O Χιου Τζάκμαν είναι θεόρατος. Είναι ούτως ή άλλως ογκώδης, αλλά για τις ανάγκες του ρόλου του στην ταινία «Γούλβεριν», αναγκάστηκε να πάρει 13 κιλά μυϊκού βάρους μέσα σε λίγους μήνες. Την ώρα που εμφανίζεται στην πλατεία Λέστερ του Λονδίνου, οι εκατοντάδες περίεργοι τύποι που έχουν μαζευτεί από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ που έγινε η προβολή, για να τον δουν από κοντά, να πάρουν αυτόγραφο και να φωτογραφηθούν μαζί του, αφηνιάζουν. Ο θεόρατος Χιου είναι ευγενικός και πολύ φιλικός, τους ευχαριστεί σε κάθε ευκαιρία, λέγοντας πως η ταινία έγινε για αυτούς. Οταν ο κινηματογράφος μπλέκεται με τα κόμικς, οι φανατικοί θαυμαστές αυξάνονται κατά πολύ. Αν έβλεπε κανείς από κοντά το πάθος των φαν των «X-Men», θα καταλάβαινε πως υπάρχει λόγος για τον οποίο η κινηματογραφική βιομηχανία φλερτάρει όλο και περισσότερο με τον κόσμο των χάρτινων υπερηρώων.

Σε αυτή την ταινία, ο Γούλβεριν ταξιδεύει στην Ιαπωνία, όπου καλείται να παλέψει με ισχυρούς εχθρούς και φαντάσματα του παρελθόντος, που δοκιμάζουν τα όρια της σωματικής και της συναισθηματικής αντοχής του, αλλά και να αναμετρηθεί με τον ίδιο του τον εαυτό, προσπαθώντας να ανακαλύψει αν θέλει να παραμείνει αθάνατος.

Είναι η έκτη φορά που υποδύεστε τον Γούλβεριν, ενώ ήδη γυρίζετε την έβδομη ταινία της σειράς. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει ακόμη σε αυτόν τον ρόλο; «Αυτό που πιστεύω ότι κάνει τον χαρακτήρα του Γούλβεριν ξεχωριστό είναι το πόσο ανθρώπινος είναι. Πίσω από τις δυνάμεις που τον κάνουν σούπερ ήρωα υπάρχει μια θλίψη και πράγματα που τον έχουν σημαδέψει και τον στοιχειώνουν, με πιο σημαντικό το αίσθημα της απώλειας, μια και έχει χάσει όλους όσους αγάπησε. Σε αυτή την ταινία μού φάνηκε ενδιαφέρουσα η αντίθεση που θα προέκυπτε αν τοποθετούσαμε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, που είναι αυθόρμητος, ενστικτώδης και οξύθυμος, σε ένα μέρος όπως η Ιαπωνία, όπου κυριαρχούν η τάξη, οι παραδόσεις και ο αυτοέλεγχος. Βρίσκω επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον το κεντρικό ερώτημα που θέτει η ταινία: “Τι αξία έχει μια μακρά ζωή αν δεν έχει νόημα”; Ο Γούλβεριν είναι αθάνατος, αλλά δεν θέλει να είναι πια. Πώς, όμως, θα αντιδράσει όταν κινδυνέψει να χάσει την αθανασία του; Γενικά η σειρά ταινιών “X-Men” πιστεύω πως δημιούργησε ένα κινηματογραφικό είδος που προηγουμένως δεν υπήρχε. Πρόκειται για ιστορίες με πρωταγωνιστές σούπερ ήρωες που όμως μοιάζουν ανθρώπινες και αληθινές».

Τι προκλήσεις είχατε να αντιμετωπίσετε αυτή τη φορά και πόσο διαφορετικές ήταν σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που υποδυθήκατε τον ίδιο χαρακτήρα; «Αρχικά, είχα να κάνω πολύ περισσότερη δουλειά όσον αφορά την εμφάνιση του Γούλβεριν. Στόχος μου ήταν να πάρω 13 κιλά σε μυς. Επειδή, όμως, είχα αναγκαστεί να αδυνατίσω για τον ρόλο μου στους “Αθλιους” (σ.σ.: Ο Τζάκμαν υποδύθηκε τον Γιάννη Αγιάννη και ήταν υποψήφιος για το πρώτο του Οσκαρ), χρειάστηκαν έξι μήνες αυστηρής διατροφής και σκληρής άσκησης. Εκτός δουλειάς, θέλω να έχω καλή φυσική κατάσταση, αλλά δεν έχω εμμονή με το σώμα μου. Κάποτε δούλεψα για τέσσερα χρόνια σε γυμναστήριο και δεν σήκωσα βάρη ούτε μία φορά. Θυμάμαι κοιτούσα όλους αυτούς που κατέληγαν να περνούν ώρες μπροστά στον καθρέφτη θαυμάζοντας το σώμα τους και τους κορόιδευα. Υπάρχουν όμως φορές, όπως τώρα, που ο ρόλος απαιτεί να είμαι εξαιρετικά γυμνασμένος και τότε είμαι έτοιμος να κάνω ό,τι χρειαστεί. Μου αρέσει να κάνω πράγματα που είναι έξω από όσα ξέρω και μπορώ να καταφέρω. Γι’ αυτό και συχνά αναγκάζω τον εαυτό μου να “ξεβολευτεί”. Με αυτόν τον τρόπο μού αρέσει να ζω τη ζωή μου και το ίδιο προσπαθώ να μάθω και στα παιδιά μου».

Είπατε πως ο Τζέιμς Μάνγκολντ σάς ώθησε να πάτε όσο πιο βαθιά γινόταν στον χαρακτήρα. Με ποιους τρόπους σάς βοήθησε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες που είχε ειδικά αυτή η ταινία, όπου, εκτός από τη δύναμη, βλέπουμε και την ευαισθησία του Γούλβεριν; «Οταν παίζεις τον ίδιο ρόλο για έκτη φορά, η βασική δυσκολία που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι να βρεις τρόπους για να κάνεις τον χαρακτήρα κάθε φορά διαφορετικό και πιο ενδιαφέροντα. Η πιο εύκολη παγίδα για έναν ηθοποιό είναι να κάνει περισσότερα από όσα χρειάζονται. Ο Τζέιμς μού θύμιζε πάντα τη σημασία της λιτότητας στην υποκριτική και αυτό είναι ένα ανεκτίμητο μάθημα».

Ο Γούλβεριν βασανίζεται από εφιάλτες. Εσείς έχετε επαναλαμβανόμενους εφιάλτες ή όνειρα; «Είναι περίεργη σύμπτωση που με ρωτάτε. Το ίδιο με ρώτησε και η κόρη μου τις προάλλες και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι έχω πάρα πολύ καιρό να δω όνειρα. Αυτό σημαίνει είτε ότι δεν συμβαίνει τίποτε στο υποσυνείδητό μου είτε απλώς ότι είμαι τόσο κουρασμένος και κοιμάμαι τόσο βαθιά, που δεν ονειρεύομαι πια».

Στην ταινία μαθαίνουμε ότι ο Γούλβεριν φοβάται τα αεροπλάνα. Εσείς έχετε κάποια φοβία; «Ως παιδί, είχα πολλές. Μέχρι τα 13, φοβόμουν τα ύψη και το σκοτάδι. Θυμάμαι πόσο σιχαινόμουν το ότι αυτό με σταματούσε από το να κάνω πράγματα, με κρατούσε πίσω. Προσπάθησα να το ξεπεράσω και τα κατάφερα, στο σημείο που συνήθως κάνω μόνος μου το 80% των επικίνδυνων σκηνών στις ταινίες μου. Τώρα πλέον, όταν φοβάμαι κάτι, απλώς “πέφτω στα βαθιά”».

Τι ρόλο πιστεύετε πως έπαιξε το ότι «αργήσατε» να γίνετε διάσημος στο πώς η δημοσιότητα και η επιτυχία επηρέασαν τον χαρακτήρα σας; «Σίγουρα βοήθησε πολύ, γιατί όταν είσαι 30, έχεις άλλη ωριμότητα από αυτήν που είχες όταν ήσουν πολύ νέος. Ημουν ήδη παντρεμένος και η ζωή μου ήταν τακτοποιημένη. Πήρε καιρό για να με αναγνωρίζει ο κόσμος. Θυμάμαι, μετά το πρώτο “X-Men”, περπατούσα μια μέρα στον δρόμο και δύο τύποι άρχισαν να μαλώνουν για το αν όντως ήμουν αυτός που έπαιζε τον Γούλβεριν. Τους έδειξα το δίπλωμα οδήγησής μου για να πειστούν πως ήμουν εγώ. Γενικά, πάντως, προσπαθώ να κρατώ τη ζωή μου έξω από τη δημοσιότητα. Εχω την τάση να μιλάω πολύ και καμιά φορά καταλήγω να λέω πράγματα που δεν πρέπει ή που “εκθέτουν” τους ανθρώπους που αγαπώ. Μια φορά, ετοιμαζόμουν να δημοσιεύσω στο Twitter μια φωτογραφία της κόρης μου – δεν φαινόταν το πρόσωπό της, αλλά φαινόταν ο δρόμος του σπιτιού μου! Τότε ήταν που η ατζέντισσά μου μού “απαγόρευσε” να δημοσιεύω τα tweets μου, αν δεν τα τσεκάρει πρώτα αυτή – είναι για λόγους αυτοπροστασίας!».

* Η ταινία «Γούλβεριν» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες σε 2D και 3D από την Odeon.

**Δημοσιεύθηκε στο ΒΗmagazino την Κυριακή 4 Αυγούστου 2013