Τώρα τελευταία γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα γενόσημα φάρμακα, μερικά από τα οποία κατηγορούνται αορίστως και εντέχνως από κάποιους ως επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία φάρμακα. Και όμως κανείς δεν αναφέρει ότι τα γενόσημα κυκλοφορούν επί δεκαετίες σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα και θεωρούνται ασφαλή και αποτελεσματικά. Επίσης κανείς δεν αναφέρει ότι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία παράγει εξαιρετικής ποιότητας και ασφάλειας φάρμακα.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και, εκτός του ότι αυτό προκαλεί έκπληξη, εγείρει και ερωτήματα που οδηγούν σε συγκεκριμένες απαντήσεις.
Ολα τα φάρμακα που παίρνουν άδεια κυκλοφορίας στη χώρα μας είναι ασφαλή, είτε γενόσημα είτε πρωτότυπα, και εφόσον περιέχουν την ίδια δραστική ουσία και συνοδεύονται από μελέτες βιο-ισοδυναμίας έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα.
Προσποιούνται κάποιοι πως δεν γνωρίζουν ότι οι ίδιες εταιρείες που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα, όταν λήγει η πατέντα τους, τα παράγουν ως γενόσημα. Είναι λοιπόν δυνατόν το ένα φάρμακο να είναι ασφαλές και το άλλο όχι επειδή αλλάζει η γραφειοκρατική τους υπόσταση ή η εμπορική τους ονομασία;
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τα γενόσημα φάρμακα αλλά η αντιμετώπιση του φαρμάκου από την κυβέρνηση που εκλαμβάνεται ως οικονομικό μέγεθος που πρέπει απαραίτητα να χωρέσει στον στενό κορσέ των τροϊκανών «σωτήρων» μας.
Το φάρμακο, είτε είναι γενόσημο είτε πρωτότυπο, αποτελεί πλέον για την κυβέρνηση ένα προϊόν προς αφαίμαξη, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελεί σάκο του μποξ, οι υγειονομικοί επιστήμονες είναι ύποπτοι διαπλοκής και απληστίας. Η κατασυκοφάντηση μέσω των ΜΜΕ όλων των κλάδων επιδεινώνεται διαρκώς και μέσα σε αυτό το κλίμα καλείται ο κάθε επιστήμονας να σώσει τον εαυτό του.
Φαίνεται ότι οι διοικούντες αυτόν τον τόπο, εγχώριοι και μη, έχουν καταφέρει να διαλύσουν όχι μόνο τον κοινωνικό ιστό αλλά και αυτό που προσωπικά θεωρώ ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής δύναμης: την οικογένεια.
Χωρίς καμία πραγματική ανάπτυξη στον τόπο και με τη βίαιη αφαίρεση κάθε ελπίδας από τον έλληνα πολίτη, το όραμα και η δημιουργικότητα εξαφανίζονται και τη θέση τους παίρνουν η απογοήτευση και η παράδοση.
Ο Ελληνας όμως ποτέ δεν υπήρξε λιποτάκτης. Και αυτό είναι κάτι που δεν έχουν υπολογίσει οι διάφοροι παράγοντες που ονειρεύονται την ολική κατάρρευση της Ελλάδας.
Ο κ. Κωνσταντίνος Λουράντος είναι πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ