Σαν αφημένοι σε μία ροή που αποδεικνύεται καθημερινά πιο αποφασισμένη από όλες τις αντιστάσεις μας. Πεισμένοι πως είμαστε ανήμποροι να αλλάξουμε το παραμικρό ή κουρασμένοι από θέληση, ξέπνοοι από πίστη, κλείνουμε τα μάτια και ελπίζουμε πως όταν τα ανοίξουμε πάλι όλα θα έχουν αλλάξει. Δαρμένα παιδιά που ονειρεύονται παιχνίδια για να αντέξουν τον θυμό των γονιών τους.
Δεν μας σοκάρει τίποτα πια, τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες ως γνωστόν, αλλά και η αντίδρασή μας μέσω οργισμένων αναρτήσεων τρεις μέρες επίσης. Εχουν ίδια ταρίφα η ελπίδα και η απογοήτευση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
