότι ένα προϊόν είναι δημιουργία, ότι πίσω του υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτηκαν, οραματίστηκαν, πειραματίστηκαν, απογοητεύτηκαν, ενθουσιάστηκαν. Και έτσι κάθε μπουκιά και κάθε γουλιά γίνεται μοίρασμα εμπειριών, συμπυκνωμένη φέτα ζωής.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016.
