Σιγή. Το μπαλάκι χτυπά τέσσερις φορές το έδαφος. Παύση. Η ρακέτα σηκώνεται με στυλ και η λαστιχένια μάζα «ακούγεται» να σκίζει τον αέρα. Αθλητισμός δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Ακόμη και αν ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου κράτησε ολόκληρο τον πλανήτη με κομμένη την ανάσα για 113 λεπτά –μέχρι το γκολ του Γκέτσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο-, ο τελικός του Γουίμπλεντον μία εβδομάδα πριν απέδειξε ότι ακόμη και αν απευθύνεται σε λιγότερους είναι σε θέση με το κίτρινο λαστιχένιο μπαλάκι του να κλέψει ένα μερίδιο αποθέωσης από τη μεγαλύτερη στρογγυλή θεά. Αυτή τη χρονιά, μάλιστα, κατάφερε –εν μέσω Μουντιάλ- να πείσει αρκετούς να αφήσουν για λίγο στην άκρη το απλό μέτρημα των γκολ στα δάχτυλα και να τους μάθει να φτάνουν με έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο μέχρι το 40.
Το πρώτο τουρνουά αντισφαίρισης καταγράφεται στοΓουίμπλεντον το1877. Σήμερα, όποιος έχει την ευκαιρία να βρεθεί στο Λονδίνο σε αυτό το γήπεδο και να δει από κοντά ονόματα όπως ο Φέντερερ και ο Τζόκοβιτς, -γνωστά ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν κρατήσει ποτέ ρακέτα στη ζωή τους- να αγωνίζονται μέχρι τέλους για να διεκδικήσουν το πολυπόθητο τρόπαιο πάνω στο γρασίδι είναι τυχερός. Ο αγώνας δεν έχει σαφή διάρκεια, ημίχρονα δεν υπάρχουν και η συγκεκριμένη γιορτή του αθλητισμού θυμίζει περισσότερο θεατρική παράσταση. Αλλωστε, τα τακούνια, τα καπέλα στις κερκίδες και η παρουσία των διασήμων από κάθε χώρο κάνουν το καθήκον τους και επιβεβαιώνουν τη διάσταση της διοργάνωσης.
(Photo Credit: EPA – TOBY MELVILLE)
Η ατμόσφαιρα στο κεντρικό κορτ έχει μεγάλες διαφορές από ένα ποδοσφαιρικό ματς. Ο κόσμος επιβραβεύει κάθε καλή προσπάθεια, σέβεται τις διαδικασίες και γνωρίζει καλά τους κανόνες. Δεν μπορεί κάποιος να μπει και να βγει από το γήπεδο όποια στιγμή επιθυμεί -παρά μόνο όταν οι αθλητές αφήσουν για λίγο τις ρακέτες στο πάτωμα-, τα κινητά παραμένουν απενεργοποιημένα και οι μετρημένες φωνές που βγαίνουν για να εμψυχώσουν τους αθλητές επιτρέπονται μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές. Στο Γουίμπλετον όλοι οι παρευρισκόμενοι μοιάζουν να κατανοούν την κάθε στιγμή του αγώνα -με μοναδική εξαίρεση τον φίλαθλο στον πρώτο ημιτελικό των αντρών (μεταξύ του Τζόκοβιτς και του Ντιμιτρόφ), ο οποίος δεν σταμάτησε να στηρίζει τον Ναδάλ. Ο υποστηρικτής του ισπανού τενίστα φώναζε ανά περιόδους «Go Rafa», αν και ήξερε καλά ότι το αλλοτινό Νο 1 στον κόσμο είχε αποχωρήσει από το τουρνουά μετά την πολυσυζητημένη ήττα του από τον 19χρονο Ελληνοαυστραλό Νικ Κύργιο.
Από την πλευρά των γυναικών, η Πέτρα Κβίτοβα έκανε το καθήκον της και κατάφερε να φτάσει στην κορυφή στην κορυφαία διοργάνωση τένις -με γούρι τα κοσμήματα Links of London που δεν έβγαζε από πάνω της-, αλλά την παράσταση έμελλε να κλέψει ο τελικός των αντρών. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς επιβλήθηκε του Ρότζερ Φέντερερ με 3-2 σετ, ακόμη και αν το χόρτο ήταν το δυνατό σημείο του δεύτερου. Μετά από τρεις ώρες και 55 λεπτά υπερθεάματος, ο Ελβετός, που πήρε το πρώτο σετ, βρέθηκε πίσω με 2-1 και στο τέταρτο είδε το Τζόκοβιτς να φτάνει μία ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου. Ο Φέντερερ έδειξε ότι παραμένει ο βασιλιάς του αθλήματος ισοφραρίζοντας σε 2-2. Οι δύο τενίστες πάλεψαν μέχρι τέλους, αλλά με δύο συνεχόμενα games ο Τζόκοβιτς έκανε το 6-4 και πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου. «Θέλω να συγχαρώ τον Φέντερερ για την προσπάθειά του σε όλο το τουρνουά. Είναι ένας απίστευτος πρωταθλητής, παράδειγμα αθλητή, σέβομαι την καριέρα του, όσα έχει πετύχει. Τον ευχαριστώ που με άφησε να νικήσω σήμερα», είπε μετά τον τελικό για να αποδείξει ότι κυρίως είναι ένας μεγάλος αθλητής και εκτός τερέν.
Ετσι, σε ένα τουρνουά που τα είχε όλα –από εκπλήξεις, νέα ταλέντα, εντυπωσιακούς πόντους, μονομαχίες τιτάνων μέχρι αδικαιολόγητα κακές εμφανίσεις και αναπάντεχους αποκλεισμούς-, το Γουίμπλετον έφερε το τένις στο επίπεδο που του αξίζει, διαφήμισε με τον καλύτερο τρόπο τις αξίες της ευγενούς άμιλλας και εντυπωσίασε ακόμη και αυτούς που κόλλησαν μπροστά στην τηλεόραση για πρώτη φορά, προσπαθώντας να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο καταχωρούνται οι πόντοι. Για την ιστορία πάντως, ο Τζόκοβιτς πανηγύρισε τον 8ο τίτλο στην καριέρα του σε τουρνουά grand slam. Ο Μέσι θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμη.
