Στη Μεταπολίτευση αφθονούν, όπως είναι φυσικό, τα πολιτικά μυθιστορήματα, που συχνά εμπλέκουν στον καμβά τους και τη νεολαία. Η νεολαία ως «ανθός του τόπου», η νεολαία ως πρόβλημα, η νεολαία και η μετεπαναστατική της θλίψη: κάθε γενιά έχει τη δική της απάντηση σε αυτό το κομβικό ζήτημα της Μεταπολίτευσης που λέγεται «νέα γενιά».
Οι παλαιότεροι συγγραφείς σπεύδουν να την εξυμνήσουν. Ο Πρεβελάκης στην Αντίστροφη μέτρηση (1974) προβάλλει ως ήρωα έναν ευαίσθητο (αυτοβιογραφικό) καθηγητή που κάνει αντίσταση στη δικτατορία, αλλά εντέλει αναγνωρίζει το «πρωτείο της νιότης» στο πρόσωπο ενός φοιτητή που αυτοπυρπολείται (όπως στην πραγματικότητα ο Κώστας Γεωργάκης στη Γένοβα), ανάγοντάς τον μάλιστα σε νέο Χριστό. Ο συγγραφέας, καθηγητής στην ΑΣΚΤ, χαϊδεύει την ισχυρότατη νεολαία, δοκιμάζοντας επιπλέον να αυτοπροβληθεί ως ο μόνος οδηγός της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
