Η ιστορική απόφαση της Ευρώπης για το χρέος της Ελλάδας είναι πράγματι μια πολύ θετική εξέλιξη που πολλοί ήταν αυτοί που δεν την περίμεναν, πολλοί ήταν και αυτοί που απογοητεύθηκαν – ίσως περίμεναν κάτι άλλο. Όμως από την πολύ θετική εξέλιξη μέχρι την θριαμβολογία απέχουμε έτη φωτός στην κυριολεξία.
Δεν μπορείς να πανηγυρίζεις επειδή τελικά υποβαθμίστηκες από τους οίκους αξιολόγησης σε χρεοκοπημένη χώρα με εξέλιξη να γίνεις μόνιμα χρεοκοπημένη, δεν μπορείς να πανηγυρίζεις επειδή σου μείωσαν το χρέος μόλις κατά 26 δισεκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν όσο ενός χρόνου έλλειμμα, δεν μπορεί να πανηγυρίζεις όταν όλα αυτά έχουν γίνει σε βάρος πολιτών – που οι ίδιοι που πήραν τα μέτρα ομολογούν πως δεν φταίνε για το χρέος της χώρας, δεν μπορεί να πανηγυρίζεις όταν έχεις κατεβάσει το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών και συνταξιούχων σε πολύ χαμηλά επίπεδα, έχεις μια ανεργία που εκτινάσσεται μήνα με το μήνα και η ανάπτυξη είναι μια λέξη που δεν υπάρχει στην Ελληνική αγορά, δεν μπορεί να πανηγυρίζεις όταν επί δυο σχεδόν χρόνια έχεις ακολουθήσει μια πολιτική που δεν έβγαλε πουθενά και τελικά μόνο επειδή ήθελαν οι δανειστές σου μένεις στο παιχνίδι – έστω και έτσι όπως μένεις, δεν μπορεί να πανηγυρίζεις πριν παρουσιάσεις κάποιο αποτέλεσμα, αφού αν τελικά κάτι δεν πάει καλά όλο αυτό το θετικό της απόφασης θα χαθεί αμέσως και θα χρειασθεί να πάρεις νέα μέτρα όχι όμως για να γλυτώσεις πια την χρεοκοπία – αυτήν θα την έχουμε ήδη στο τσεπάκι – αλλά για να μπορέσεις να περισώσεις ότι μπορείς, δεν μπορείς να πανηγυρίζεις αφού ακόμα δεν έχεις ανακοινώσει τι ανταλλάγματα θα δώσεις σαν χώρα για τα λεφτά που θα πάρεις, δεν μπορείς να πανηγυρίζεις αφού κάθε τρεις μήνες η χώρα θα περνά έλεγχο για να πάρει μια δόση, που αν όλα γίνουν όπως γίνονταν δυο χρόνια τώρα μάλλον δεν θα ξαναπάρουμε δόση οπότε . . ., δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζεις αφού έχεις παραδώσει εθνική κυριαρχία, δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζεις γιατί τα ίδια ακριβώς πανηγύρια με τα ίδια ακριβώς λόγια θυμάμαι ότι έκανες και πριν δυο χρόνια με το πρώτο μνημόνιο και έχεις δυστυχώς αποδείξει ότι μπορεί πάλι να μην τα καταφέρεις, δεν πρέπει να πανηγυρίζεις γιατί οι ίδιοι οι βουλευτές σου θάβουν σκάνδαλα που εσύ έλεγες πως θα βγουν στο φως.
Δεν μπορείς να πανηγυρίζεις πάνω από όλα γιατί για όλο αυτό το χάλι, τον ξεπεσμό, φταίτε εσείς και μόνο εσείς. (οι κυβερνήσεις και των δυο κομμάτων.) Θα έπρεπε κατά την γνώμη μου οι μεν να είναι πιο ταπεινοί, αφού τουλάχιστον με την μέχρι τώρα πολιτική τους σε χειρότερη μοίρα μας έφεραν. Θα έπρεπε οι δε να χαίρονται λίγο αφού έστω και την ύστατη στιγμή οι Ευρωπαίοι – με τα όποια ανταλλάγματα – μας έδωσαν χρόνο μπας και βάλουμε μυαλό και διορθώσουμε αυτήν την τριτοκοσμική ευρωπαϊκή χώρα.
Δεν είμαι αισιόδοξος, όσο και να θέλω να γίνω, γιατί δυστυχώς ξέρω αυτούς που με κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια, δεν θέλω να πανηγυρίσω μαζί τους γιατί θέλω να πανηγυρίσω πραγματικά όταν κάποια στιγμή θα έχουμε αποτέλεσμα από αυτά που κάναμε εμείς και όχι αυτά που έκαναν οι Ευρωπαίοι. Δεν ξέρω αν τελικά γλυτώσαμε από τον “Βραχνά της χρεοκοπίας” αλλά σύμφωνα με αυτούς που λένε αν χρεοκόπησες εμείς πλέον είμαστε χρεοκοπημένη χώρα.
Δεν ξέρω αν βάλαμε “Πάτο στο βαρέλι του χρέους” αλλά σύμφωνα με οικονομολόγους το χρέος πάλι θα εκτιναχθεί ότι και να γίνει και μάλιστα τώρα θα αυξάνετε για περισσότερα χρόνια. Ξέρω πως η απόφαση είναι θετική αν η κυβέρνηση την αξιοποιήσει θετικά και όχι αν εφησυχάσει. Ξέρω πως τελικά θα εφησυχάσει και πάλι θα φτάσουμε εκεί που έχουμε φθάσει δυο φορές και δεν γνωρίζω αν τελικά βρεθούν πάλι κάποιοι να μας σώσουν. Δυστυχώς πάλι βλέπω δραματικές εκκλήσεις για να βάλουμε πλάτη αφού θα έχουν κάνει λάθη. Ας βγω ψεύτης και θα χλευάσω ο ίδιος τον εαυτό μου.
