Eχοντας συμμετάσχει επανειλημμένα στο παρελθόν σε φιλειρηνικές εκδηλώσεις, θα ήθελα ευθύς εξαρχής να επαναλάβω αυτό που είχα τονίσει πριν από μερικές δεκαετίες, όταν κυριαρχούσαν ο Ψυχρός Πόλεμος και οι εξοπλισμοί, μιλώντας σε εκδήλωση μιας οργάνωσης της οποίας ήμουν πρόεδρος και η οποία ονομαζόταν «Εκκληση της Ακρόπολης για τη ζωή, την ειρήνη, τον πολιτισμό». Είχα πει: «Πολλοί αντίπαλοι του φιλειρηνικού κινήματος υποστηρίζουν ότι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [κατά τις αξίες της Δύσης] προηγείται του όποιου αγώνα για την Ειρήνη. Αλλά το δικαίωμα στη ζωή, που είναι το πρώτιστο δικαίωμα του ανθρώπου, εξασφαλίζεται μόνο με την ειρήνη, ανθρώπινα δε δικαιώματα είναι και το δικαίωμα στην εργασία, στη διατροφή, στη στέγη, στη μόρφωση, στην ιατρική περίθαλψη. Το δικαίωμα στην ειρηνική διαβίωση του ανθρώπου είναι προϋπόθεση για την άσκηση όλων των άλλων δικαιωμάτων».
Σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία βρισκόμαστε μπροστά σε μια βάναυση παραβίαση αυτού του ανθρώπινου δικαιώματος. Ο πόλεμος της Ουκρανίας θα λήξει – ευχόμαστε το συντομότερο – αλλά θα παραμείνει μια μελανή κηλίδα για τη Ρωσία και τον αυταρχικό ηγέτη της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
