Πριν από το απολλώνιον και μετά τη μεγάλη πλαζ, στο Πόρτο Ράφτη, θα δείτε μία εκκλησούλα. Πίσω της σχηματίζεται ένας κολπίσκος. Εκεί μας αρέσει να κολυμπάμε. Βλέποντας τον ήλιο να δύει αργά και το φεγγαράκι μεσούρανα. Τα νερά κρύσταλλο, βότσαλα και παραμέσα άμμος. Κρύα η θαλασσίτσα. Oμως, τι ευφραντικό, τι δροσιστικό πράγμα, Θεέ μου. Τι απόλαυση, μετά το πρώτο βρέξιμο, να κολυμπήσεις.
Τούτη τη φορά, όμως, ήρθαμε και με άλλον σκοπό. Η Νάντια μάς σύστησε κάτι ωραία μπακάλικα, δηλαδή όχι ακριβώς. Κάτω από τη φίρμα Κωσταρέλος, λειτουργούν ήδη τρία καταστήματα. Προσεχώς αναμένεται και τέταρτο, στα Βριλήσσια. Αυτό στο Πόρτο Ράφτη και τα άλλα δύο στο Μαρκόπουλο έχουν την ίδια διακοσμητική ιδέα. Κουφώματα σε πράσινο σκούρο της μποτίλιας, πέτρινοι τοίχοι, εξαιρετική πάστρα και καθαριότης μέσα. Η πραμάτεια πολύ ωραία απλωμένη. Τα διάφορα είδη αραδιασμένα με τέχνη, ώστε ο πελάτης να μπορεί να δει και να διαβάσει περί τίνος πρόκειται.
Αλλά για τι λογής πραμάτεια μιλάμε; Ο Κωσταρέλος είναι μια τοπική φίρμα γαλακτοκομικών. Δεν πουλάει γάλα, μα η μαλακή φέτα του μας ενθουσίασε. Το πρόβειο στραγγιστό γιαούρτι και η λευκή κρέμα, θαυμάσια. Η κρέμα σοκολάτας, αντιθέτως, καθόλου καλή, μια crème pâtissière με παραπανίσιο αλεύρι. Δωρεάν θερμίδες. Μια μεγάλη συλλογή τυριών, καλό ελαιόλαδο, μανιτάρια, τουρσιά και άλλα διαλεχτά ελληνικά προϊόντα, μαζεμένα με περισσή φροντίδα· από τα ζυμαρικά, που τα λιμπίστηκα, μέχρι το καθετί άλλο. Μια συνολικώς εξαιρετική προσπάθεια, από εκείνες που πρέπει να επαινούμε. Συν η πρόθυμη περιποίηση. Μόνο το κλιματιστικό με πάγωσε και φύγαμε βιαστικά, αλλιώς θα μπορούσα να είμαι ακόμη εκεί, να κάνουμε χάζι και να ψωνίζουμε καλούδια.
Και μια και βρεθήκαμε στο Μαρκόπουλο, περάσαμε από την κεντρική πλατεία, από τον αγαπημένο μου φούρνο, του Κώστα Δαρεμά. Θα έχετε βεβαίως ακουστά. Εδώ θα βρείτε τα καλύτερα μουστοκούλουρα, αλλά και λαχταριστά ψωμιά. Το καλύτερο του Θάνου. Τα κουλουράκια, γνωστά σε όλο το Λεκανοπέδιο, τα φτιάχνουν ολοχρονίς, κρατώντας μούστο από τα αμπέλια τους, σύμφωνα με την παλιά συνταγή της γιαγιάς Δαρεμά. Απλή ρετσέτα, που όμως στηρίζεται στην εξαιρετική ποιότητα των υλικών.
Παρήγορο, ευχάριστο χαμπέρι να υπάρχουν νόστιμα φαγώσιμα στην περιφέρεια της Αθήνας. Και πολλά μαγαζιά της πόλης, που δεν διαθέτουν τους αναγκαίους χώρους και άπλα, θα μπορούσαν να προμηθεύονται τέτοιες νοστιμιές από τα Μεσόγεια. Ο μπακάλης της γειτονιάς μας, ο κύριος Γιάννης, παραδείγματος χάριν, φέρνει τα μουστοκούλουρα του Δαρεμά, τα οποία γίνονται ανάρπαστα. Ετσι και εμείς θα βρίσκουμε ωραία πράγματα, ενισχύοντας οικονομικά την ευρύτερη περιοχή.
Στο επόμενο μπάνιο, θα ξαναψωνίσουμε. Διότι, όσο αργά και να επιστρέψουμε μετά και τη βίζιτα στη Νάντια και στην κυρία Τιτίκα, θα φάμε υπέροχο ψωμί και τυρί και δεν υπάρχει κανένας λόγος για νυχτερινά μαγειρέματα.
