Ένα και μόνο επιφώνημα αρμόζει στην ανακοίνωση «συστάθηκε μια επιτροπή». Το επιφώνημα «ωχ». Οι επιτροπές υπήρξαν παραδοσιακά παράγοντας κωλυσιεργίας στο Δημόσιο. Οι επιτροπές λειτούργησαν ως ζεστή αγκαλιά για όσους είχαν διασυνδέσεις με τα πολιτικά πρόσωπα. Οι επιτροπές βόλεψαν πολύ κόσμο_ τα μέλη τους αλλά και τους οικείους των μελών. Τώρα μια νέα, υποθέτουμε αδέκαστη, επιτροπή, καλείται να αξιολογήσει «τις δομές και τις οργανικές μονάδες» που λειτουργούν υπό τον κ. Δ. Ρέππα. Σε επόμενη φάση ίσως αξιολογηθούν και οι εργαζόμενοι.

Το ξεσκαρτάρισμα ξεκινά από το υπουργείο που έχει το όνομα (αλλά όχι τη χάρη) της Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Η επιτροπή έχει δουλειές με φούντες: αφού ξεμπερδέψει με τις δομές, θα πιάσει τους εποπτευόμενους φορείς και τις αναφερόμενες στο υπουργείο Ανεξάρτητες Αρχές. Ως εκ τούτου η επιτροπή θα κάνει πολλές υπερωρίες: «θα συνεδριάζει εντός και εκτός του κανονικού ωραρίου εργασίας των δημοσίων υπηρεσιών, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί συλλογικών οργάνων».

Μαθαίνουμε ότι θα απολυθεί το 30% των εργαζομένων ενώ θα ακολουθήσει η ίδια μέθοδος και στα άλλα υπουργεία, στους φορείς, τους οργανισμούς, τα παραμάγαζα. Εν ολίγοις ο κ. Ρέππας ομολογεί ότι εδώ που φτάσαμε, όπου ο φορολογούμενος έχει λυγίσει από τις πάσης φύσεως ειδικές εισφορές, το κράτος εξακολουθεί να πληρώνει κόσμο χωρίς να έχει εικόνα για το τι παράγει, πού λογοδοτεί. Ομολογεί ότι ενώ η χώρα μπήκε στην απίστευτη περιπέτεια του δανεισμού, της λογοδοσίας, του εξευτελισμού, δεν είναι ακόμη γνωστό πού ακριβώς πηγαίνουν οι περιλάλητες μισθολογικές δαπάνες του Δημοσίου. Δεν υπάρχουν πλέον επίθετα για να χαρακτηρίσουμε την αδράνεια. Τι να πούμε ότι είναι ντροπιαστικό, είναι λυπηρό; Και να το πούμε πάλι στο ίδιο θα καταλήξουν: θα ορίσουν μια επιτροπή.

Να θυμίσουμε κάτι. Ο κ. Ρέππας δεν ξεκινά από το μηδέν. Έχει προηγηθεί η προεργασία του αντιπροέδρου κ. Θ. Πάγκαλου, χάρη στον οποίο αποκαλύφθηκε προ διετίας ότι λειτουργούν 10.000 οργανισμοί. Μπορούμε άραγε να μάθουμε ποιες αποφάσεις ελήφθησαν από τον κ. Ρέππα για τους φορείς που λειτουργούν υπό την εποπτεία και χρηματοδοτούνται από το υπουργείο του; Να θυμίσουμε κάτι ακόμη. Ο κ. Γ. Ραγκούσης κατέγραψε τους δημοσίους υπαλλήλους με την Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Είναι δηλαδή ήδη γνωστά το ποιος εργάζεται σε ποια υπηρεσία, τι ηλικία έχει, ποιού μορφωτικού επιπέδου είναι. Η καταγραφή έγινε για τη χαρά της καταγραφής: απλά για να ξέρουμε. Δεν έχει γίνει καμιά ανακατάταξη του προσωπικού ούτε δόθηκαν οδηγίες για καλύτερη απόδοση των εργαζομένων.

Ο κ. Ρέππας, τον καιρό της κρίσης έχει ως leitmotiv το «δεν θα γίνουν απολύσεις». Καμία απόλυση «στις ΔΕΚΟ του υπουργείου μου», καμία απόλυση στον ΟΣΕ, καμία απόλυση στο Δημόσιο. Ζητώντας τώρα, την ύστατη ώρα, την καταγραφή των δομών, των υπηρεσιών, των οργανισμών, δείχνει ότι δεν ήθελε απολύσεις χωρίς όμως να ξέρει αν οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χρησιμότητα εκεί όπου τοποθετήθηκαν. Το έχει ως αξίωμα, να προστατεύει μια μεγάλη μερίδα πολιτών/ψηφοφόρων. Υπερασπιζόμενος τυφλά τη μονιμότητα απλώς υπερασπίστηκε τις επανεκλογές του.