Οχρόνος που πέρασα εφέτος στο σπίτι είχε άμεσο – θετικό – αντίκτυπο στο πλήθος των λέξεων που διάβασα, είτε αυτές ήταν τυπωμένες σε χαρτί είτε χόρευαν στην οθόνη ενός υπολογιστή. Στη λογοτεχνία, ευχαριστήθηκα την πλούσια γραφή του Χρήστου Χωμενίδη στο Ο Βασιλιάς της (Πατάκης) και τις αφηγηματικές ικανότητες του Γιώργου Παπαδάκη στο Ο Ταχυδρόμος (Εστία). Στον τομέα της πολιτικής σκέψης επαναβεβαίωσα μέσα μου ότι το Περί Ελευθερίας (Μίνωας) του Τζον Στιούαρτ Μιλ (σε νέα μετάφραση του Θεοφάνη Τάση) είναι ένα από τα σημαντικότερα βιβλία όλων των εποχών, ενώ διάβασα και το Ελλάδα – Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους (Πατάκης) του Ρόντρικ Μπίτον, ενός παθιασμένου φίλου αυτής της χώρας. Η αυτοβιογραφία του Κρίστοφερ Γούντχαουζ με τίτλο Μια ζωή γεμάτη τόλμη (Παπαδόπουλος) φώτισε μερικές ακόμη από τις χιλιοειπωμένες πτυχές της Ιστορίας. Ακόμη, το Αλληλογραφία δύο ερωτευμένων (Εστία), δηλαδή η οικογενειακή αλληλογραφία του Μ. Καραγάτση κατά τα έτη 1935-1937, προσφέρεται για μία ακόμη σύντομη καταβύθιση στη γοητευτική γραφή του. Στον τομέα των εκδόσεων που αφορούν επιστολογραφία σημειώνω το Μαρία Κάλλας: Γράμματα και αναμνήσεις (Πατάκης) του Τομ Βολφ. Από αυτή την καταγραφή δεν θα μπορούσε να λείψει το ιδιαιτέρως ρηξικέλευθο Ψηφιακός ανθρωπισμός (Αρμός) του Θεοφάνη Τάση, ένα βιβλίο που περιγράφει τις ιδέες με αναλογίες του μέλλοντος. Το συναρπαστικότερο βιβλίο που διάβασα φέτος ήταν σίγουρα η Βαλκανική τριλογία (Μεταίχμιο) της Ολίβια Μάνινγκ, ενώ το πλέον γοητευτικό ήταν το βιβλίο της Λύντιας Τρίχα Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο (Πόλις).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
