Ο παράταιρος και εξαρχής ασύμβατος συνεταιρισμός Τσίπρα – Καμμένου, κατά τα φαινόμενα, πνέει τα λοίσθια.
Οσο προσεγγίζουμε τον χρόνο των εκλογών και επικρατούν και για τους δύο τα αρχέγονα ένστικτα πολιτικής επιβίωσης, σπάζουν οι συνεκτικοί αρμοί εξουσίας που τους συνέδεαν και αποκαλύπτεται η ασυμβατότητα του απόλυτα κυνικού εν τέλει συνεταιρισμού, ο οποίος – όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε – στηρίχθηκε σε ευκαιριακή και μη υποστηριζόμενη πολιτικά και οικονομικά αντιμνημονιακή βάση.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η υποτιθέμενη συγκολλητική βάση των δύο πολιτικά και ιδεολογικά αντίθετων σχηματισμών, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, εξαϋλώθηκε πολύ νωρίς, το καλοκαίρι του 2015 με την αποδοχή του απείρως σκληρότερου τρίτου μνημονίου, που έφερε και φέρει την υπογραφή των δύο αντιμνημονιακών συνεταίρων.
Παρά ταύτα δεν χώρισαν όπως ανέμεναν οι περισσότεροι, εντός και εκτός των δύο σχηματισμών.
Στους νοήμονες ωστόσο φανερώθηκε από τότε ο τυχοδιωκτικός χαρακτήρας της πολιτικής συνύπαρξης των δύο.
Προϊόντος του χρόνου οι αντιφάσεις αποκαλύφθηκαν, παρά την κοινή προσπάθειά τους να καλυφθούν.
Ολοι θυμούνται τις κατά καιρούς κρίσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα. Οι σχέσεις μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, η νομοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια και πλήθος άλλων κοινωνικών θεμάτων αναδείκνυαν τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Οι αρμοί πάντως έσπασαν με το Μακεδονικό, και ιδιαιτέρως με τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία φανέρωσε τις διαφορετικές στρατηγικές και την κατάρρευση του συνεταιρισμού.
Τα επεισόδια της ρήξης των τελευταίων ημερών δεν αφήνουν περιθώρια ανοχής, ούτε στον έναν ούτε στον άλλον, παρά τα εκατέρωθεν σήματα καταλλαγής και συνεννόησης.
Ο μεν Πρωθυπουργός είδε τον συνέταιρο και υπουργό Εθνικής Αμυνας να εξευτελίζει από τις ΗΠΑ, σε μια επίσημη συνάντηση, τη σχεδόν θεμελιακή για τον κ. Τσίπρα συμφωνία των Πρεσπών. Και επιπλέον να παρουσιάζει ως άλλος υπουργός Εξωτερικών εναλλακτικό σχέδιο βαλκανικής συμμαχίας, υποστηριζόμενο με τη δημιουργία περισσότερων αμερικανικών βάσεων στην ελληνική επικράτεια.
Ο δε υπουργός Αμυνας έφθασε στα άκρα, μεταφέροντας μέσω του εκπροσώπου των ΑΝΕΛ ακόμη και μηνύματα συνεργασίας με την αντίπαλη και διεκδικούσα την εξουσία Νέα Δημοκρατία.
Ολα τα παραπάνω παραπέμπουν σε ανάρμοστη σχέση, που λογικά δεν μπορεί να έχει διάρκεια όσα αποθέματα κυνισμού κι αν διαθέτουν οι άλλοτε απόλυτα συντονισμένοι συνέταιροι.
Το δυστύχημα είναι ότι η κρίση μεταξύ των δύο δημιουργεί συνθήκες παράλυσης και ακυβερνησίας σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο και σε χρόνο που αμφισβητούνται οι οικονομικές δυνατότητες της χώρας, παρατείνεται ο αποκλεισμός μας από τις διεθνείς αγορές και δοκιμάζονται οι αντοχές του τραπεζικού συστήματος.
Εν κατακλείδι, έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος παραδίδουν ακυβέρνητη πολιτεία, με τους θεσμούς κατακρεουργημένους και την κοινωνία απελπισμένη, χωρίς όραμα και σχέδιο για το μέλλον.
Παραδίδουν μια χώρα εξαντλημένη και ευάλωτη, στην κυριολεξία φτερό στον άνεμο.
Αν είναι να χωρίσουν ας το κάνουν τώρα, επιτρέποντας στον ελληνικό λαό να αναζητήσει αξιόπιστη και εσωτερική συνεκτική λύση.
Παρατείνοντας τον παράταιρο και κυνικό συνεταιρισμό τους, ζημιώνουν εξίσου τη χώρα και τους πολίτες της.
ΤΟ ΒΗΜΑ
