Η Σοσιαλιστική Διεθνής είχε αποφασίσει πριν από πολλές δεκαετίες να μην είναι πια μόνο μια δυτική λέσχη σοσιαλιστών και σοσιαλδημοκρατών αλλά να δεχτεί στους κόλπους της και κόμματα του λεγόμενου τότε «Τρίτου Κόσμου»: πίστευε στον σταδιακό εκδημοκρατισμό τους ενώ υπήρχαν και νεοαποικιακά συμφέροντα.
Ανακοινώθηκε μόλις ότι με απόφαση του προέδρου της Διεθνούς, που είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, διακόπηκαν οι σχέσεις της με το κόμμα του τέως δικτάτορα Μπεν Αλί που, στο μεταξύ, έχει καταφύγει στη Σαουδαραβία, με όλο του το συγγενολόι, 1.500 κιλά χρυσό και άπειρα «βιβλιάρια καταθέσεων» σε βολικές τράπεζες ανά τον κόσμο. Ο Μπεν Αλί για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή έβαλε την αστυνομία του να πυροβολεί στο ψαχνό _ ο στρατός το αρνήθηκε _ και το σχέδιό του ήταν οι οπαδοί του να κάψουν την Τύνιδα για να τον καλέσουν πίσω να ξαναφέρει τάξη και ασφάλεια. Είναι σήμερα ξεκάθαρο ότι τα έργα και οι ημέρες της δικτατορίας Μπεν Αλί (που τα στελέχη της προσπαθούν να επιπλεύσουν με τη μεταβατική κυβέρνηση αλλά δεν τους θέλουν οι διαδηλωτές) ήταν πράγματα γνωστά από χρόνια. Πρέπει να διαπιστώσουμε συνεπώς ότι αυτά τα «γνωστά» είτε τα αγνοούσε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ως την ύστατη στιγμή είτε τα γνώριζε και δεν τον προβλημάτιζαν.
Η αλήθεια είναι ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής έχει συχνά διαπρέψει σε καταστάσεις πολιτικής τύφλωσης, κυρίως στην Αφρική και σε σχέση με το Ισραήλ. Το κακό είναι όμως ότι ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τυγχάνει και πρωθυπουργός μας. Πώς να μη σκεφτεί κανείς ότι η κυνική απάθεια της ελληνικής κυβέρνησης σε σχέση με τη λαϊκή δημοκρατική επανάσταση στην Τυνησία έχει να κάνει και με τους ως την ύστατη ώρα «συντροφικούς δεσμούς» του κ. Παπανδρέου με τον Μπεν Αλί και τη μαφία του;
Κανένας δεν είναι σε θέση, ακόμα σήμερα, να προβλέψει το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα εκεί. Το μόνο σίγουρο, για την ώρα, και μόνο για την ώρα, είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ισλαμιστικό κίνημα αλλά με δημοκρατικές διεκδικήσεις όπου το κοινωνικό θέμα το προσδιορίζει πάντα ο όρος της κοινωνικής δικαιοσύνης και όχι μιας κοινωνικής ανατροπής. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στον αραβικό μουσουλμανικό κόσμο. Αν πετύχει και επεκταθεί, πολλά «δεδομένα» θα ανατραπούν. Συμφέρει σε όλη την Ευρώπη, και σε μας, να ανατραπούν.
Κάνουμε όμως κάτι για να βοηθήσουμε; Οχι. Είναι εκπληκτική η αδιαφορία που κυριαρχεί στη χώρα μας για τα γεγονότα. Και ανησυχητική.
