Πώς η ανάπτυξη στην Ιρλανδία πήγε στο… 26,3%

«Δεν γνωρίζω αν η Σοβιετική Ρωσία του 1930 είχε ανακοινώσει τέτοια παραφουσκωμένα στοιχεία» αναρωτήθηκε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Nevin Τομ Χίλι μετά την αναθεώρηση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ της Ιρλανδίας το 2015 από το 7,8% στο εξωγήινο… 26,3%. Κάποιοι μίλησαν για αντεπίθεση του περιβόητου «Κέλτικου Τίγρη». Κάποιοι βιάστηκαν να υποδείξουν για άλλη μία φορά ως ιδανικό το ιρλανδικό μοντέλο ανάπτυξης. Αλλοι πάλι αντιμετώπισαν με σκωπτική διάθεση, ακόμη και με χλεύη, την πρωτοφανή ανακοίνωση της ιρλανδικής κυβέρνησης του Εντα Κένι.

Η επίσημη εξήγηση του Δουβλίνου προτάσσει τρεις λόγους που εκτίναξαν τον ρυθμό ανάπτυξης της ιρλανδικής οικονομίας από το ήδη «κινεζικό» ποσοστό 7,8% στο υπερβατικό 26,3%: τις «αναστροφές» στην εγγραφή εταιρικών περιουσιακών στοιχείων και κερδών στην Ιρλανδία προκειμένου να εκμεταλλευθούν τον χαμηλό συντελεστή φορολόγησής τους 12,5%, τη μεταφορά δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας από ομίλους στη χώρα για τον ίδιο λόγο και τις αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων. Τα νέα αναθεωρημένα στοιχεία δεν εδράζονται δηλαδή σε κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στην πραγματική οικονομία, όπως είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι οι αναθεωρήσεις στα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη στην Ιρλανδία δεν αποτελούν σπάνιο φαινόμενο λόγω της φύσεως της εγχώριας οικονομίας που είναι μικρή, ανοιχτή και εξαρτώμενη από τις άμεσες ξένες επενδύσεις. «Τα επίσημα στοιχεία αναθεωρούνται συχνά προς μεγάλη απογοήτευση των οικονομολόγων και των επενδυτών» μεταδίδει από το Δουβλίνο ο Βίνσεντ Μπόλαντ των «Financial Times». Και προσθέτει ότι η άνευ προηγουμένου αναθεώρηση της περασμένης Τρίτης «θα αυξήσει τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι Ιρλανδοί την πολυσυζητημένη ανάκαμψη από την κρίση του 2008».

Στις γενικές εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου ο πρωθυπουργός Εντα Κένι έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία εξαιτίας του κεντρικού προεκλογικού του συνθήματος που προέτρεπε μεν τους Ιρλανδούς να ψηφίσουν «για να συνεχιστεί η ανάκαμψη», αλλά προκαλούσε τους ψηφοφόρους να αναρωτηθούν «ποια ανάπτυξη;», γράφει ο ανταποκριτής των «FT».

Είναι αλήθεια ότι η Ιρλανδία είχε σημαντικά γεωγραφικά και οικονομικά συγκριτικά πλεονεκτήματα για να ξεπεράσει την κρίση. Βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των τεσσάρων ωρών με αεροπλάνο από τις ΗΠΑ, μετέχει στη ζώνη του ευρώ, έχει τη χαμηλότερη φορολόγηση στην Ευρώπη, διαθέτει ένα πολύ εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο έχει μάλιστα την αγγλική ως μητρική γλώσσα. Αλλά οι αναθεωρήσεις των fundamentals, ιδιαίτερα αν τα νούμερα είναι εξωπραγματικά, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να πλήξουν την αξιοπιστία της χώρας, εκτιμούν οι ειδικοί.

Επιπλέον, το αγκάθι των πλέον πρόσφατων στοιχείων είναι η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας κατά 2,1% το πρώτο τρίμηνο του έτους. «Αν καταγραφεί πτώση του ΑΕΠ και στο δεύτερο τρίμηνο, τότε η χώρα θα βρεθεί και τυπικά σε ύφεση» παρατηρεί ο Τομ Χίλι του εδρεύοντος στο Δουβλίνο Ινστιτούτου Νέβιν. Παρά ταύτα, με την εντυπωσιακή αναπτυξιακή αναθεώρηση το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας έπεσε κάτω του 80% ως ποσοστό του ΑΕΠ!

Εν κατακλείδι, μετά τον όρο «Greek statistics» η κυβέρνηση του Δουβλίνου προσέφερε τα «Leprechaun economics»! Πρόκειται για τα «οικονομικά των Καλικαντζάρων», έναν δηλητηριώδη όρο που παραπέμπει στα ξωτικά που συναντά κανείς στα παραδοσιακά ιρλανδικά παραμύθια και εφηύρε ο αμερικανός νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν για να σχολιάσει την αναθεώρηση του Κένι.