Στο «Βήμα της Κυριακής» (10.1.2010) δημοσιεύθηκε άρθρο του Ηagen Fleischer, με τίτλο«Κόκκινη» και «μαύρη» βία. Τo κείμενο αποτελεί απάντηση σε δημοσίευμα του καθηγητή Στάθη Καλύβα («Το Βήμα της Κυριακής», 20.12.2009) σχετικά με την οξεία αντίδρασή του στην εκ μέρους μου μετάφραση και δημοσίευση τής, μέχρι πρόσφατα, απόρρητης έκθεσης του ταγματάρχη David Wallace, με τίτλοΒρετανική Πολιτική και Αντιστασιακά Κινήματα στην Ελλάδα (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2009). Οι εις βάρος μου ισχυρισμοί του Fleischer, με υποχρεώνουν να απαντήσω.
Οταν τον Νοέμβριο του 2007 πληροφορήθηκα πως ο φάκελος με την έκθεση Wallace είχε, επιτέλους, δοθεί στη δημοσιότητα, τον παρήγγειλα αμέσως στα Βρετανικά Εθνικά Αρχεία. Οι τριάντα, περίπου, σελίδες του που έλαβα online, περιείχαν την έκθεση, τη σχετική αλληλογραφία του Reginald Leeper, ακόμη δε και χειρόγραφα του Wallace, με διορθώσεις και οδηγίες προς κάποια δακτυλογράφο. Το καλοκαίρι του 2009 μετέφρασα το κείμενο της έκθεσης και αφού εξασφάλισα τη δημοσίευσή της από τον εκδοτικό οίκοΩκεανίδαπαρακάλεσα τον καθηγητή Στάθη Καλύβα να γράψει ένα εισαγωγικό σημείωμα, κάτι που πρόθυμα έπραξε, χωρίς να έχει οποιαδήποτε ανάμειξη στη μετάφραση ή στα κείμενά μου που τη συνοδεύουν. Τις ίδιες, εξάλλου, ημέρες έφθασε στα χέρια μου το βιβλίο του καθηγητή Richard Clogg,Greece 1940-1949. Οccupation,Resistance,Civil War, όπου η έκθεση βρίσκεται δημοσιευμένη στα αγγλικά. Η παραπομπή του Clogg στον ίδιο φάκελο με εμένα, η εκ μέρους μου κατοχή του αντιγράφου του από τα Βρετανικά Αρχεία, μαζί δε και το πανομοιότυπο των πρώτων κεφαλαίων της δικής του έκθεσης με εκείνα της δικής μου, με απέτρεψαν από το να ελέγξω αν τα κείμενά μας συνέπιπταν απόλυτα. Οπως, όμως, πλέον αποδεικνύεται, ο Wallace- για άγνωστους λόγους- υπέβαλε δύο εκθέσεις, μία από τις οποίες είναι πιο εκτεταμένη και περιλαμβάνει, επιπλέον, μια παράγραφο και δύο κεφάλαια, τα 11 και 12. Οπως, επίσης, μου έγινε πρόσφατα γνωστό, η έκθεσή του με τα 10 κεφάλαια (όπως το δικό μου αντίγραφό της) δημοσιεύθηκε το 1998, σε πολύτομη σειρά με βρετανικά αρχειακά κείμενα, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη πολλών ιστορικών.
Παρ΄ όλα όσα αναφέρω στον πρόλογο του βιβλίου μου, παρ΄ όλη την απάντησή μου στο πρώτο του εις βάρος μου λιβελλογράφημα, παρ΄ όλη δε και την απάντηση του Στάθη Καλύβα, ο Fleischer εξακολουθεί να υπονοεί πως δεν είμαι εγώ εκείνος που μετέφρασε την έκθεση και επιμένει πως αυτή αποτελεί έργο του Καλύβα «ή/και των συν αυτώ». Ο ίδιος, εξάλλου, επισημαίνει στον αναγνώστη του τα ακόλουθα σπαρακτικά: Επιπλέον ο Καλύβας ή/και οι συν αυτώ- όλοι αυτοανακηρυχθέντες θεματοφύλακες της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ έρευνας- ΛΟΓΟΚΡΙΝΑΝ την από το 2002 δημοσιευμένη έκθεση:αφαιρώντας λαθραία από τη μετάφραση (τα «άβολα»;)κεφάλαια! Η μομφή της «λογοκρισίας» εναντίον εκείνου που δημοσιεύει ένα ιστορικό κείμενο είναι πολύ βαριά. Και γίνεται βαρύτερη όταν ο Fleischer τον κατηγορεί ότι περιέκοψε τμήματα του κειμένου που, ενδεχομένως, «δεν βολεύουν», δηλαδή δεν εξυπηρετούν τους, δήθεν, μεροληπτικούς στόχους του. Μετά το συκοφαντικό του δημοσίευμα και αδυνατώντας να αντιληφθώ τι συμβαίνει, προσέφυγα στο κείμενο του Clogg, όπου και βρήκα τα τμήματα που έλειπαν από το δικό μου αντίγραφο της έκθεσης Wallace, αυτά, δηλαδή, που είχα, δήθεν, «λογοκρίνει» επειδή, ενδεχομένως, «δεν βόλευαν». Ιδού, λοιπόν, τι «αφαίρεσα… λαθραία»:
Στην τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου 10 ο Wallace αποκαλύπτει πως, προτού οι έξι αντιπρόσωποι φύγουν για το Κάιρο, ο Εddie Μyers τούς δήλωσε ότι συμφωνεί απόλυτα μαζί τους πως ο Γεώργιος Β΄ δεν πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα πριν από δημοψήφισμα. Αλλά και ότι ένας από τους σκοπούς της αποστολής τους, όπως και της δικής του, είναι η προσπάθεια να πείσουν σχετικά τη βρετανική κυβέρνηση. Το κεφάλαιο 11 τιτλοφορείταιSΟΕ και περιλαμβάνει οξύτατη επίθεση κατά της βρετανικής μυστικής αυτής υπηρεσίας, ενώ το κεφάλαιο 12, το τελευταίο, αφορά και πάλι τον Μyers, ενώ το δεύτερο τμήμα του αποτελεί ύμνο για τους Ελληνες.
Η πολεμική του Fleischer εναντίον μου και εναντίον του Στάθη Καλύβα ξεκίνησε με τη μομφή ότι «ξεθάψαμε» την έκθεση Wallace. Σύμφωνα με το δεύτερο, επίσης αβάσιμο, σκέλος της, ο Wallace υπήρξε ο υπαίτιος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και, επομένως, η έκθεσή του δεν έπρεπε να δημοσιευθεί.
Τελικά, όταν οι κατηγορίες του έπεσαν στο κενό, ο Fleischer έχασε την ψυχραιμία του. Και προκειμένου να περισώσει το κύρος του, αναζήτησε σανίδα σωτηρίας στο βιβλίο του Clogg, έτσι ώστε να κατασκευάσει τον εναντίον μου θλιβερό ισχυρισμό περί «λογοκρισίας». Τελικά, προς τι αυτός ο κατήφορός του;
