Το Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής κατηγορίας στο πόλο βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς το τέλος του πρώτου γύρου βρήκε τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη, τις μόνες ομάδες πλέον που εκπροσωπούν την Ελλάδα στην Ευρώπη, να προηγούνται στη βαθμολογία σταθερά. Μετά τις δύο αυτές ομάδες που θα διεκδικήσουν και εφέτος τον τίτλο, ακολουθεί η Χίος και στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και το Αργοστόλι . Ακολουθούν ομάδες όπως τα Χανιά, η Ηλιούπολη, η Κέρκυρα, το Φάληρο και ο Πανιώνιος που θα παλέψουν να αποφύγουν μια από τις δύο θέσεις που οδηγούν στον υποβιβασμό. Η Ιστορική ομάδα του ΝΟ Πατρών καταδικασμένη, λόγω σειράς προβλημάτων, παραμένει ουραγός.
Το επίπεδο του Πρωταθλήματος, δυστυχώς, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση με το επίπεδο των δύο πρώτων ομάδων πολύ μακριά από αυτό όλων των υπολοίπων. Οι ομάδες αναζητούν απεγνωσμένα πόρους και… ζεστό νερό στις πισίνες που και αυτές κλείνουν η μια μετά την άλλη καθώς ο ξεπερασμένος τρόπος λειτουργίας τους, με βάση το κρατικό χρήμα, δεν μπορεί να αντέξει τα νέα δεδομένα. Οι ομάδες που τα τελευταία χρόνια κατάφερναν να αντλούν πόρους από ιδιώτες ή έστω από ελάχιστους περιστασιακούς χορηγούς, στελεχώνονται κατά βάση από Έλληνες αθλητές που αμείβονται από ελάχιστα έως καθόλου.
Η Εθνική μας ομάδα, πρόσφατα γύρισε σελίδα έχοντας πλέον νέο προπονητή και πολλούς νέους παίκτες στην σύνθεση της. Αν όπως λένε, αποτελεί και τον καθρέφτη του εθνικού πρωταθλήματος και του επιπέδου των ομάδων του, τότε μπορεί σε βάθος χρόνου να επηρεαστεί αρνητικά από το δυσμενές κλίμα της εποχής, κάτι που βέβαια απευχόμαστε όλοι.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τις μέρες αυτές ανακοινώθηκαν και οι επιχορηγήσεις των Αθλητικών Ομοσπονδιών αφήνοντας μάλλον άναυδους τους «ανοξείδωτους» παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού που είχαν συνηθίσει για δεκαετίες να διαχειρίζονται κατά βούληση, τα ζεστά κρατικά χρήματα. Γενικά τα προβλήματα στην οικονομία βρίσκουν το ελληνικό πόλο, όπως και τον ελληνικό αθλητισμό στο σύνολο του, μάλλον ανέτοιμους να τα αντιμετωπίσουν.
Όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό (ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό) θα πρέπει να δουν την επόμενη μέρα με διάθεση αλλαγών που ως σήμερα φαινόντουσαν αδιανόητες. Για να γίνει αυτό θα πρέπει οι αθλητική ηγεσία να αποκτήσει ένα ξεκάθαρο σχέδιο, που να «βλέπει» το μέλλον. Θα πρέπει αυτή πρώτα απ’ όλους να ξεκαθαρίσει πώς θέλει τον ελληνικό αθλητισμό σε βάθος χρόνου. Θα πρέπει να ενθαρρύνει και να διευκολύνει ομοσπονδίες και σωματεία στο πέρασμα από το παλιό στο νέο καθεστώς.
Ο τρόπος λειτουργίας των εγκαταστάσεων πρέπει να αλλάξει. Οι αλόγιστες λειτουργικές δαπάνες πρέπει να παραχωρήσουν τη θέση τους σε πιο ορθολογική διαχείριση προωθώντας όλο και περισσότερο προγράμματα «εμπορικής διάστασης» που μπορεί να φέρνουν (και) έσοδα.
Οι ομοσπονδίες θα πρέπει να αυτές να αλλάζουν δομή και λειτουργία. Θα πρέπει να γίνουν πιο παραγωγικές, ανεβάζοντας όχι μόνο το επίπεδο το δικό τους αλλά και των σωματείων τους. Είναι λογικό ότι τα σωματεία σφραγίδες, θα πρέπει (επιτέλους) να πάνε στην άκρη αφήνοντας το έδαφος σε όσα σωματεία δουλεύουν σε βάθος.
Απαραίτητο είναι να δοθούν κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να επενδύσει λεφτά στον αθλητισμό που και αυτός με τη σειρά του πρέπει να πείσει ότι μπορεί να αποτελέσει όχημα επικοινωνίας για τις επιχειρήσεις. Είναι αυτονόητο ότι τα στελέχη που μπορούν να φέρουν κοντά τον αθλητισμό με τον κόσμο των επιχειρήσεων θα πρέπει να βρουν δουλειά μέσα στον χώρο του αθλητισμού στις ομοσπονδίες ή τα σωματεία.
Έκανα μια μικρή αναφορά στο πρωτάθλημα του πόλο, σαν ένα απλό δείγμα των συνεπειών που επιφέρει η οικονομική ύφεση. Λένε πώς η κρίση γεννάει ευκαιρίες. Σίγουρα αυτές δεν έρχονται από μόνες τους. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο. Η τετραετία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο τρέχει. Μόνο με διάθεση να υπερνικήσουμε τις όποιες αντιστάσεις για αλλαγές, θα μπορέσουμε όχι μόνο να βρεθούμε στο Ρίο για την παρέλαση, όπως πρόσφατα στο Λονδίνο, αλλά να σηκώσουμε και τη σημαία μας ψηλά.
* Ο Γιάννης Γιαννουρής είναι προπονητής υδατοσφαίρισης
