Τι εικόνα έχετε για το κλάμπινγκ; Αν η άποψή σας έχει διαμορφωθεί μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων, το πιθανότερο είναι ότι στο μυαλό σας υπάρχει η εικόνα μιας κατεστραμμένης γενιάς που τεμπελιάζει διασκεδάζοντας τεχνητά και ακούγοντας θορύβους που φτιάχνονται από μηχανές.
Τέσσερις από τους καλύτερους έλληνες d.j. (οι καταλληλότεροι αντιπρόσωποι του κλάμπινγκ) απαντάνε σε ερωτήματα που μπορεί να αναιρέσουν αυτή τη χλωμή εικόνα
Ερωτηματολόγιο
1. Ποια είναι η κοινή μουσική φόρμα στο φάσμα της σύγχρονης μουσικής;
2. Γιατί να προτιμήσει κάποιος τη χορευτική σκηνή από το «κίνημα» «ρεϊβομπουζουξίδικα»;
3. Οι d.j. είναι σύγχρονοι μουσικοί αντιπρόσωποι;
4. Το να είσαι d.j. είναι lifestyle ή επάγγελμα;
5. Στο κλάμπινγκ εκτός από χορό και μουσική συμβαίνει και τίποτε άλλο;
6. Υπάρχει χώρος για αξίες και πολιτικές δηλώσεις στο κλάμπινγκ;
7. Το κλάμπινγκ είναι αντιεπικοινωνιακή διασκέδαση;
8. Τι είναι λάθος στο προφίλ που έχει δοθεί από τα τηλεοπτικά παράθυρα σε όσους έχουν σχέση με το κλάμπινγκ;
9. Τι σου τη σπάει στο ελληνικό κλάμπινγκ;
10. Τι μουσική ακούς με τους φίλους σου στο σπίτι σου;
11. Το διαχρονικό σου τοπ 5.
ΝΙΚΚΟ PATRELAKIS
Εχει κυκλοφορήσει δίσκους, έχει γράψει μουσικά σήματα για ραδιοσταθμούς (Κλικ FM κ.ά.), διαφημίσεις και τηλεοπτικά σίριαλ.
Εχει κάνει παραγωγή σε ελληνικά γκρουπ και είναι ιδιοκτήτης του δισκοπωλείου «Liquid Vinyl». Είναι ένας από τους λίγους d.j. που έχει παίξει ως d.j. σε όλα τα μεγάλα κλαμπ της Αθήνας.
1. Η κοινή μουσική φόρμα που μπορώ να διαβάσω σε έκταση έχει να κάνει με τον ρυθμό και είναι αυτή που ορίζει το μέτρο των 4/4. Σε διάφορες ταχύτητες, από 80 ως 180 dpm, ο ρυθμός αυτός κατακλύζει τη σύγχρονη μουσική παραγωγή φτωχαίνοντάς την. Σε προηγούμενες δεκαετίες η χρήση άλλων ρυθμών (3/4, 5/8, 9/8) δεν ήταν ταμπού.
2. Αν κάποιος τελικά θα έπρεπε να προτιμήσει τη χορευτική σκηνή θα ήταν γιατί είναι αποτέλεσμα πειραματισμού, προέρχεται από δημιουργικούς χώρους, διατηρεί ακόμη το μαγικό άρωμα της ανεξαρτησίας και της αντίρρησης.
3. Οι d.j. είναι ακριβώς αυτό, σύγχρονοι μουσικοί αντιπρόσωποι και όχι μουσικοί εκφραστές και δημιουργοί. Οι d.j. μεταπωλούν τη μουσική αφού την ομαδοποιήσουν σε ρεπερτόρια (σετ). Είναι αυτό που πραγματοποιούσε κάποτε το ραδιόφωνο για πολλές δεκαετίες. Στο κέντρο όμως του ενδιαφέροντος του μουσικού γίγνεσθαι θα είναι οι συνθέτες και οι ερμηνευτές.
4. Αναπόφευκτα, είναι πιο πολύ τρόπος ζωής παρά επάγγελμα, αφού πρέπει να κινείσαι απαραίτητα σε συγκεκριμένους χώρους και συγκεκριμένες ώρες, αλλά και πάλι το να είσαι δικηγόρος ή διαφημιστής δεν είναι τρόπος ζωής;
5. Και βέβαια επικοινωνία και μάλιστα πολύ πετυχημένη και διεκπεραιωτική, αφού οι συνθήκες ευνοούν την κατάρριψη αναστολών.
6. Νομίζω ότι η πολιτικοποίηση δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένους χώρους. Είναι μια ανάγκη του υγιούς ανθρώπου να ορίσει το πολιτικοκοινωνικό του περιβάλλον.
Δεν βλέπω ιδιαίτερη επιθυμία για τέτοιες δηλώσεις. Αλλωστε το ποσοστό αποχής από τις εκλογές δεν το προκαλούν οι λεγόμενοι «ρέιβερ», έτσι δεν είναι;
7. Το κλάμπινγκ είναι υπερεπικοινωνιακό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο νομίζω ότι το χρησιμοποιούν και οι διαφημιστές ή οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες κλπ., γιατί έχει μεγάλο αντίκτυπο επικοινωνιακού τύπου.
8. Ο τρόπος με τον οποίο τα κανάλια αντιμετωπίζουν τη σκηνή είναι ευκαιριακός αυτό ευτυχώς δεν αφορά μόνο αυτή την πραγματικότητα. Οι drama-control διευθυντές ειδήσεων θέλουν τους πολιτικούς σωτήρες και απατεώνες, τους κληρικούς αγίους και αναίσχυντους, τους καλλιτέχνες δημιουργικούς και μοιχούς. Δεν θα την γλίτωναν οι κλάμπερ, το ηλικιακό γκρουπ που αποτελεί το αντικείμενο καταπίεσης της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν αγαπά τους νέους ανθρώπους, ειδικά αυτούς που διασκεδάζουν και εκφράζονται.
10. Ακούω μουσική ποικίλων. Από Αρίθα Φράνκλιν ως Σταμάτη Κραουνάκη και από Martha Argevich και Dave Angel ως United Future Organization. Δυστυχώς για τους φίλους μου, στο σπίτι μου ακούγεται πολύ και η μουσική που συνθέτω ο ίδιος (παγίδα!).
11. «Sophie’s Choise» – Ρ. Hamilsch
«Betty Blue» – Gabriel Yared
«You ‘re the best thing» – Miss Bliss
«Sometimes it snows in April» – Prince
«Love and happiness» – River Ocean feat. India
MIKELE
Εχει παίξει στα πιο πετυχημένα πάρτι του αθηναϊκού κλάμπινγκ και κάνει τα Dazzle party. Ανήκει στο team του δισκοπωλείου «Liquid Vinyl».
2. Ο ρυθμός είναι το πιο βασικό στοιχείο.
3. Επειδή οι μουσικές επιλογές της ενημερώνουν, και έχουν συνοχή και διασκεδάζουν. Επειδή μέσα στα κλαμπ η εξωτερίκευση είναι μια φυσική και ανεπιτήδευτη σχεδόν αντανακλαστική λειτουργία.
4. Ναι, γιατί οι d.j. είναι ο σύνδεσμος του κόσμου με την πορεία της μουσικής σκηνής.
5. Ούτε το ένα ούτε το άλλο· και τα δύο είναι υπερβολή.
6. Τι να συμβαίνει δηλαδή;
7. Νέοι άνθρωποι!
8. Δεν αποσκοπεί στην επικοινωνία, αλλά αυτό επιτυγχάνεται διαρκώς και μάλιστα με ένα μοναδικό τρόπο. Το «ντύσου και μείνε σπίτι» είναι αντιεπικοινωνιακό.
9. Μεμονωμένες περιπτώσεις θεωρούνται κανόνες.
10. Ο,τι δεν ακούω στο κλαμπ, ό,τι θα παίξω στο κλαμπ και πολλά άλλα. Δεν ενοχοποιώ κανέναν ήχο πάντως.
11. Brian Eno – «Babylon Ζοο»
Peboy Χ – «Blood Sugar»
ΝΥ Dymensions – «Seeing is Believing»
Moby – «Go»
Up Thats String – «String Track»
L. SEGA
Εργάζεται στη δισκογραφική εταιρεία FM Records όπου επιλέγει το ξένο υλικό που εισάγεται. Ξεκίνησε δουλεύοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα δισκοπωλεία της Αθήνας και συνέχισε ως d.j. Κάνει τα Dazzle πάρτι.
2. Μουσικές φόρμες προηγούμενων δεκαετιών που αναμειγνύονται και δημιουργούν κάτι νέο. Το παρελθόν δεν είναι πάντα καθοριστικό για το μέλλον;
3. Το cluculture είναι μια αυτόνομη κουλτούρα που εξελίσσεται εδώ και μία δεκαετία. Δεν πρόκειται για κάτι που χρειάζεται επιχειρήματα για να εδραιωθεί. Ο καθένας διασκεδάζει άλλωστε όπως επιλέγει.
4. Είναι δυστυχώς οι μοναδικοί μουσικοί αντιπρόσωποι της σκηνής.
Για να έχουμε πραγματική διαπαιδαγώγηση, ενημέρωση, διασκέδαση σε σχέση με τη μουσική θα πρέπει να υπάρχουν πολλές πηγές από τους ανθρώπους του Τύπου και του ραδιοφώνου.
5. Είναι και τα δύο. Ο d.j. δεν είναι ανάγκη να φοράει την επαγγελματική του στολή και έχει ένα πιο ελεύθερο πρόγραμμα. Μπορεί να έχει το δικό του στυλ και να διατηρεί τον δικό του μοναδικό τρόπο συμπεριφοράς ή σκεπτικού. Υπ’ αυτή την έννοια το να είσαι d.j. είναι lifestyle επειδή μέσα σε αυτή τη δουλειά διαμορφώνεις ελεύθερα το lifestyle σου.
6. Συμβαίνουν όλα όσα βλέπουμε σε όλα τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Οι άνθρωποι γνωρίζονται, διασκεδάζουν, ερωτεύονται, μιλάνε, συγκρίνονται…
7. Η μουσική δεν έχει ανάγκη από πολιτικές δηλώσεις.
8. Η επικοινωνία είναι προσωπική επιλογή. Φυσικά και μέσα στο κλαμπ η κατάσταση είναι ανάλογη με την πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας.
Και στις μέρες μας η επικοινωνία όλο και γίνεται δυσκολότερη.
9. Η ταύτιση όλων όσοι έχουν σχέση με το κλάμπινγκ με τα ναρκωτικά.
10. Οτιδήποτε με ηρεμεί, αλλά ανάλογα και με τη στιγμή.
11. Bobs Yer Angle – «Happy Mondays»
Stereo MC’S – «2 Horse Town»
Style Council – «Move on up»
Paul Weller – «Ι didn’t mean to heart you»
Boy George – «Generation of love»
ΜΙΚΕΕ, d.j. στο κλαμπ «Factory»
1. Η πραγματική house, η πραγματική garage, η πραγματική jazz και soul… όλα αυτά μαζί αποτελούν τη φόρμα της μουσικής.
2. Αν οι μεζ ανταύγειες, το στρας, το μίνι και το κόκκινο νύχι και όλα αυτά πάνω σε ένα τραπέζι σού τραβούν την προσοχή, τότε μπορείς να προτιμήσεις τις μπουζουκερί…
3. Οι d.j. δίνουν άμεσα στο κοινό των κλαμπ μια μουσική παιδεία. Αυτός είναι ο πομπός που στέλνει μηνύματα φιλτράροντας πρώτα με τα δικά του μουσικά κριτήρια, δημιουργώντας ως αποτέλεσμα έναν πόλο έλξης και τη διαμόρφωση του κοινού ενός κλαμπ.
4. Σε καμιά περίπτωση δεν το θεωρώ «lifestyle». Το μόνο που θέλω είναι να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει μόνο η μουσική που του σερβίρουν οι ραδιοσταθμοί ή οι ακριβοπληρωμένοι «ποπ σταρ» d.j.
5. Η μουσική από μόνη της σε ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο και εγώ δεν αποζητώ τίποτε άλλο από μουσική και χορό.
6. Οι κλάμπερ δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για τις δηλώσεις των πολιτικών. Η μουσική και η πολιτική δεν αναμειγνύονται, αν δεν υπάρχει σοβαρό πολιτικό και χρηματικό συμφέρον.
7. Η μουσική είναι ένα είδος «ενδιάμεσου» που διευκολύνει την επικοινωνία μέσα στα κλαμπ. Ιδίως όταν ένα κλαμπ έχει μια μουσική ταυτότητα, έτσι και τα άτομα που συχνάζουν σε αυτόν τον χώρο έχουν κοινά στοιχεία και οι γνωριμίες είναι επικίνδυνα αναπόφευκτες.
8. Η τηλεόραση αποζητά απλώς τις μεγάλες θεαματικότητες. Επιστρατεύοντας κάθε μέσο, εκμεταλλεύονται κάθε ανθρώπινη αδυναμία για να τις πετύχουν. «Το άντρο διαφθοράς και διακίνησης ναρκωτικών» είναι ένα θέμα που πουλάει. Είναι κρίμα γιατί πολύς κόσμος εργάζεται σε αυτούς τους χώρους. Οποιος είναι επαγγελματίας φροντίζει να είναι όλα σωστά, ώστε να συνεχίσει να υπάρχει δουλειά για όλους.
9. Οι κουτσομπόληδες, οι κοσμικοί, οι περαστικοί, αυτοί που κάθονται κολλημένοι με ένα ποτό στο χέρι.
10. Από κλασική ως ambient και techno.
11. Giorgio Moroder – «From Here to Eternity» LP
Planet Rock – «Planet Rock»
Dave Clark – «Red Ι»
Philip Glass – «Everything»
Moby – «Go»
