Lil Koni

Πριν από λίγες ημέρες έκλεισε τα 17 του χρόνια, κι όμως ο ράπερ Lil Koni (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Πανάς) μετράει ήδη εκατομμύρια views και streams στις διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες – και μόνο η συνεργασία του με τον Mad Clip που τιτλοφορείται «Komma Komma» έχει ξεπεράσει τις 2,1 εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε σχεδόν από τη βρεφική του ηλικία. «Οταν ήμουν τριών ετών ο θείος μου με έβαλε πάνω σε dj decks, είδε ότι ενθουσιάστηκα και άρχισε σιγά-σιγά να μου μαθαίνει διάφορες λειτουργίες, να παίζω με τα κουμπιά» εξηγεί. «Ως παιδί είχα τρέλα με το σάουντρακ του «Mamma Mia», με τα τραγούδια των Abba, που τα έβρισκα πολύ happy. Στο Δημοτικό ένας φίλος μού έμαθε το dubstep και τον Skrillex, πέρασα για καιρό αυτή τη φάση και ακόμη μου αρέσει πολύ. Πριν από 5-6 χρόνια ήρθα σε επαφή με τη ραπ, ακούγοντας λίγο Eminem και 50 Cent στην αρχή, μετά Κάνιε και Jay Z, Tupac και Biggie, μαθαίνοντας – όταν το έψαξα λίγο παραπάνω – τους Wu-Tang Clan ή τους NWA. Γούσταρα και το είδος και το σχετικό lifestyle εξ αρχής. Είμαι «καμένος» με τη μουσική, χάνομαι άπειρες ώρες κάνοντας ακροάσεις και ψάχνοντας κομμάτια».  Εμπνευσμένος από τα πρότυπά του έκανε αποφασιστικά τις δικές του κινήσεις από πολύ νωρίς: «Στη Γ’ Γυμνασίου έβγαλα το πρώτο μου τραγούδι, μια σύμπραξη με τον Sugar Boy, ακολούθησε το «Bentley», το οποίο δεν με εξέφρασε στην πραγματικότητα ποτέ. Γνώρισα στη συνέχεια τον Mad Clip, ο οποίος θα είναι πάντα κορυφαίος στα μάτια μου, όχι μόνο ως ράπερ, που αυτό το ξέρουν όλοι, αλλά και ως άνθρωπος, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, άκουσε τις ιδέες μου και με καθοδήγησε, όσες φορές τον έχω χρειαστεί ήταν εκεί, παρών. Κυκλοφόρησα πρόσφατα δύο κομμάτια, το «New Era» και το «Zero» με τον Dj Stephan και τον Gosei που τους θεωρώ ταλεντάρες, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρεις δεν θα είχα κάνει τίποτα. Φυσικά με έχουν στηρίξει επίσης πάρα πολύ οι γονείς μου (σ.σ.: ο Χρύσανθος Πανάς και η Ελενα Σύρακα) και ο θείος που προανέφερα. Τους οφείλω πολλά».

Από τα μεγάλα ονόματα που μεσουρανούν αυτή την περίοδο παγκοσμίως ο μαθητής της Β’ Λυκείου ξεχωρίζει «τον Tory Lanez για τα φωνητικά του και γιατί εκτός από trap ξέρει καλά να παίζει με r’n’b και σόουλ και να φτιάχνει vibes, ατμόσφαιρα. Ο Τράβις Σκοτ είναι σίγουρα το απόλυτο πρότυπο της γενιάς μου, πλησιάζει τον Drake, πρόκειται για δύο ιδιοφυΐες. Πάλι από Αμερική μου αρέσει ο Pop Smoke, ένας εκπρόσωπος της σκηνής του drill – ειδικά το UK Drill μού αρέσει πολύ και νομίζω ότι προς τα εκεί θα κινηθεί η κατάσταση τα επόμενα χρόνια. Τώρα όσον αφορά τους Ελληνες, πάλι για τον Mad Clip θα μιλήσω, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του είναι το «Super Trapper». Αλλος ένας που θαυμάζω και θα θαυμάζω πάντα είναι ο Light, ο τύπος έχει μπάρες, τον ακούς και «φεύγεις», είναι φοβερός». Οι haters, όσοι κατακρίνουν την trap ως είδος κενό νοήματος, δεν τον απασχολούν. «Υπάρχει χώρος για όλους, ο καθένας μπορεί να επιλέγει ό,τι γουστάρει, όποιος δεν βρίσκει νόημα στην τραπ, μπορεί να ακούει τον Bloody Hawk ή τους Φι Βήτα Σίγμα, για παράδειγμα».