Στον καιρό της στασιμότητας

Η πολιτική παράλυση έχει επηρεάσει τόσο πολύ την Ινδία ώστε ο νομπελίστας οικονομολόγος Αμάρτια Σεν να δηλώσει πρόσφατα πως η χώρα «έχει γίνει, από δεύτερη καλύτερη, η δεύτερη χειρότερη στη Νοτιανατολική Ασία», και σε κάθε περίπτωση «έχει μείνει πολύ πίσω από την Κίνα» στους περισσότερους κοινωνικούς δείκτες• βαριές κουβέντες για μια χώρα τόσο πολλά υποσχόμενη στο πρόσφατο παρελθόν.

Αλλά και ο αμερικανός σχολιαστής Τζέιμς Χάουαρντ Κάνστλερ περιέγραψε την Ινδία ως «ένα έθνος με το ένα πόδι στη σύγχρονη εποχή και με το άλλο σε μια πολύχρωμη παραισθησιογόνο εποχή». Η άποψη του Κάνστλερ είναι σκληρή, αλλά προφητική: για την Ινδία «τα προβλήματα που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή προκαλούν ήδη μεγάλες ζημιές στην παραγωγή τροφίμων. Ο υδροφόρος ορίζοντας έχει συρρικνωθεί τρομερά και η κρίση στην παγκόσμια οικονομία «ψαλιδίζει» τα έσοδα από τη βιομηχανία και την υψηλή τεχνολογία» γράφει.

Επιπροσθέτως, οι αδυναμίες στη γεωργία, την ενέργεια, τις υποδομές και τη δημόσια και τοπική διοίκηση συμβάλλουν όλες εξίσου στην τρέχουσα κρίση της Ινδίας. Για παράδειγμα, σχεδόν 250.000 ινδοί αγρότες φέρονται να έχουν αυτοκτονήσει κυρίως λόγω χρεών τα τελευταία 16 χρόνια, παρά τη χωρίς προηγούμενο οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Γιατί συνεχίζει η Ινδία να εισάγει τρόφιμα που θα μπορούσε μόνη της να παράγει; Είναι πρωταρχικής σημασίας ζήτημα για την Ινδία να επενδύσει στον γεωργικό της τομέα όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και επειδή η αγροτική παραγωγή παίζει τόσο κεντρικό ρόλο στην κουλτούρα της χώρας.

Στην καρδιά των σημερινών προβλημάτων της Ινδίας βρίσκεται το εξής παράδοξο: η ταχύτατη αύξηση στο πραγματικό εισόδημα της χώρας δεν μεταφράστηκε σε πραγματική πρόοδο στο βιοτικό επίπεδο του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Για να επιλυθούν τα θεμελιώδη ζητήματα που αντιμετωπίζει το έθνος της, η Ινδία χρειάζεται μια κυβέρνηση με την αποφασιστικότητα, την εντιμότητα και την ευφυΐα που απαιτεί η σύγχρονη διοίκηση στον 21ο αιώνα.