Ρίξε το κινητό στον υπόνομο!

Προσωπικώς δεν πάσχω από «nomophobia» (εκ του «no mobile»), όπως έχει βαφτιστεί η νεοπαγής φοβία τού να βρεθείς κάποια στιγμή χωρίς το κινητό σου (επειδή το ξέχασες ή –φευ! –το έχασες). Πάσχω μάλλον από το αντίθετό της, από «mophobia» (δική μου, παντελώς αυθαίρετη, η ονομασία), τη φοβία δηλαδή ότι έχω το τηλέφωνο παντού και πάντα μαζί μου. Διόλου τυχαίο ότι αρκετοί γνωστοί και φίλοι βλασφημούν συχνά όταν αποπειρώνται να με καλέσουν στο κινητό. Διότι δεν ξυπνώ και δεν κοιμάμαι μαζί του. Δεν το «χαϊδεύω» αταβιστικά όταν βαριέμαι, δεν το «τσεκάρω», όπως ο μέσος Βρετανός (και μάλλον ο Ελληνας), πενήντα φορές την ημέρα. Το βάζω δε ουκ ολίγες φορές στο «αθόρυβο» –όταν θέλω να δουλέψω, να συγκεντρωθώ, να ηρεμήσω. Επίσης, δεν απαντώ (όπως πολλοί που γνωρίζω) στο σινεμά, στο θέατρο, σε γάμους, βαπτίσεις και κηδείες. Αρνούμαι επίσης να κατανοήσω εκείνους που τραβούν με το smartphone τους selfie λίγο πριν μπουν στο χειρουργείο ή μόλις κατακτήσουν την κορυφή του Εβερεστ.

Η «mophobia» μου αγγίζει συχνά τέτοια ύψη, που κάποια Σαββατοκύριακα –όταν δεν συντρέχει κάποιο επαγγελματικό ή προσωπικό, επείγον ζήτημα –μπορεί και να το ξεχάσω μέσα στην τσάντα να δονείται επί ματαίω και εις το διηνεκές.

Ως εκ τούτου, αποκλείεται –για την ώρα τουλάχιστον –να νοσηλευτώ στην κλινική reSTART του Ρέντμοντ στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον (κάτι σαν κλινική Μπέτι Φορντ για τους «υπερκαλωδιωμένους», όπου παρέχονται ειδικά προγράμματα 6-8 εβδομάδων ολικού ψηφιακού detox). Χαίρομαι, πάντως, διότι, όπως πληροφορούμαι, δεν είμαι μόνη σε αυτή την παθητικά σθεναρή αντίσταση στην παντοκρατορία του smartphone (και της οθόνης εν γένει). Ολο και περισσότεροι άνθρωποι ανά τον πλανήτη εφευρίσκουν τρόπους να τιθασεύσουν ένα πάθος που εξαπλώνεται σαν δάγκειος πυρετός. Αλλοτε εγείροντας φυσικά τείχη (π.χ. «όχι κινητά ή iPad στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας» όπως διέταζε ο Στιβ Τζομπς όταν συνέτρωγε με τα παιδιά του ή «όχι smartphone στην κρεβατοκάμαρα» όπως έχει καθιερώσει ο διάσημος designer Μαρκ Τζέικομπς). Αλλοτε, πάλι, με νοητά τείχη (π.χ. όλες οι οθόνες off μετά τις 11 μ.μ.). Πριν από δύο χρόνια ένας χορευτής από το LA, ονόματι Μπράιν Πέρες, ξεκίνησε (ποστάροντας την ιδέα στη σελίδα του στο Tumblr) ένα παιχνίδι που έγινε τάση. Πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο με φίλους. Βάζετε όλοι τα κινητά σας τηλέφωνα σε μια στοίβα στη μέση του τραπεζιού. Οποιος κοιτάξει πρώτος το κινητό του πριν φτάσει ο λογαριασμός θα είναι εκείνος που θα πληρώσει τη «λυπητερή». Σημειωτέον ότι ξενοδοχεία και θέρετρα έχουν αρχίσει πλέον να προσφέρουν device free ζώνες ενώ σε χολιγουντιανά πάρτι (όπου εμπλέκονται και celebrities) οι εκλεκτοί καλεσμένοι«ειδοποιούνται» στo προσκλητήριο ότι δεν θα τους επιτραπεί (για λόγους εχεμύθειας) να αποστείλουν μηνύματα στο Twitter ή στο Instagram.

Υπογραμμίζω δε ότι αντιστεκόμενος στην κουλτούρα της «υπερκαλωδίωσης», γλιτώνεις από πληθώρα διαταραχών, εμμονών και αλλόκοτων συνηθειών. Αναφέρω ενδεικτικά το «phantom vibration syndrome» (το σύνδρομο της δόνησης-φάντασμα), από το οποίο πάσχει (χωρίς να το γνωρίζει) το 70% των βαριά εθισμένων «χρηστών»: όταν αισθάνεσαι τη δόνηση από το κινητό στην τσέπη σου ακόμη και όταν το κινητό δεν βρίσκεται εκεί. Αλλά και το περίφημο «Google effect» (το φαινόμενο του Google), ήτοι την ανικανότητα να ανακαλέσεις στη μνήμη σου οτιδήποτε μπορείς να γκουγκλάρεις στο smartphone σου. Πρόκειται για ένα φαινόμενο αρκετά ψυχοφθόρο ιδιαίτερα όταν βλέπεις π.χ. στο σπίτι μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Ιρλανδό Μπρένταν Γκλίσον και κάποιος δίπλα σου επιμένει, στο πλαίσιο μιας ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης νέας γενιάς, να ψάξει εκείνη ακριβώς τη στιγμή πώς λεγόταν ο τερατόμορφος ήρωας που είχε υποδυθεί ο Γκλίσον στο «Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα», το 2007. (Για τους πολύ «κολλημένους» η απάντηση είναι: «Αλάστωρ «Τρελομάτης» Μούντι».)

Σύμφωνοι, δεν είμαι η επιτομή του «networked individual» (διαδικτυωμένου ατόμου). Αντιλαμβάνομαι όμως ότι –έστω ασυνείδητα –όλο και περισσότεροι θέλουν, όπως εγώ, να απολαύσουν την υπέρτατη χαρά της «αποκαλωδίωσης»: να ρίξουν το κινητό τους στον υπόνομο.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Ιουνίου 2015