TO BHMA – THE NEW YORK TIMESΜε την Κίνα να βρίσκεται εν μέσω της χειρότερης περιόδου λογοκρισίας της ελεύθερης σκέψης της τελευταίας εικοσαετίας, είναι σκόπιμο να αναφερθώ στην περίπτωση της Τσενγκ Τζιαπίνγκ, η οποία φυλακίστηκε πρόσφατα επειδή έγραψε κάτι στο Twitter.
Η κυρία Τσενγκ συνελήφθη πέρσι, την ίδια την ημέρα του γάμου της, επειδή ανάρτησε στο προφίλ της στο Twitter ένα σχόλιο περί «οργισμένης νεολαίας». Η κινεζική κυβέρνηση, επειδή προφανώς διαθέτει μπόλικη έλλειψη από χιούμορ, την καταδίκασε σε ένα χρόνο καταναγκαστικής εργασίας σε στρατόπεδο.
Όταν προσπάθησα να βρω τον σύζυγο της, Χούα Τσουνχούι και να του αποσπάσω μια συνέντευξη, είδα πως αυτός είχε επίσης συλληφθεί πρόσφατα και φυλακιστεί.
Αυτά συμβαίνουν σήμερα στην Κίνα. Ο περιορισμός έκφρασης λόγου που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση στη νεολαία της χώρας αποτελεί τη χειρότερη περίοδο λογοκρισίας από την εποχή των κινητοποιήσεων στην πλατεία Τιέν Αν Μεν το 1989.
Ο λόγος; Η κινεζική κυβέρνηση θεωρεί πως, αν δεν επιβληθούν αυτοί οι περιοριστικοί νόμοι έκφρασης, η Κίνα μπορεί να γίνει η επόμενη Αίγυπτος ή Τυνησία.
Ένας κινέζος αξιωματούχος έλεγε τις προάλλες πως η κρατική αστυνομία της Κίνας πήρε ένα βασικό μάθημα από τις προ εικοσαετίας ταραχές στην πλατεία Τιέν Αν Μεν: πως πρέπει να καταπιέζεις τους διαδηλωτές από νωρίς, προτού αυτοί μπουν σε τροχιά και οργανωθούν.
Και προσθέτει πως το λάθος που έκαναν οι ηγεσίες στην Αίγυπτο και την Τυνησία είναι πως άργησαν πολύ να καταπνίξουν από νωρίς τις φωνές των αντιφρονούντων και το κύμα διαμαρτυρίας εξαπλώθηκε γρήγορα.
Στην πραγματικότητα όμως, οι διαφορές ανάμεσα στην Τυνησία και την Αιγυπτο και την Κίνα είναι τεράστιες: Οι κινέζοι ηγέτες είναι απείρως ικανότεροι από τους αραβες συναδέλφους τους όσον αφορά σε ζητήματα υγειονομικής περίθαλψης, ποιότητας ζωής και εκπαίδευσης.
Ωστόσο, οι μέθοδοι καταστολής της έκφρασης που χρησιμοποιούν αποτελούν ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω για δυο λόγους: πρώτον, η κυβέρνηση δεν συλλαμβάνει απλώς τους αντιφρονούντες, αλλά και μέλη των οικογενειών τους, ακόμη και τους ίδιους τους δικηγόρους τους.
Και κατά δεύτερον, η αστυνομία εξακολουθεί να προβαίνει σε βασανιστήρια αντιφρονούντων κινέζων εργατών –αλλά ποτέ αντιφρονούντων κινέζων διανοούμενων.
Όλη αυτή η επιχείρηση λογοκρισίας της έκφρασης επεκτάθηκε και στο διαδικτυο. Η έφηβη κόρη μου, που με συνοδεύει στο ταξίδι αυτό, διαμαρτύρεται πως «στην Κίνα όλα είναι μπλοκαρισμένα στο ίντερνετ»: η πρόσβαση στο Facebook και το YouTube είναι κομμένη, ενώ η αντίστοιχη σε λογαριασμούς e-mail όπως το Gmail και σε μηχανές αναζήτησης όπως το Google είναι με… τα φεγγάρια της.
Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας χώρας που έχει μπει σε ένα μονοπάτι προόδου και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά από την άλλη πλευρά, καταστρέφει ό,τι έχει χτίσει με τοσο κόπο επιβάλλοντας σκληρά μέτρα καταστολής της έκφρασης. Για όσους αγαπούν τη χώρα αυτή, αυτή η κατάσταση τους θλίβει βαθύτατα.
