Κρατική ιρανική κινηματογραφική εταιρεία γυρίζει ταινία την οποία προωθεί ως πρωτοπόρο αντίβαρο στην προπαγάνδα του Ισλαμικού Κράτους. Η ταινία «Τραγούδια της πατρίδας μου», που θα κυκλοφορήσει σύντομα, στοχεύει σε κοινό εκτός Ιράν.
Οι διάλογοι είναι αποκλειστικά στα αραβικά (και όχι στα φαρσί) και πρωταγωνιστούν λιβανέζοι, αιγύπτιοι και σύριοι ηθοποιοί. Γυρίστηκε κυρίως στο νότιο Λίβανο. Είναι η ιστορία αγάπης ανάμεσα σε ένα μουσουλμάνο και μια χριστιανή την οποία απαγάγει το ISIS και αυτός την αναζητάει. Οι δημιουργοί της λένε ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία _ πιθανότητα στα γεγονότα που συνέβησαν στη Ράμπλεχ το 2012 όταν δυνάμεις που πολεμούσαν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ απήγαγαν εκατοντάδες χριστιανούς αμάχους.
Η ταινία κυκλοφορεί σε κρίσιμη περίοδο για το Ιράν. Μετά τη συμφωνία για τα πυρηνικά με τη Δύση, το Ιράν ελπίζει ότι θα ανακτήσει την θέση του ως περιφερειακή δύναμη. Το «Τραγούδια της πατρίδας μου» σηματοδοτεί μια νέα φάση για τη χώρα: η Τεχεράνη επιδίδεται σε ένα νέο είδος δημόσιας διπλωματίας στο οποίο προσπαθεί να ψυχαγωγήσει αραβικό κοινό στέλνοντάς του παράλληλα φιλοϊρανικά μηνύματα _ στην προκειμένη περίπτωση ότι το Ιράν ανησυχεί για την τύχη όλων των κατοίκων της περιοχής, όχι μόνο των σιιτών αλλά και των σουνιτών και των χριστιανών, και ότι η κυριότερη απειλή για την περιοχή προέρχεται από την Δύση και τους συμμάχους της.
Η εικόνα του Ιράν στην περιοχή έχει αμαυρωθεί τα τελευταία χρόνια. Το 2006, η Τεχεράνη θεωρούταν το κέντρο της αντίστασης τόσο εναντίον της Δύσης, που κατείχε το Ιράκ για τρίτο χρόνο, όσο και εναντίον του Ισραήλ, που μόλις είχε χάσει έναν σύντομο πόλεμο κατά της σιιτικής Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο. Η μακροχρόνια υποστήριξη της Τεχεράνης προς τους Παλαιστινίους της προσέδιδε κύρος στην περιοχή αυτή όπου κυριαρχούν οι σουνίτες.
Δημοσκόπηση του αμερικανικού Zogby Research Services το 2006 βρήκε ότι το 75% των κατοίκων των αραβικών και μουσουλμανικών χωρών ήταν θετικοί προς το Ιράν. Αλλά από το 2011, η αμέριστη υποστήριξη της Τεχεράνης προς τον Άσαντ, ο οποίος πάταξε την σουνιτική αντιπολίτευση, έκανε πολλούς να θεωρούν το Ιράν ως μια σιιτική απειλή.
