Η «Σαλώμη» στο χαμάμ…

Η «Σαλώμη», ένα μπαρόκ δράμα βασισμένο σε ορατόριο του Αλεσάντρο Στραντέλα, ανεβαίνει «διά χειρός» Νίκου Καραθάνου και Μάρκελλου Χρυσικόπουλου στο διάστημα 29 Ιουνίου ως 2 Ιουλίου στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν της οδού Φρυνίχου με το καταξιωμένο μπαρόκ συγκρότημα Latinitas Nostra. Οι παραστάσεις εντάσσονται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

«Θεωρώντας το μπαρόκ ένα καζάνι στο οποίο σιγοβράζουν όλες οι αντιθετικές έννοιες –το ευτελές και το ευγενές, το αστείο και το δραματικό –παρουσιάζουμε σε αυτό το πνεύμα ένα βλέμμα πάνω στον «Αγιο Ιωάννη Βαπτιστή» του Στραντέλα» αναφέρουν χαρακτηριστικά οι συντελεστές της παράστασης. Πρόκειται για ένα «ερωτικό ορατόριο» –όρος που χρησιμοποιήθηκε από μουσικολόγους για τα μουσικά δράματα με ερωτικές πτυχές που βασίζονται σε ιστορίες της Βίβλου, των Αποκρύφων ή των Βίων Αγίων προκειμένου να δώσουν στους ακροατές εκείνης της εποχής ηθικά διδάγματα σε ένα ουσιαστικά οπερατικό πλαίσιο.

Συνεχίζοντας τον μουσικό διάλογο Ανατολής – Δύσης που εγκαινίασε η παράσταση «Ενας άγγλος ταξιδευτής στο Λεβάντε», ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος, ο οποίος έχει την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης, και ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος, στην πρώτη του «αναμέτρηση» με το λυρικό θέατρο, προσεγγίζουν το «ερωτικό ορατόριο» του Στραντέλα ως τολμηρή σύντηξη δυτικών και ανατολικών ηχοχρωμάτων.

«Νομίζω ότι στην παράσταση δόθηκε ο τίτλος «Σαλώμη» γιατί ταιριάζει περισσότερο στη γενικότερη σύλληψη» λέει η σοπράνο Μυρσίνη Μαργαρίτη, η οποία ερμηνεύει τον ρόλο του τίτλου. Δηλώνει πως η συγκεκριμένη ηρωίδα είναι από τις ωραιότερες που έχει ερμηνεύσει. Κάνει λόγο για ένα εγχείρημα δύσκολο και φωνητικά και υποκριτικά «που σου δίνει τη δυνατότητα να αποτυπώσεις πολλές διαφορετικές αποχρώσεις».

Αναφερόμενη στον χαρακτήρα της ηρωίδας η Μυρσίνη Μαργαρίτη λέει χαρακτηριστικά: «Οταν σκέφτεσαι τη Σαλώμη το πρώτο που σου έρχεται στον νου είναι ότι πρόκειται για μια γυναίκα σέξι, προκλητική. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Με τον τρόπο που έχει στηθεί η παράσταση, αναδεικνύεται ένας άνθρωπος που μοιάζει εγκλωβισμένος σε ό,τι έχει ζήσει. Η μητέρα της τη χειρίζεται. Δείχνει ότι θέλει να ξεφύγει απ’ όλα αυτά αλλά δεν μπορεί…». Για την ίδια αυτή η ανάγνωση ήταν μια ευχάριστη, απρόβλεπτη προσέγγιση. «Η αλήθεια είναι ότι περίμενα τα αναμενόμενα…» λέει με ειλικρίνεια.

Η Μυρσίνη Μαργαρίτη αποκαλύπτει ότι η παράσταση εξελίσσεται σε ένα χαμάμ, «γεγονός το οποίο ταιριάζει πολύ με τα ανατολίτικα όργανα». Παρ’ όλο που ο ρόλος είναι «κόντρα» στον χαρακτήρα της, η μουσική είναι αυτή η οποία την κατευθύνει. «Μου προκαλεί όλα τα συναισθήματα τα οποία πρέπει να μου προκαλέσει προκειμένου να ερμηνεύσω τον ρόλο. Η αλήθεια είναι ότι με έχουν κατατάξει από πλευράς είδους φωνής σε κάτι πιο ελαφρύ, πιο κωμικό. Μπορώ όμως να κάνω πολλά πράγματα».

Αισθάνεται άνετα με το μπαρόκ. Θεωρεί πως η μουσική τής ταιριάζει. «Τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα το μπαρόκ γνωρίζει μεγάλη απήχηση. Οτιδήποτε έχουμε κάνει το έχει αγκαλιάσει θερμά ο κόσμος». Τι απαντά σε όσους θεωρούν ότι το μπαρόκ ταιριάζει περισσότερο στην εποχή μας απ’ ό,τι, για παράδειγμα, ο 19ος αιώνας; «Και ναι και όχι» λέει συγκεκριμένα. «Θα πω κάτι το οποίο ίσως ακουστεί παράξενα, αλλά το μπαρόκ το νιώθω πολύ ποπ. Είναι χορευτικό, έχει έντονο beat. Προσωπικά μου είναι αδύνατον να ακούσω μια άρια και να μην κουνήσω το πόδι μου. Από την άλλη πλευρά, η εποχή μας δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο μουσικό στίγμα. Υπάρχει έντονος πλουραλισμός, χωράνε τα πάντα. Από αυτή την άποψη, λοιπόν, το μπαρόκ είναι κοντά αλλά και όλα τα υπόλοιπα δεν είναι μακριά».