Το νέο κοινωνικό συµβόλαιο υπάρχει, η ελπίδα ήλθε, η ελπίδα διαπραγματεύεται, η χώρα πάει μπροστά. Η νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να ρίξει μια μούντζα στο παρελθόν και να προχωρήσει αγέρωχη στα νέα σχέδια, τα όποια σχέδια. Πλην όμως η πολιτική ζωή έχει σκιές, καθώς εκατοντάδες πολιτικά πρόσωπα εμπλέκονται σε ιστορίες που ζημίωσαν το δημόσιο ταμείο.
Τίθεται λοιπόν το δίλημμα χειρισμού. Να πέσει φως παντού; Τούτο απαιτεί χρόνο, καθώς οι έρευνες και οι δικαστικές αποφάσεις δεν ολοκληρώνονται μέσα σε λίγους μήνες.
Η υπόθεση Siemens είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Aς δούμε λοιπόν τον χειρισμό της υπόθεσης, όπως τον καταγράφει ο σύλλογος «Ελληνες Φορολογούμενοι» που προσπαθεί δικαστικά να αποκαταστήσει τη ζημία. Υπογραμμίζουμε, να δούμε τον χειρισμό και όχι το περιεχόμενο.
Προ τριετίας η Βουλή, στην τελευταία συνεδρίαση πριν από τη διάλυσή της τον Απρίλιο του 2012, ψήφισε νόμο ο οποίος ενέκρινε το «Σχέδιο Συμφωνίας Συμβιβασμού μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των εταιρειών Siemens AG και Siemens ΑΕ» δίνοντας την εξουσιοδότηση στον υπουργό Οικονομικών να την υπογράψει σε μεταγενέστερο χρόνο.
Τον Αύγουστο του 2012 ο Γιάννης Στουρνάρας υπέγραψε την εν λόγω σύμβαση μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας Siemens. Η συμφωνία τερμάτιζε φιλικά τη διένεξη παρά το γεγονός ότι οι 590 σελίδες του πορίσματος αποφαίνονται ότι υπήρξε ζημιά για το ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνά τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Δεχόμαστε λοιπόν ότι η Siemens δικαιούται συγχωροχάρτι και αποδεχόμαστε ότι το συμφωνητικό ήταν το καλύτερο που έγινε ποτέ.
Η εταιρεία συµφώνησε να επενδύσει 100 εκατομμύρια στον εαυτό της, στην Ελλάδα, και να διασφαλίσει 600 θέσεις εργασίας, αυξάνοντας τη δική της κερδοφορία. Υποτίθεται ότι θα ανέγειρε νέο εργοστάσιο, δαπανώντας 60 εκατομμύρια, χωρίς όμως να υπάρχει υπογεγραμμένο χρονοδιάγραμμα.
Ενα άλλο πρωτότυπο σημείο της συμφωνίας αφορά συμψηφισμούς. Το ελληνικό Δημόσιο έχει απαιτήσεις επειδή ζημιώθηκε από τις μίζες. Η γερμανική εταιρεία έχει απαιτήσεις επειδή δεν έχει πληρωθεί από νοσοκομεία, από την ΕΡΓΟΣΕ και από αλλού. Γίνεται λοιπόν συμψηφισμός των 80 εκατομμυρίων. Το πώς υπολογίζονται τα νούμερα, παραμένει μυστήριο. Ακόμη: Η Siemens υποτίθεται θα έδινε σε βάθος πενταετίας 90 εκατομμύρια για ερευνητικά προγράμματα με αντικείμενο την ενέργεια, την υγεία, τις υποδομές, υποτίθεται θα χρηματοδοτούσε φορείς που έχουν αντικείμενο την καταπολέμηση της διαφθοράς και της απάτης. Υποτίθεται.
Οι διαπρεπείς νομικοί που συνέταξαν το συμφωνητικό δεν προέβλεψαν ρήτρα, σε περίπτωση αθέτησης. Για να το εμπεδώσουμε: όχι μόνο εκμαυλίστηκε ο πολιτικός κόσμος, αλλά βρέθηκε τρόπος να αντιμετωπιστούν μελλοντικές διεκδικήσεις και να ξεπεραστεί η πιθανότητα τιμωρίας των υπαιτίων. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Και με τα υποβρύχια το ίδιο έγινε και με τα άλλα εξοπλιστικά. Η Ελλάδα υπέγραφε συμφωνητικά που δεν τη συνέφεραν. Καλού κακού ψηφίστηκε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και μην τους είδατε…
Και εκεί που επικρατεί απελπισία και αναρωτιέται κανείς πόσα μπορεί να διαχειριστεί μια κυβέρνηση από τον πρώτο μήνα στην εξουσία, εκεί κάνουν την εμφάνισή τους οι ενεργοί πολίτες. Ο σύλλογος «Ελληνες Φορολογούμενοι» κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης κατά της συμφωνίας αυτής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αιτούμενοι μάλιστα την άμεση εκδίκαση της υπόθεσης. Εκτοτε η υπόθεση αναβλήθηκε τρεις φορές επειδή το ελληνικό Δημόσιο δεν προσερχόταν στο δικαστήριο για να καταθέσει προτάσεις. Η υπόθεση θα εκδικασθεί στις 10 Μαρτίου. Εάν οι «Ελληνες Φορολογούμενοι» κερδίσουν και ακυρωθεί η συμφωνία με τη Siemens, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για να διεκδικήσει το Δημόσιο αποζημιώσεις από την εταιρεία.
Τι θέλουμε να πούμε. Καλή και άγια η κυβέρνηση, αλλά αν θέλουμε γρήγορη κάθαρση θα επαναφέρουμε μια βασική αρχή: συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ετσι, λοιπόν, κίνει.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
