Πριν ακριβώς από 100 χρόνια, θα πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 1909, η μικρή τότε Ελλάδα αντιμετώπιζε πολυποίκιλα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα και ακόμη οξύ οικονομικό πρόβλημα. Ελειπαν τα αναγκαία οικονομικά μέσα για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του Στρατιωτικού Συνδέσμου για την αναδιοργάνωση και τον εξοπλισμό του στρατεύματος. Στην εξουσία ήταν τότε κυβέρνηση του Η. Μαυρομιχάλη, η οποία μόλις είχε διαδεχθεί την αποπεμφθείσα από τον τότε βασιλιά κυβέρνηση Ράλλη.
Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μαυρομιχάλη ήταν ο Θανάσης Ευταξίας, ο οποίος σύμφωνα με τους ιστορικούς (Σπύρος Μελάς) ήταν ο σοβαρότερος υπουργός της κυβέρνησης και ο οποίος εννοούσε με κάθε θυσία να βρει τα λεφτά που χρειάζονταν για την ετοιμασία του στρατεύματος και ακόμη να επιβάλει, για πρώτη φορά από καταβολής βασιλείου, έλεγχο στην εφαρμογή του προϋπολογισμού. Παρουσίασε λοιπόν στη Βουλή νομοσχέδιο για την εξοικονόμηση 20 εκατ. δραχμών, ποσό με το οποίο θα εξυπηρετείτο ισόποσο δάνειο το οποίο θα διετίθετο για τις ανάγκες του στρατεύματος. Για τον σκοπό αυτόν, 10 εκατ. δραχμές θα εξοικονομούντο από περικοπές δαπανών και άλλα 10 εκατ. δραχμές από νέους φόρους.
Ας δούμε ποια ήταν τα μέτρα που πάρθηκαν τότε: Η ψαλίδα έπεσε κατ΄ αρχήν στο ίδιο το υπουργείο Οικονομικών με κατάργηση περιττών θέσεων. Περικοπή θέσεων έγινε στην Επιθεώρηση, στο Ελεγκτικό Συνέδριο, στον εφοριακό, στον ταμειακό και τελωνειακό κλάδο. Μεγαλύτερες οικονομίες έγιναν στο υπουργείο Εξωτερικών, στη διπλωματική και προξενική υπηρεσία, ενώ περικοπές έγιναν στην προμήθεια ενσήμων και ειδών μονοπωλίου. Με το ψαλίδι στο χέρι, ο τότε υπουργός Οικονομικών καταργούσε ειρηνοδικεία, πταισματοδικεία, πρωτοδικεία, περιέκοπτε δαπάνες φυλακών, καταργούσε νόμους και θέσεις σε νομαρχίες, μάζευε τις δαπάνες στη γεωργική, ταχυδρομική, τηλεγραφική και υγειονομική υπηρεσία, δεν άφησε απ΄ έξω τη διοίκηση της Εκκλησίας και την Αρχαιολογική Υπηρεσία. «Παντού τρίχινος σάκος ασκητισμού και θρήνος και οδυρμός» γράφει ο Σ. Μελάς στο βιβλίο του «Η επανάσταση του 1909».
Οσον αφορά τους νέους φόρους, το οικονομικό πρόγραμμα προέβλεπε αύξηση των φόρων στον καπνό, στο οινόπνευμα, στη δυναμίτιδα, στο μπαρούτι, στις κληρονομιές, στις δωρεές καθώς και στο εισόδημα από κινητές αξίες, ενώ για την ενίσχυση των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων προτείνονταν η κατάργηση των φόρων στα αμπέλια, στα ζώα του αλετριού, στο ρύζι, και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Αυτά συνέβησαν το 1909. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται. Εχει περάσει από τότε ένας αιώνας και η Ελλάδα σε ένα διαφορετικό γεωπολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον βρίσκεται για πολλοστή ίσως φορά σε οδυνηρή οικονομική κατάσταση. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα πτώχευσης. Υπερβολή. Η σημερινή κυβέρνηση διαδέχθηκε την αποπεμφθείσα από τον λαό κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία κληροδότησε δυσεπίλυτα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, ανεργία, δημόσιο χρέος και ένα τεράστιο έλλειμμα. Καλείται τώρα η νέα κυβέρνηση να εξοικονομήσει εντός του 2010 8,5 δισ. ευρώ. Η συνταγή ίδια με εκείνη του 1909. Περικοπή δαπανών 4 δισ. ευρώ και άντληση πόρων (νέοι φόροι) 4,5 δισ. ευρώ. Θα τα καταφέρει άραγε;
Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό του 2010 μεταβατικό. Ο όρος αδόκιμος, ούτε στην οικονομική επιστήμη απαντάται ούτε η νομοθεσία προβλέπει τέτοιον προϋπολογισμό. Το Σύνταγμα προβλέπει ότι σε περίπτωση που η διοίκηση των εσόδων και των εξόδων καταστεί ανέφικτος για οποιονδήποτε λόγο, η κατάσταση αντιμετωπίζεται με ειδικό νόμο. Είθε να μη φθάσουμε εκεί.
