Να ’μαστε πάλι. Εδώ από όπου ξεκινήσαμε. Άλλα πρόσωπα, άλλη κυβέρνηση (υπηρεσιακή) αλλά ίδια κατάσταση: ένα κράτος στο μετέωρο βήμα του πελαργού ή οποιουδήποτε άλλου ζώου προτιμάτε. Νέα εκλογική αναμέτρηση, η οποία πλέον αναδεικνύεται σε ντέρμπι και μας έχει φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν θα πάρει τα δικαιώματα η NOVA τη νύχτα της 17ης προς 18ης Ιουνίου.
Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ; Διότι έτσι επέλεξε το εκλογικό σώμα. Η ψήφος του μετουσιώθηκε σε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, μια τόσο απλή εντολή που ούτε και αυτή τη φορά τα μικροπολιτικά συμφέροντα άφησαν να εφαρμοστεί.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα πρακτικά των συνεδριάσεων κατά τη συνταγματικά επιβαλλόμενη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, τα βρίσκει άκρως ενδιαφέροντα, γιατί μέσω αυτών ξετυλίγεται, θέλοντας και μη, κάποιο ελάχιστο αλλά ικανό δείγμα από τις μύχιες σκέψεις των πολιτικών αρχηγών.
Το συμπέρασμα είναι ακριβώς αυτό: Υπάρχουν απλά σκέψεις. Κανένα σχέδιο μα και καμιά σχεδία για ώρα ανάγκης. Η Ελλάδα βρίσκεται σε δίαιτα και μάλιστα αυστηρή. Όταν ο διαιτολόγος λείπει αρκετό χρονικό διάστημα ταξίδι για δουλειές, για να παρακολουθήσει σεμινάριο πάνω στην ειδικότητά του, δύο επιλογές υπάρχουν: ο πελάτης ή θα πάθει ανορεξία ή θα αρχίσει να τρώει πάλι. Δεν υπάρχει χώρος για απόλυτη τήρηση του ιδεολογικού πυρήνα των κομμάτων.
Πιο συγκεκριμένα, ο εγγενής ορισμός των κομμάτων εγκλείει την έννοια της ιδεολογίας, ενός πυρήνα απόψεων που διαφέρει από πολιτική ομάδα σε πολιτική ομάδα και είναι απολύτως λογικό και φυσιολογικό σε μία δημοκρατικά δομημένη πολιτεία. Ο ψηφοφόρος δίνει εντολή σε έναν κομματικό σχηματισμό, γιατί τον εκφράζει καλύτερα. Πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι οι τωρινές εκλογές έχουν ένα και μόνο θέμα που διακυβεύεται: το οικονομικό που συμπαρασέρνει το κοινωνικό.
Είναι εκλογές πόλωσης με έντονο τον έμμεσο χαρακτήρα δημοψηφίσματος: Ναι ή όχι. Όσοι λένε ναι από εδώ, όσοι λένε όχι από εκεί. Δεν υπάρχει η «ενδιάμεση κατάσταση της ένστασης», δηλαδή «ναι μεν, αλλά». Εν προκειμένω όμως, για να υπάρξει συναίνεση είτε προς επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είτε προς συνέχιση της τήρησής του, πρέπει να στρίψουμε ελαφρώς το τιμόνι και να αφήσουμε τον πολιτικό εγωισμό να προσπεράσει και να απομακρυνθεί.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως και η επόμενη Βουλή θα είναι βραχύβιας θητείας, διότι η συναίνεση καλώς ή κακώς δε ρέει στο αίμα μας. Μακάρι να διαψευστώ. Σε όποια κατεύθυνση και αν αποφασίσει ο λαός να οδηγήσει τη μοίρα της Ελλάδας, οι αντιπρόσωποί του πρέπει να τον ακούσουν αυτή τη φορά και να τον σεβαστούν. Η κάλπη δεν δέχεται αντιρρήσεις. Αποτελεί την πιο κυνική απάντηση στην ερωτική εξομόλογηση της δημοκρατίας: Απαντάει με ένα ναι ή με ένα όχι.
Αντίστοιχα, όσοι θέλουν να κυβερνήσουν το λαό που τους ψήφισε, θα πουν ένα ναι ή ένα όχι και είναι υποχρεωμένοι να βρουν μια πλατφόρμα συνεννόησης, γιατί σε λίγο ληγει και η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας…
Έχουμε να κάνουμε με μία οικονομική πολεμική σύρραξη. Οι Σπαρτιάτες στην παρότρυνση των μητέρων τους «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς» δεν απαντούσαν με όρους. Το αποτέλεσμα φαινόταν άμεσα, στην πράξη. Το νέο φαινόμενο των «τροχόσπιτων ιδεολογίας», όπου το κόμμα γίνεται χαμελαίοντας ανάλογα με τις ανάγκες του κόσμου σίγουρα δεν αποτελεί παράδειγμα κομματικής πειθαρχίας, αλλά ίσως συνεισφέρει στην άμβλυνση της αδιαλλαξίας των πολιτικών αρχηγών να πάρουν για λάφυρα φαγητά που έχουν ήδη σαπίσει.
Δικηγόρος Αθηνών
