Ο διευθύνων σύμβουλος της Oliaros Ιάσονας Τσάκωνας οραματίστηκε την πρότυπη γειτονιά και μοιάζει αποφασισμένοςνα την κάνει πράξη στο Μεταξουργείο. Ακολουθεί η ιστορία μιας ασυνήθισταφιλόδοξης επένδυσης στο καλό γούστο.
Πρόκειται για την πρώτη φάση μιας επένδυσης 100 εκατ. ευρώ στην περιοχή του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, που έχω την πρόθεση να κάνω. Με ενδιαφέρει πώς μια περιοχή, όπως αυτή, μπορεί να εξελιχθεί σε μια σύγχρονη γειτονιά κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας.
– Σήμερα κατοικώ δίπλα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Μάλιστα, πέρασα εκεί όλο το «δύσκολο» διάστημα της κατασκευής του μουσείου και έφτασα στα όρια του νευρικού κλονισμού επί επτά χρόνια από τον θόρυβο των κομπρεσέρ. Αλλά είναι μια εκπληκτική γειτονιά, έχει και έναν φανταστικό φούρνο λίγο παρακάτω, είναι ωραία.
– Εζησα δέκα χρόνια εκτός Ελλάδας, στη Νέα Υόρκη και στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Στη Νέα Υόρκη έμενα στη Lower East Side και στο Μπακού έμενα επίσης στο κέντρο, στην καλλιτεχνική γειτονιά. Επέστρεψα στην Αθήνα το 2002, για να πάω φαντάρος. Είχα αποφασίσει ότι και στην Αθήνα δεν θα με ενδιέφερε να μένω στα προάστια όπου μεγάλωσα, αλλά στο κέντρο. Το πρώτο κτίριο που είδα ήταν το κτίριο όπου σήμερα στεγάζονται τα γραφεία της Oliaros.
– Εχω σπουδάσει οικονομικά και hotel management. Στη Νέα Υόρκη δούλεψα σε τράπεζα επί δύο χρόνια. Πήγα στο Αζερμπαϊτζάν επειδή έγραφα ένα report για λογαριασμό της τράπεζας για τη Δυτική Ασία. Οταν ήμουν 24 χρόνων, είδα ένα κενό στην αγορά του Μπακού – έρχονταν πετρελαϊκές εταιρείες και πρεσβείες για να ανοίξουν τα γραφεία τους εκεί και δεν υπήρχε χώρος για να εγκατασταθούν ούτε υπήρχε κάποιος μεσίτης για να τους βοηθήσει. Εμεινα στο Αζερμπαϊτζάν από το 1996 ως το 1999. Μετά τη Συνθήκη του Ναγκόρνο Καραμπάχ τα πάντα είχαν ξεκινήσει από το μηδέν – αν ήσουν στην ηλικία μου, είχες πολλές ευκαιρίες.
– Είμαι 38 ετών. Στην Ελλάδα θεωρούμαι ακόμη νέος.
– Το 2000 είχα ασχοληθεί για λίγο με την τεχνολογία. Συνεργάστηκα με φίλους μου στην Αμερική οι οποίοι είχαν ξεκινήσει μια start up εταιρεία που λεγόταν Govworks. Η ιδέα ήταν να αυτοματοποιηθούν κάποιες διαδικασίες από τις επιχειρήσεις προς το κράτος. Μάλιστα έγινε και ταινία, με τίτλο «Startup.com»!
– Στον στρατό γνώρισα κάποια παιδιά από την Αντίπαρο. Πάνω στην πλάκα του στρατού, όπου όλοι πείραζαν τους πάντες, έλεγα «τι ξερονήσι είναι αυτό» – τότε ένας μου είπε: «Θα σου δείξω εγώ το νησί».
– Τους είπα ότι θέλω την καλύτερη κορυφή του νησιού. Μου είπαν: «Εκεί είναι, αλλά την τρώει ο βοριάς». Ανέβηκα και αμέσως αγόρασα την κορυφή. Μετά άρχισα να αγοράζω τη γύρω περιοχή που ως τότε ήταν η κακή περιοχή της Αντιπάρου! Ξεκίνησα από το δικό μου σπίτι και έπειτα πέρασα στο πολυβραβευμένο πλέον πρότζεκτ Antiparos Design Properties. Τώρα υπάρχουν 24 σπίτια σε έκταση 200 στρεμμάτων.
– Στον Κεραμεικό και στο Μεταξουργείο υπάρχει η αίσθηση ενός μεγάλου κενού, όπου κάπως, κάποτε, κάτι θα γίνει. Η προοπτική αρκεί για να μου δώσει ενέργεια. Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων δόθηκε έμφαση σε κάποια σημεία του κέντρου. Κοντά στο 2006, μετά τους Αγώνες, συνειδητοποίησα πως η περιοχή σταμάτησε να εξελίσσεται.
– Εκείνο που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια είναι το αίσθημα της ασφάλειας. Ισως κάποτε αυτές οι περιοχές να ήταν αδιάφορες και κανείς να μην ασχολούνταν με τα προβλήματά τους. Πλέον, έχουν γίνει επικίνδυνες για την υπόσταση του κέντρου.
– Είναι θέμα χρόνου και κεντρικού συντονισμού να συνειδητοποιήσουμε πως το κέντρο της πόλης πρέπει να παραμένει ένα ζωτικό μέρος της κοινωνικής ζωής στην Αθήνα. Δεν μπορούμε ξαφνικά να αφήσουμε μια μαύρη τρύπα στο κέντρο.
– Οροθετήσαμε την περιοχή που μας ενδιαφέρει. Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι πως υπάρχει ένα κενό, πολλά ερείπια, πολλά οικόπεδα. Οπότε αποφασίσαμε να εστιάσουμε στα 12 τετράγωνα βόρεια της οδού Μυλλέρου.
– Δεν είμαι έτοιμος να μιλήσω συγκεκριμένα για την κλίμακα των ακινήτων που έχω στην κατοχή μου. Είναι αρκετά για να μπορέσω να κάνω κάποια πράγματα, αλλά όχι τόσα ώστε να θεωρηθώ «απειλή» της πόλης. Σε αριθμό ακινήτων μπορώ να πω ότι τα δικά μου είναι μεταξύ 50 και 100, σε ένα σύνολο 1.160.
– Δοκίμασα να σκεφτώ out of the box και αποφάσισα πως θα φτιάξω μια ομάδα από αρχιτέκτονες που δεν έχουν κάνει κάτι στην Αθήνα – Ελληνες και ξένους. Ηρθα σε επαφή με 75 αρχιτεκτονικά γραφεία. Τότε χτιζόταν το Ντουμπάι και υπήρχε η έννοια του star architect, που εμένα με ξένιζε. Δεν ήθελα να φέρω τη Ζάχα Χαντίντ να κάνει ένα διαστημόπλοιο στο κέντρο της Αθήνας. Τρία χρόνια τώρα δουλεύω με 19 αρχιτέκτονες, τρεις από τους οποίους εκπροσώπησαν τις χώρες τους στην πρόσφατη Μπιενάλε της Βενετίας.
– Μεγαλώνουμε ακούγοντας συνεχώς για την τσιμεντούπολη, πάντοτε μας έφταιγαν οι πολυκατοικίες. Οι πολυκατοικίες που κατασκευάστηκαν κατά τη δεκαετία του ’60 καθορίζουν το αστικό πεδίο. Η αρχιτέκτων Κριστίν Μπινβάνγκερ, των Herzog & de Meuron, ήταν εκείνη που άλλαξε για μένα τη θεώρηση των πραγμάτων – μου είπε πως η τυπολογία της Αθήνας είναι η πολυκατοικία και πως, εκτός του ότι οφείλουμε να τη διατηρήσουμε, τη βρίσκει ενδιαφέρουσα.
– Για να συνεχίσω να βάζω λεφτά στην περιοχή, πρέπει κάποιες συνθήκες να αλλάξουν – από την κυβέρνηση ή από τον δήμο. Μια τέτοια συνθήκη είναι να μη δαιμονοποιούνται ανάλογες κινήσεις, λέγοντας πως μπορεί να είναι μέρος ενός σατανικού σχεδίου.
– Θυμάμαι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας για του Ψυρρή, πως κάποιος αγόρασε φθηνά για να πουλήσει αργότερα ακριβά κτλ. Σήμερα η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, που δεν πιστεύω πως υπάρχει ένα κεντρικό «μυαλό» που να την έχει σχεδιάσει. Υπάρχει η φυσική ροή των πραγμάτων και υπάρχουν οι συνωμοσίες.
– Η περιοχή του Ψυρρή, το Γκάζι αλλά και το Σόχο της Νέας Υόρκης είναι παραδείγματα προς αποφυγή. Είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις παραδείγματα προς αποφυγή παρά προς μίμηση.
– Στην αρχή με αντιμετώπιζαν με καχυποψία. Οταν είχα πρωτοξεκινήσει δεν μιλούσα ανοιχτά όπως τώρα. Οσο συναντιέμαι και συζητώ με ανθρώπους, καταλαβαίνουν πως δεν είμαι κανένας διάβολος, δεν έχω κρυφή ατζέντα.
– Εχω μιλήσει και με την κυρία Μπιρμπίλη και με τη Γενική Γραμματεία του ΥΠΕΧΩΔΕ και με τον κ. Γερουλάνο – θα συναντηθώ σε λίγες ημέρες και με το επιτελείο του κ. Χρυσοχοΐδη. Συμμετείχα και στη συνάντηση του Πρωθυπουργού με νέους επιχειρηματίες. Δεν ενδιαφέρομαι να πάω κόντρα στην κυβέρνηση, ούτε πιστεύω πως η κυβέρνηση είναι αντίθετη σε μια σοβαρή επένδυση.
– Το να κερδίσεις χρήματα δεν είναι αυτοσκοπός. Μπορεί να το καταφέρεις αλλά να είσαι δυστυχισμένος. Ψάχνω για πράγματα που μπορούν να κρατήσουν ασίγαστο το ενδιαφέρον μου. Δεν γίνεται να βγάζεις συνεχώς μόνο για να παίρνεις, να παίρνεις, να παίρνεις. – ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
Δημοσιεύτηκε στο BHMAMEN, τεύχος 57, σελ. 186-187, Δεκέμβριος 2010.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
