Οι αιώνιοι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι
Τα χρόνια περνούν αλλά το έθνος παραμένει σταθερό στις αξίες του: προ πενταετίας, αρχές του 2005, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος και νυν βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ μιλούσε απαξιωτικά για τον «χαμηλόβαθμο υπάλληλο» της Κομισιόν που τολμούσε να αμφισβητεί την ιδιοφυή ελληνική σύλληψη περί «βασικού μετόχου», που είχε περιληφθεί στο Σύνταγμα του 2001- αυτή την πικρή ιστορία θυμήθηκα βλέποντας στις φωτογραφίες τον κοντό Πορτογάλο Ζοάο Ναγκουέρε και τον ψηλό Γερμανό Γιούργκεν Κρέγκερ, στελέχη της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Ενωσης, να διαβαίνουν την είσοδο του υπουργείου Οικονομικών.
Φαίνονταν άνθρωποι της δουλειάς, με βαριές τσάντες, όπου κρύβουν σε λάπτοπ τα όσια και ιερά των ελληνικών εθνικών λογαριασμών, με τυπικές επαγγελματικές γραβάτες, ιδρωμένοι από τη ζέστη των ημερών – το πολύ σαράντα χρονών ο μεγαλύτερος και ανώτερος Γερμανός, 10 ως 20 χρόνια νεότεροι από τους έλληνες κυβερνώντες πολιτικούς και ανώτατους γραφειοκράτες που συνάντησαν αυτές τις ημέρες.
* Εχουν γίνει ποτέ πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες της πατρίδας τους οι Κρέγκερ- Ναγκουέρε; Τους έχουν ποτέ άλλοτε περικυκλώσει με κάμερες και μικρόφωνα για να τους αποσπάσουν κάποιες λέξεις; Μπα, μόνο εδώ στη μακρινή ευρωπαϊκή επαρχία τούς αντιμετωπίζουμε με τρόμο: ήρθαν οι λογιστές από τα κεντρικά γραφεία και ψάχνουν τα βιβλία να ανακαλύψουν απάτες – και αντί για βιβλία, βρίσκουν ντουλάπες που κρύβουν σκελετούς.
* Ξαφνιάστηκαν στο υπουργείο Αμυνας, διαβάζω, διότι οι δύο ελεγκτές γνώριζαν ακόμη και για την ανάγκη συγχώνευσης στρατοπέδων, για θέματα δηλαδή που «άπτονται του πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας» – μήπως τους έδωσαν οι Τούρκοι πληροφορίες; Μπα: στα διαδοχικά Προγράμματα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που έστελναν ΚαραμανλήςΑλογοσκούφης έπρεπε να γράφουν πώς θα συμμαζέψουν την κατάσταση και απλώς οι δύο ελεγκτές ρωτούσαν «τα κάνατε αυτά ή δεν τα κάνατε;».
Και φυσικά τίποτε δεν έχει γίνει και ας υποσχόταν το δίδυμο της καταστροφής το 2008 «μείωση 15% των αμυντικών δαπανών» για το 2009: λόγια του αέρα, για να περνάει η ώρα, την ιερή αγελάδα των εξοπλισμών κανείς δεν τολμά να την αγγίξει γιατί τρέφει πολλούς, πάρα πολλούς.
Οι υπουργοί κουράστηκαν κιόλας;
Και ενώ οι δύο χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι άνοιγαν μία μία τις ντουλάπες με τους εθνικούς σκελετούς, εκεί επάνω εμφανίστηκε ο εθνικά αγέρωχος Συρριζιώτης Παναγιώτης Λαφαζάνης να καταγγείλει ότι η χώρα γίνεται «μισοαποικία των Βρυξελλών». Οπως και ο εξίσου αγέρωχος Αλέκος Αλαβάνος καλούσε προ πενταετίας την κυβέρνηση «να υπερασπιστεί το Σύνταγμα» απέναντι στις παρεμβάσεις των Βρυξελλών για τον βασικό μέτοχο.
Μου φαίνεται ότι οικειοθελώς και δημοκρατικότατα ανακηρύξαμε τις Βρυξέλλες πρωτεύουσα της Ευρώπης όλης- και ποτέ δεν μας υποσχέθηκαν οι εταίροι ότι θα καλύπτουν τις τρύπες, πολιτικές και οικονομικές, που θα δημιουργούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν έχει κάποια πρόταση ο Συνασπισμός για το πώς θα ξοφλήσουμε τα 300 δισ. ευρώ που χρωστάμε και πώς δεν θα δανειζόμαστε κάθε χρόνο άλλα 30 δισεκατομμύρια για να βγαίνει ο προϋπολογισμός, ας την κάνει και ας αφήσει τους πατριωτικούς παλικαρισμούς σε άλλους που ξέρουν καλύτερα αυτή τη δουλειά.
* Είναι άραγε πατριωτική και η στάση του υπουργείου Παιδείας, που εξομοιώνει τις σπουδές στα εδώ παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων με τις διετείς σπουδές στα ΙΕΚ; Εμένα μου φαίνεται ότι πατριωτισμός θα σήμαινε όχι να τηρείται το γράμμα του Συντάγματος περί «δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης», κρατικομονοπωλιακών πανεπιστημίων δηλαδή, αλλά το να γίνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια ισότιμα με τα άλλα ευρωπαϊκά. Και προς αυτή την κατεύθυνση δεν ακούμε τίποτα, ούτε καν πως υπάρχει κάποιο σχέδιο που θα τεθεί σε «δημόσια διαβούλευση».
* Μου δίνουν την εντύπωση οι υπουργοί πως ήδη κουράστηκαν, ημερολόγιό μου: μόλις ανέλαβαν και είδαν ποια είναι η κατάσταση, σήκωσαν ψηλά τα χέρια και, αντί να ασχολούνται με τον πυρήνα του προβλήματος, ασχολούνται με λεπτομέρειες της μόδας- για παράδειγμα, πώς θα μοιράζονται τα δωρεάν πανεπιστημιακά συγγράμματα μέσω του Ιnternet. Γιατί πρέπει να είναι δωρεάν, αν αυτό είναι σπατάλη ή ανάγκη, αν βελτιώνει ή υποβαθμίζει την ποιότητα των εγχειριδίων, κανείς δεν τα συζητά.
Εξευτελιστικές διαδικασίες
Ο καιρός περνά, οι 100 ημέρες συμπληρώνονται, οι μήνες και τα εξάμηνα φεύγουν, σε λίγο θα αρχίσουν να σκέπτονται οι υπουργοί τι θα γίνει στις δημοτικές εκλογές, οι μεταρρυθμιστικές διαθέσεις θα υποχωρήσουν- και δεν πρόκειται να επανέλθουν μετά, αν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά για το ΠαΣοΚ. Αυτή η προοπτική με φοβίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ημερολόγιό μου. * «Ηταν εξευτελιστική η διαδικασία, μας έδωσε πρόγευση τι θα σημαίνει για τη χώρα να τεθεί σε καθεστώς επιτήρησης» δήλωσε ανωνύμως υπουργός στα «Νέα». Και πώς είναι δυνατόν να παραμένει υπουργός κάποιος που δέχεται να υφίσταται εξευτελιστικές διαδικασίες μέσα στο ίδιο το γραφείο του; Γιατί δεν τους πέταξε έξω τους εξευτελιστές; Στρατός κατοχής είναι οι ελεγκτές; Μήπως ο εξευτελισμός είχε προηγηθεί, μήπως ήσαν εξευτελιστικά όσα έγραφαν οι ξένες εφημερίδες και δήλωναν δημοσίως διάφοροι αρμόδιοι και μη, προτού ακόμη έρθουν οι υπάλληλοι της Επιτροπής; Μήπως ο υπουργός είναι τόσο εθνικά υπερήφανος ώστε δεν θέλει να παραδεχθεί ότι μας εξευτέλισαν παγκοσμίως αυτοί που κυβερνούσαν πέντε χρόνια; Μήπως για μία ακόμη φορά θα αποδώσουμε στους ξένους τις ευθύνες για τις δυστυχίες μας; Αν είναι έτσι, φοβάμαι ότι έχουμε μπροστά μας και άλλους εξευτελισμούς, χειρότερους από όσους υποφέραμε ως τώρα.
* Και ενώ εδώ οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι κάνουν τους πολιτικούς μας να αισθάνονται εξευτελισμένοι, μάλλον επειδή δεν αρκέστηκαν στις αερολογίες και ζήτησαν συγκεκριμένα στοιχεία, από τα πρακτορεία ειδήσεων μαθαίνουμε ότι η Μoody΄s αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Τουρκίας από Βa3 σε Βa2, διότι εκτιμά θετικά την «ικανότητα της τουρκικής κυβέρνησης να αντιμετωπίζει τα οικονομικά προβλήματα».
Αν θυμάμαι καλά, είμαστε στην κατηγορία Α2 της Μoody΄s, δύο θέσεις πάνω από την Τουρκία, αλλά θεωρήθηκε κάπως σαν δώρο το ότι η εταιρεία δεν ταξινόμησε την Ελλάδα στην κατηγορία Βa1, δηλαδή μόνο μία θέση πάνω από αυτή που βρίσκονται πλέον οι γείτονες. Φοβάμαι ότι θα μας το πάρουν το δώρο αν οι υπουργοί εξακολουθούν να νιώθουν ότι εξευτελίζονται όταν τους κάνουν δύσκολες ερωτήσεις.
«Τουχάν», όπως «Δαρδανία»
Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση θεωρεί πως άλλα είναι τα προβλήματα με τους γείτονες και όχι το ότι η Τουρκία ανεβαίνει και η Ελλάδα κατεβαίνει στις κλίμακες οικονομικής (και πολιτικής) αξιοπιστίας, για τούτο και έστειλε τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών να γιορτάσει τα Φώτα στο Αγαθονήσι.
Βέβαια πέρυσι είχε βρεθεί εκεί την ίδια ημέρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φέτος μόνο αναπληρωτής υπουργός, άρα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπήρξε κάποια πρόοδος, κάπως μεγαλύτερη ψυχραιμία απέναντι στην «τουρκική απειλή». Είναι όμως αρκετή;
* Ξέρω και κάποια άλλη χώρα που θα υποβαθμίσουν η Μoody΄s, η Standard & Ρoor΄s και η Fitch, ημερολόγιο μου: τη Μαλαισία, όπου έχει δημιουργηθεί μείζον πρόβλημα και μεγάλη αναταραχή για το αν δικαιούνται οι χριστιανοί να χρησιμοποιούν το όνομα «Αλλάχ».
Το 2007 το υπουργείο Εσωτερικών της Μαλαισίας απαγόρευσε στο καθολικό περιοδικό «Τhe Ηerald» να χρησιμοποιεί το όνομα «Αλλάχ» για να δηλώσει τον θεό των χριστιανών γιατί έτσι δηλώνεται μόνο ο θεός των μουσουλμάνων. Οι καθολικοί προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη με το επιχείρημα ότι έτσι ονομάζεται ο θεός σε μαλαισιακές εκδόσεις της Βίβλου εδώ και δεκαετίες, ότι η λέξη προϋπήρχε της εμφάνισης του Ισλάμ, ότι σημαίνει γενικά «θεός» και άρα μπορεί να τη χρησιμοποιεί οποιοσδήποτε. Το δικαστήριο δέχθηκε τα επιχειρήματα, ακύρωσε την απαγόρευση- και άρχισαν αμέσως επιθέσεις με βόμβες σε χριστιανικές εκκλησίες.
Οι χριστιανοί πρέπει να αποκαλούν τον θεό τους «Τουχάν» στα μαλαισιακά και όχι «Αλλάχ», επιμένουν οι μουσουλμάνοι και υποστηρίζουν ότι έτσι οι χριστιανοί προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση στους πιστούς, να τους προσηλυτίσουν και άρα απειλούν την ακεραιότητα της μουσουλμανικής κοινότητας της χώρας, που είναι περίπου το 60% του πληθυσμού. Η πείρα διδάσκει πως όσοι ασχολούνται πολύ με τα ονόματα και εφευρίσκουν λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιούν οι άλλοι δεν τα πάνε καλά με τους οίκους αξιολόγησης, αυτό πρέπει κάποιος να το πει στους Μαλαίσιους, ημερολόγιό μου.
Ακουσα πως όσο περισσότερες αποδείξεις έχει κανείς τόσο μεγαλύτερο αφορολόγητο όριο θα έχει. Εχω αποδείξεις ότι οι πολιτικοί μας μάς δουλεύουν εδώ και πολλά, πολλά χρόνια- πόσο αφορολόγητο μου δίνει;
Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης @hotmail. com
***
Αντί για μάννα ουρανέ, ρίξε μου αποδείξεις, μην το σκαλίζεις και πολύ, μη θέλεις εξηγήσεις / Νερό, ΔΕΗ, τηλέφωνο- ευρώ δεν περισσεύει, μα η Πατρίς απόδειξη περί αυτού γυρεύει.
Γρηγόρης Μανινάκης, Νέα Υόρκη
***
Εχοντας δικαιολογημένα απαυδήσει από την επικοινωνιακή πολιτική των προηγουμένων, πολλοί από εμάς ψηφίσαμε ΠαΣοΚ πιστεύοντας ότι τουλάχιστον θα μας λένε εφεξής την αλήθεια με υπευθυνότητα και παρρησία. Και διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση ανακοινώνει μεν μέτρα, μόλις όμως οι εφημερίδες και τα κανάλια αρχίζουν να φέρνουν τον κατακλυσμό, η κυβέρνηση κάνει δεύτερες σκέψεις και τα μασάει. Ετσι και με τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας. Η κυβέρνηση θεώρησε αρχικά ότι όσοι ρυπαίνουν παραπάνω θα πληρώσουν αντίστοιχα ποσά. Την επόμενη μέρα ωστόσο έγινε χαμός στους πρωτοσέλιδους τίτλους! Και τώρα, λέει, η κυβέρνηση το ξανασκέφτεται. Αν πάμε έτσι- ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω-, πολύ φοβάμαι, Διόδωρε, ότι εκείνη τη θεώρηση για τη Νέα Ζηλανδία σύντομα θα τη ζητήσω! Κυβέρνηση που δεν έχει πυγμή και αποφασιστικότητα και βασίζεται στις τηλεοπτικές της επιδόσεις δεν λέει τίποτα. Τους είχαμε αυτούς και τους χορτάσαμε.
Πήτερ Ορτον,Αθήνα
***
Αυτή η έπαρση«όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, εκείνοι τρώγανε βελανίδια», τελικά είναι υπέρ των επαιρομένων ή μήπως είναι σε βάρος τους και πρέπει να σταματήσουν να τη λένε; Δεν δείχνει την παρακμή αυτών που, όχι μόνο δεν χτίζουν Παρθενώνες αλλά, αφού ξεκοκάλισαν τα έτοιμα, τρώνε σήμερα με δανεικά;
Νίκος Γεωργακόπουλος, Φάληρο
***
Μου αρέσουν οι εκφράσεις των πολιτικών όπως«σε βάθος τετραετίας» ή«με ορίζοντα την τετραετία», ίσως γιατί βρίσκονται σε αντιστοιχία με τις ανάλογες λαϊκές εκφράσεις«…μέσα» ή«… ψηλά κι αγνάντευε τον ορίζοντα».
Δημήτριος Τσεχίας
